Zmiana warunków pracy i płacy w drodze aneksu do umowy o pracę – zarys problematyki prawnej

Maciej Ratajczak

Wstęp

Stosunek pracy, będący szczególnym stosunkiem prawnym łączącym pracownika i pracodawcę, polega na zobowiązaniu pracownika do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę w zamian za wynagrodzenie.

Ważniejsze zmiany planowane w Kodeksie prac

Katarzyna Mieszkowicz

1. Wstęp

W ciągu ostatnich kilku miesięcy zainteresowanie praktyków i teoretyków prawa budzi kwestia zmian w Kodeksie pracy (dalej też: ,,k.p.”), realizujących założenia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1152 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie przejrzystych i przewidywalnych warunków pracy w Unii Europejskiej [1] (dalej: „dyrektywa w sprawie warunków pracy w UE”) oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1158 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym rodziców i opiekunów oraz uchylającej dyrektywę Rady 2010/18/UE^[2] (dalej: „dyrektywa work-life balance”).

[1] Dz. Urz. UE L 186 z 11.07.2019, s. 105.

[2] Dz. Urz. UE L 188 z 12.07.2019, s. 79.

Odszkodowanie zasądzone na podstawie art. 183d Kodeksu pracy jako sankcja skuteczna, proporcjonalna i odstraszająca.

Monika Domańska

1. Geneza regulacji art. 18^3dKodeksu pracy (dalej: „k.p.”), a tym samym geneza rodzaju i przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu i charakteru należnego osobie poszkodowanej odszkodowania, jest ściśle związana z obowiązkiem polskiego ustawodawcy związanego z implementacją unijnych przepisów antydyskryminacyjnych. Przepis ten został wprowadzony do Kodeksu pracy ustawą z dnia 24 sierpnia 2002 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw [1]. W początkowym okresie obowiązywania odnosił się wyłącznie do naruszenia zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn i stanowił o odszkodowaniu nie niższym od najniższego wynagrodzenia za pracę i nie wyższym niż sześciokrotność tego wynagrodzenia. Dopiero w 2004 roku przepis ten zaczął obowiązywać w obecnym kształcie.

[1] Dz. U. Nr 128, poz. 1405.

Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z 5 września 2019 r., III PK 96/18

Katarzyna Popiołek

1. Orzeczenie wydane we wskazanej sprawie ugruntowuje poglądy doktryny oraz orzecznictwa sądowego w zakresie ustalenia charakteru i zakresu uprawnień kierowniczych pracodawcy. Sąd Najwyższy (dalej: „SN”) odniósł się do sporu dotyczącego możliwości odwołania udzielonego pracownikowi zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy w okresie trwającego wypowiedzenia. Zajęcie jednoznacznego stanowiska w tym zakresie jest niezwykle istotne, bowiem dopuszczalność jednostronnego cofnięcia zwolnienia przez pracodawcę oraz wezwania pracownika do pracy lub skierowania go na urlop wypoczynkowy, nie została prawnie uregulowana.

Bezprawne rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron

Aleksandra Turower

Wstęp
Stosunek pracy jest relacją dwustronną, łączącą pracownika i pracodawcę, natomiast umowa o pracę jest dwustronną czynnością prawną powodującą nawiązanie stosunku pracy, do której muszą zostać złożone dwa oświadczenia woli. W zależności od rodzaju i długości okresu łączącej strony umowy jej rozwiązanie wymaga szeregu formalności, których obowiązek dochowania spoczywa na stronie rozwiązującej umowę.

Zwolnienia z przyczyn niedotyczących pracowników w dobie pandemii COVID-19

Ewa Zając-Tobiasz
Małgorzata Zając-Rzosińska

Wstęp
Już ponad rok pracodawcy oraz pracownicy mierzą się ze skutkami epidemii wywołanej wirusem SARS-CoV-2. Ze względu na jej ciągły rozwój podejmowane dotychczas działania mające na celu zminimalizowanie skutków epidemii, z perspektywy czasu niestety okazały się niewystarczające. Pomimo skorzystania z instrumentów wsparcia przewidzianych w ustawie z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych ^[1] (dalej: „ustawa COVID”) wielu pracodawców nadal znajduje się w niestabilnej sytuacji finansowej, wymuszającej w obliczu trwania pandemii, podejmowanie działań restrukturyzacyjnych mających na celu optymalizację kosztów.

[1] Dz. U. poz. 1842, ze zm.

Czas pracy pracowników w dobie pandemii COVID-19

Wstęp
Z dniem 20 marca 2020 r. został wprowadzony w Polsce stan epidemii ^[1]. Działanie to wynikało z konieczności wprowadzenia właściwych rozwiązań w związku z rozpowszechniającą się na świecie pandemią spowodowaną wirusem SARS-CoV-2. Uzasadnieniem dla wprowadzenia stanu epidemii była „konieczność podjęcia działań przeciwepidemicznych i zapobiegawczych celem zminimalizowania skutków epidemii”, o których mowa w art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi^[2].

[1] Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 20 marca 2020 r. w sprawie ogłoszenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu epidemii, Dz. U. poz. 491.

[2] Dz. U. z 2020 r. poz. 1845.

Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia przez pracownika

Prawidłowe ustalenie liczby pracowników objętych zamiarem pracodawcy przeprowadzenia tzw. zwolnienia grupowego – perspektywa zgodności pr

Świadczenie pracy przez radcę prawnego w świetle ustawy o służbie cywilnej

Przesłanki nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w orzecznictwie Sądu Najwyższego

Losy umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy w sytuacji przejścia zakładu pracy w wyniku sukcesji uniwersalnej

Sukcesja praw i obowiązków w stosunkach pracy przy przejściu części zakładu pracy

Zmiany w kodeksie pracy dokonane w 2015 r.

Dyskryminacja i mobbing – przesłanki identyfikujące zjawisko naruszenia praw pracowniczych

Roszczenia pracowników i uzupełniająca odpowiedzialność cywilna
pracodawcy w świetle orzecznictwa SN

Zmiana warunków pracy i płacy w drodze aneksu do umowy o pracę – zarys problematyki prawnej

Ważniejsze zmiany planowane w Kodeksie prac

Odszkodowanie zasądzone na podstawie art. 183d Kodeksu pracy jako sankcja skuteczna, proporcjonalna i odstraszająca.

Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z 5 września 2019 r., III PK 96/18

Bezprawne rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron

Zwolnienia z przyczyn niedotyczących pracowników w dobie pandemii COVID-19

Czas pracy pracowników w dobie pandemii COVID-19

Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia przez pracownika

Prawidłowe ustalenie liczby pracowników objętych zamiarem pracodawcy przeprowadzenia tzw. zwolnienia grupowego – perspektywa zgodności pr

Świadczenie pracy przez radcę prawnego w świetle ustawy o służbie cywilnej

Przesłanki nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w orzecznictwie Sądu Najwyższego

Losy umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy w sytuacji przejścia zakładu pracy w wyniku sukcesji uniwersalnej

Sukcesja praw i obowiązków w stosunkach pracy przy przejściu części zakładu pracy

Zmiany w kodeksie pracy dokonane w 2015 r.

Dyskryminacja i mobbing – przesłanki identyfikujące zjawisko naruszenia praw pracowniczych

Roszczenia pracowników i uzupełniająca odpowiedzialność cywilna
pracodawcy w świetle orzecznictwa SN

Podstawowe wewnątrzzakładowe źródła prawa

Praktyczne aspekty umowy o zakazie konkurencji w prawie pracy

Stosowanie przez pracodawcę sankcji za niewłaściwe zachowania pracowników

Opłaty sądowe w sprawach z zakresu prawa pracy

Przygody Radcy Antoniego

Odwiedź także

Nasze inicjatywy