08.07.2025

Recenzja Komentarza do Kodeksu Etyki Radcy Prawnego albo o znaczeniu „kodeksu” i „komentarza”

 

[1] Sprecyzowano kwestie dotyczące m.in. tajemnicy zawodowej, konfliktu interesów, wynagrodzenia, wolności słowa i pisma oraz stosunków w ramach samorządu radcowskiego. Zmiany zostały poprzedzone szerokimi konsultacjami. Zob. więcej S. Ciupa, P. Olszewski, Kodeks Etyki Radcy Prawnego – czas na zmiany, „Temidium” 4/2022, s. 5-9.

Spółki osobowe w prawie polskim i włoskim – analiza porównawcza

 

[1] Import: 13,7 mld EUR, spadek o 3,2%, dane za pierwsze dziesięć miesięcy 2024 roku, eksport: 14,7 mld EUR, spadek o 2,4%, dane za pierwsze jedenaście miesięcy 2024 roku. Krajowa Izba Gospodarcza, Podsumowanie handlu zagranicznego Polski za 11 miesięcy 2024 r., 15.01.2025 r.; https://kig.pl/aktualnosc-ekonomicz/polski-handel-zagraniczny-w-swietle-najnowszych-danych-trendy-i-prognozy/.
[2] PKB Włoch – 2255 mld USD (2023 r., 8. na świecie), podczas gdy PKB Polski – 811 mld USD. Tradingeconomics.com, 4.02.2025 r.

Płatności za prawo do korzystania z usługi dostępu do chmury internetowej a zwolnienie z podatku dochodowego od osób prawnych

Kacper Tybuszewski
 
1. Uwagi wprowadzające

Przedmiot opracowania stanowi zagadnienie odnoszące się do tego, czy płatności za prawo do korzystania z usługi dostępu do chmury internetowej ponoszone przez podatnika na rzecz podmiotu powiązanego są objęte zakresem stosowania art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p.
[1]), a w konsekwencji, czy na podatniku ciążą obowiązki płatnika z tego tytułu. Autor podejmie próbę wykazania, że płatności te nie są objęte zakresem stosowania art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., a zatem na podatniku nie ciążą obowiązki płatnika z tego tytułu. Tym samym podatnik nie jest zobowiązany do pobrania i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego (tzw. podatku u źródła) od należności z powyższej usługi.
 

[1] Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2025 r. poz. 278)

Zmiany w prawie autorskim – nowe przepisy dotyczące umów z twórcami

Michał Barta
 
1. Wprowadzenie

Dokonana nowelizacją z 2024 roku
[1], długo oczekiwana, ale i mocno opóźniona[2] implementacja do polskiego porządku prawnego dwóch unijnych dyrektyw prawnoautorskich, tzn. dyrektywy 2019/790[3] (dalej: „dyrektywa CDSM”) oraz dyrektywy 2019/789[4], to zdecydowanie najobszerniejsza zmiana przepisów polskiej ustawy autorskiej[5] (dalej: „u.p.a.p.p.”) na przestrzeni dwóch ostatnich dekad. W tym przypadku istotniejsze niż liczba zmienionych czy dodanych przepisów, jest jednak ich znaczenie dla praktyki obrotu prawnego, w tym praktyki kontraktowej.
 

[1] Ustawa z dnia 26 lipca 2024 r. o zmianie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ustawy o ochronie baz danych oraz ustawy o zbiorowym zarządzaniu prawami autorskimi i prawami pokrewnymi (Dz. U. poz. 1254).
[2] Termin implementacji upłynął 7 czerwca 2021 r.
[3] Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/790 z dnia 17 kwietnia 2019 r. w sprawie prawa autorskiego i praw pokrewnych na jednolitym rynku cyfrowym oraz zmiany dyrektyw 96/9/WE i 2001/29/WE (Dz. Urz. UE L 130 z 17.5.2019, s. 92).
[4] Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/789 z dnia 17 kwietnia 2019 r. ustanawiająca przepisy dotyczące wykonywania praw autorskich i praw pokrewnych mające zastosowanie do niektórych transmisji online prowadzonych przez organizacje radiowe i telewizyjne oraz do reemisji programów telewizyjnych i radiowych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 93/83/EWG (Dz. Urz. UE L 130 z 17.5.2019, s. 82).
[5] Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2509).

Wybrane zagadnienia odpowiedzialności dyscyplinarnej członków korpusu służby cywilnej*

Rafał Janczyk
 
1. Wstęp

Spośród 17 mln pracowników w Polsce sektor publiczny zatrudnia ok. 3,5 mln osób
[2], z czego ok. 120 tys. to członkowie korpusu służby cywilnej[3]. Członkowie korpusu służby cywilnej podlegają pragmatyce służbowej, która wyraża się m.in. w obowiązku przestrzegania norm postępowania uregulowanych w ustawach szczególnych względem Kodeksu pracy oraz w kodeksach etyki. Za naruszenie ich postanowień grożą kary, które mogą nakładać przełożeni (dyrektor generalny) oraz komisje dyscyplinarne. Ze względu na liczebność tej grupy pracowników oraz ich szczególną sytuację prawną warto przyjrzeć się temu, na czym polega specyfika zawodu członka służby cywilnej. Na szczególną uwagę zasługuje problematyka odpowiedzialności dyscyplinarnej tych pracowników. Z uwagi na obszerność tematyki w niniejszym artykule zostaną omówione jedynie wybrane zagadnienia odpowiedzialności dyscyplinarnej członków służby cywilnej. Artykuł koncentruje się na przepisach, na gruncie których często dochodzi do wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, natomiast przywołane zostaną jedynie orzeczenia sądów powszechnych.
 

* Poglądy wyrażone w niniejszym opracowaniu są poglądami autora i nie odzwierciedlają poglądów jakiejkolwiek instytucji.
[2] https://stat.gov.pl/obszary-tematyczne/rynek-pracy/pracujacy-zatrudnieni-wynagrodzenia-koszty-pracy/przecietne-zatrudnienie-i-wynagrodzenia-w-gospodarce-narodowej-w-2023-r-dane-ostateczne,17,8.html
(dostęp: 30.11.2024).
[3] https://www.gov.pl/web/sluzbacywilna/podstawowe-informacje (dostęp: 30.11.2024).

Dostęp do akt postępowania cywilnego zawierających informacje niejawne

Wojciech Országh
 
1. Wstęp

Zasady ochrony informacji niejawnych reguluje ustawa z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych
[1]. Informacją niejawną są takie materiały, których nieuprawnione ujawnienie spowodowałoby lub mogłoby spowodować szkody dla Rzeczypospolitej Polskiej albo byłoby z punktu widzenia jej interesów niekorzystne, także w trakcie ich opracowywania oraz niezależnie od formy i sposobu ich wyrażania. Informacjom niejawnym nadaje się klauzule, tj. odpowiednio „ściśle tajne”, „tajne”, „poufne” albo „zastrzeżone”. Informacje podlegają ochronie od chwili nadania klauzuli tajności do czasu zniesienia lub zmiany tej klauzuli.
 

[1] Dz. U. z 2024 r. poz. 632, dalej: „u.o.i.n.”.

Płatności dodatkowe w umowach konsumenckich

Tomasz Czech
 
1. Wstęp

W ustawie o prawach konsumenta
[1] wprowadzono szczególne regulacje dotyczące naliczania płatności dodatkowych w umowach, które przedsiębiorcy zawierają z konsumentami. Regulacje te są istotne zwłaszcza w sektorach gospodarki, w których usługi świadczone konsumentom mają złożony charakter, co przekłada się na zróżnicowanie elementów wynagrodzenia pobieranego przez przedsiębiorców. Często wyróżnia się wtedy wynagrodzenie główne oraz szereg opłat dodatkowych. Odnosi się to m.in. do umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych oraz cyfrowych.
 

[1] Ustawa z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2023 r. poz. 2759), dalej: „u.p.k.”.

Wyrok TSUE z 17 października 2024 r. (C-76/22, Santander Bank Polska)

(ochrona konsumentów, konsumenckie umowy o kredyt związane z nieruchomościami mieszkalnymi)

Tomasz Jaroszyński

1. Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczył wykładni art. 25 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/17/UE z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie konsumenckich umów o kredyt związanych z nieruchomościami mieszkalnymi i zmieniającej dyrektywy 2008/48/WE i 2013/36/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 1093/2010
[1] (dalej: „dyrektywa 2014/17/UE”). Wniosek złożono w ramach sporu między QI, działającą w charakterze konsumenta, a Santander Bank Polska S.A. (dalej: „Bank”) w przedmiocie wysokości obniżki całkowitego kosztu kredytu związanego z nieruchomością mieszkalną w następstwie przedterminowej jego spłaty przez QI.

[1] Dz. Urz. UE L 60 z 28.02.2014, s. 34.

Wyrok TSUE z 24 października 2024 r. (C-347/23, Zabitoń)

(ochrona konsumentów, umowa kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty obcej)

Tomasz Jaroszyński
 
1. Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczył wykładni art. 2 lit. b dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich
[1] (dalej: „dyrektywa Rady 93/13/EWG”). Wniosek złożono w ramach sporu między LB i JL (dalej: „powodowie”) a Getin Noble Bank S.A. (dalej: „Bank”) w przedmiocie żądania zwrotu rat zapłaconych na podstawie umowy kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty obcej.


[1] Dz. Urz. WE L 95 z 21.04.1993, s. 29.

Europejska inicjatywa obywatelska w świetle zarejestrowanych wniosków

 

[1] R. Grzeszczak [w:] R. Grzeszczak, D. Kornobis-Romanowska, Traktat o Unii Europejskiej. Komentarz, LEX 2023, komentarz do art. 11.
[2] Komisja Europejska, Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie europejskiej inicjatywy obywatelskiej, COM(2017) 482 final, s. 2-3.

Ochrona konsumentów w świetle ustawy – Prawo komunikacji elektronicznej

Andrzej Mikucki
 
1. Wstęp

W dniu 9 sierpnia 2024 r. w Dzienniku Ustaw ogłoszono ustawę – Prawo komunikacji elektronicznej (dalej: „u.p.k.e”)
[1] wraz z ustawą wprowadzającą (dalej: „u.w.p.k.e”)[2]. U.p.k.e stanowi implementację Europejskiego kodeksu łączności elektronicznej (dalej: „E.k.ł.e.” lub „Kodeks”)[3] i w całości zastępuje obowiązującą od blisko 20 lat ustawę – Prawo telekomunikacyjne (dalej: „u.p.t.”)[4].
 

[1] Ustawa z dnia 12 lipca 2024 r. – Prawo komunikacji elektronicznej (Dz. U. z 2024 r. poz. 1221).
[2] Ustawa z dnia 12 lipca 2024 r. – Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo komunikacji elektronicznej (Dz. U. z 2024 r. poz. 1222).
[3] Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1972 z dnia 11 grudnia 2018 r. ustanawiająca Europejski kodeks łączności elektronicznej (Dz. Urz. UE L 321 z 17.12.2018, s. 36, ze zm.).
[4] Ustawa z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2024 r. poz. 34, ze zm.).

Prawo komunikacji elektronicznej

Marlena Wach
 
1. Wprowadzenie

Ustawa z dnia 12 lipca 2024 r. – Prawo komunikacji elektronicznej (dalej: „u.p.k.e.”)
[1] weszła w życie w dniu 10 listopada 2024 r. Ustawa ta implementuje dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1972 z dnia 11 grudnia 2018 r. ustanawiającą Europejski Kodeks Łączności Elektronicznej (dalej: „E.k.ł.e.”)[2] oraz dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2380 z dnia 23 listopada 2022 r.[3] U.p.k.e. zastąpiła obowiązującą prawie przez 20 lat ustawę z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne[4] (dalej: „u.p.t.”).
 

[1] Ustawa z dnia 12 lipca 2024 r. – Prawo komunikacji elektronicznej (Dz. U. z 2024 r. poz. 1221).
[2] Dz. Urz. UE L 321 z 17.12.2018, s. 36, ze zm.
[3] Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2380 z dnia 23 listopada 2022 r. w sprawie zmiany dyrektywy 2014/53/UE w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich dotyczących udostępniania na rynku urządzeń radiowych (Dz. Urz. UE L 315 z 7.12.2022, s. 30).
[4] Dz. U. z 2024 r. poz. 34, ze zm.

Przygody Radcy Antoniego

Odwiedź także

Nasze inicjatywy