Postanowienie z dnia 21 listopada 2016 r. r., Sygn. akt: DO 98/2016
opublikowano: 2017-06-09 przez:
Postanowienie z dnia 21 listopada 2016 r. r., Sygn. akt: DO 98/2016
Postanowienie prawomocne
Postanowienie prawomocne
Przewodniczący: radca prawny Gerard Dźwigała
Członkowie: radca prawny Tomasz Majorowicz
radca prawny Paulina Sibilska
Członkowie: radca prawny Tomasz Majorowicz
radca prawny Paulina Sibilska
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na posiedzeniu odwołania złożonego przez F. na postanowienie Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego z dnia […] r. w sprawie oznaczonej sygnaturą akt […] o odmowie wszczęcia dochodzenia w sprawie skargi na r. pr. B, wpisanego na listę radców prawnych w W. pod numerem […];
postanawia
- na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 741 pkt 1 ustawy o radcach prawnych utrzymać w mocy w całości zaskarżone postanowienie;
- na podstawie art. 98 § 2 k.p.k. w związku z art. 74 1 pkt 1 ustawy o radcach prawnych odroczyć sporządzenie uzasadnienia na czas do 7 dni.
Uzasadnienie
W dniu […] do Rzecznika Dyscyplinarnego (dalej „Rzecznik”) wpłynęła skarga F. (dalej „Skarżąca”) na postępowanie r.pr. B. (dalej „Zaskarżona”), sprecyzowana następnie w piśmie z […] r. Skarżąca w pismach tych twierdzi, że Zaskarżona działając w grupie dopuściła się […] i […]. Ponadto Zaskarżona miała dopuścić się […] Skarżącej oraz „nieznanego pełnomocnika” – poprzez sformułowania użyte w pozwie:
„[…] (…)”.
W pisemnych wyjaśnieniach Zaskarżona wskazała, że oświadczenia Skarżącej dotyczące jej osoby nie polegają na faktach, jak również że z uwagi na nasilające się pomówienia pod adresem Zaskarżonej, całość działań tej ostatniej będzie przedmiotem zawiadomienia do organów ścigania. Wyjaśniła, że w dn. […] r. zapadł niekorzystny dla Skarżącej wyrok zasądzający zwrot zadatku od Skarżącej na rzecz klientki Zaskarżonej, a jej skargę należy łączyć z tą sprawą.
W dn. […] r. Rzecznik Dyscyplinarny odmówił wszczęcia dochodzenia w tej sprawie. Uzasadniając wskazał, że na podstawie analizy przedłożonych dokumentów nie zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przewinienia dyscyplinarnego w postaci przekroczenia granic wolności słowa lub pisma przez Zaskarżoną. Zaskarżona posługiwała się w procesie informacjami uzyskanymi od klientki i mogła polegać na ich prawdziwości. Rzecznik ocenił, że wypowiedzi Zaskarżonej nie stanowią pomówienia, tzn. nie są poniżające w opinii publicznej.
Odwołanie od tego postanowienia złożyła Skarżąca wnosząc o jego uchylenie i zarzucając zarówno nieprzeprowadzenie ważnych dowodów, jak i błędną ocenę dowodów zgromadzonych.
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Odwołanie nie jest uzasadnione ponieważ w ocenie Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego zaskarżone postanowienie odpowiada prawu.
Wstępnie należy wskazać, że na etapie przed wszczęciem postępowania dyscyplinarnego (dochodzenia) Rzecznik ustala jedynie czy istnieje uzasadnione prawdopodobieństwo popełnienia przewinienia dyscyplinarnego – oceniając pod tym kątem twierdzenia i dowody przedkładane przez strony. Chodzi zatem o wstępną ocenę tego czy twierdzenia o naruszeniu obowiązków zawodowych albo prawa są prawdopodobne – jeżeli tak to należy wszcząć dochodzenie i dokonać w nim właściwych dowodów na popełnienie przewinienia, które powinno być poddane ocenie sądu.
W sprawie, w ocenie Sądu prawidłowe jest przyjęcie, że zgromadzony materiał dowodowy i twierdzenia stron nie przekonują do przyjęcia, że istnieje odpowiednie prawdopodobieństwo popełnienia przewinienia przez Zaskarżoną.
W stanowiącym tło tej sprawy sporze cywilnym Skarżąca zarzuca – w zarzucie najdalej idącym - radcy prawnemu współudział w …] i …]. W ocenie Sądu jest to twierdzenie tyleż poważne co nieuprawnione i nieudowodnione, a tym samym nieprawdopodobne. Skarżąca łączy bowiem takie przestępstwo z prowadzeniem sprawy sądowej, a współudział w tym przestępstwie zarzuca także sędziemu sądu powszechnego, który wydał niekorzystny dla Skarżącej wyrok (a ponadto notariuszowi i agentce nieruchomości). Skarżąca ma środki zaskarżenia tego wyroku i ochrony swych praw ale niezależnie od tego, niezadowolona z wyniku sprawy, nie przedstawiając jakichkolwiek dowodów pomawia o popełnianie przestępstw wszystkie osoby, które nie przyznają jej racji i wysuwają tezy niezgodne z interesem Skarżącej. Gołosłowne twierdzenia, nawet w obszernych pismach nie dowodzą jednak niczego poza tym, że Skarżąca nie przyjmuje do wiadomości niekorzystnego dla niej rozstrzygnięcia sprawy i faktów, z których ono wynika. Nie zmienia to faktu, że nie zachodzi uprawdopodobnienie jej twierdzeń w zakresie popełnienia przestępstwa przez Zaskarżoną.
W odniesieniu do bardziej konkretnego zarzutu – pomawiania „nieistniejącego pełnomocnika” w ocenie Sądu Zaskarżona, występując w jego obronie popada w sprzeczność. Jeżeli bowiem ów nieznany pełnomocnik nie istnieje, to nie istnieje również potrzeba działania w ochronie jego imienia. Zwrócić należy uwagę, że Skarżąca w postępowaniu dyscyplinarnym ma prawa strony jedynie w zakresie ochrony własnego interesu, a nie interesu innych osób istniejących oraz – tym bardziej – takich, których istnienie albo występowanie w jej sprawie sama kwestionuje.
W ocenie Sądu użyte w pozwie sformułowania, w tym cytowane przez Skarżącą, nie mają charakteru nadużycia czy nieuzasadnionego pomówienia lecz wynikają z oceny sytuacji dokonanej przez Zaskarżoną i stanowią jej tezy odnośnie do sytuacji prawnej i procesowej, w tym zachowania Skarżącej. Ocena prawidłowości tych tez, w szczególności odnośnie do odbierania lub nie korespondencji przez Skarżącą w postępowaniu należy do organu prowadzącego dane postępowanie – w tym wypadku sądu powszechnego. Niezgodne z prawdą twierdzenia pełnomocnika strony przeciwnej, jeżeli istotnie są niezgodne z prawdą, mogą być zakwestionowane przez Skarżącą w prowadzonym postępowaniu cywilnym.
Sąd nie dopatrzył się w tym postępowaniu naruszenia przepisów o postępowaniu dowodowym polegającym na nieprzeprowadzeniu wszystkich możliwych dowodów. Powtórzyć należy, że postępowanie wyjaśniające nie jest dochodzeniem ale ma na celu zgromadzenie materiału pozwalającego dopiero na podjęcie decyzji procesowej odnośnie do wszczęcia właściwego dochodzenia – jeżeli zachodzi prawdopodobieństwo popełnienia przewinienia dyscyplinarnego. Skoro po wstępnej ocenie opartej na dowodach dostarczonych przez wszystkie strony, z uwzględnieniem zasad logiki i doświadczenia życiowego, organ nie uznał, że zachodzi istotne prawdopodobieństwo popełnienia przewinienia, to nie ma obowiązku poszukiwania dalszych dowodów dla obalenia swojego przekonania, jedynie z powodu oczekiwań jednej ze stron.
Reasumując: Sąd podziela ocenę Rzecznika Dyscyplinarnego o braku uzasadnionego podejrzenia popełnienia przewinienia dyscyplinarnego w związku z twierdzeniami Skarżącej. Zebrany materiał dowodowy pozwala na taką ocenę procesową i jest ona dokonana w granicach swobodnej oceny tego materiału. W tym stanie rzeczy zaskarżone postanowienie należało utrzymać w mocy w całości.
(BU)
„[…] (…)”.
W pisemnych wyjaśnieniach Zaskarżona wskazała, że oświadczenia Skarżącej dotyczące jej osoby nie polegają na faktach, jak również że z uwagi na nasilające się pomówienia pod adresem Zaskarżonej, całość działań tej ostatniej będzie przedmiotem zawiadomienia do organów ścigania. Wyjaśniła, że w dn. […] r. zapadł niekorzystny dla Skarżącej wyrok zasądzający zwrot zadatku od Skarżącej na rzecz klientki Zaskarżonej, a jej skargę należy łączyć z tą sprawą.
W dn. […] r. Rzecznik Dyscyplinarny odmówił wszczęcia dochodzenia w tej sprawie. Uzasadniając wskazał, że na podstawie analizy przedłożonych dokumentów nie zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przewinienia dyscyplinarnego w postaci przekroczenia granic wolności słowa lub pisma przez Zaskarżoną. Zaskarżona posługiwała się w procesie informacjami uzyskanymi od klientki i mogła polegać na ich prawdziwości. Rzecznik ocenił, że wypowiedzi Zaskarżonej nie stanowią pomówienia, tzn. nie są poniżające w opinii publicznej.
Odwołanie od tego postanowienia złożyła Skarżąca wnosząc o jego uchylenie i zarzucając zarówno nieprzeprowadzenie ważnych dowodów, jak i błędną ocenę dowodów zgromadzonych.
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Odwołanie nie jest uzasadnione ponieważ w ocenie Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego zaskarżone postanowienie odpowiada prawu.
Wstępnie należy wskazać, że na etapie przed wszczęciem postępowania dyscyplinarnego (dochodzenia) Rzecznik ustala jedynie czy istnieje uzasadnione prawdopodobieństwo popełnienia przewinienia dyscyplinarnego – oceniając pod tym kątem twierdzenia i dowody przedkładane przez strony. Chodzi zatem o wstępną ocenę tego czy twierdzenia o naruszeniu obowiązków zawodowych albo prawa są prawdopodobne – jeżeli tak to należy wszcząć dochodzenie i dokonać w nim właściwych dowodów na popełnienie przewinienia, które powinno być poddane ocenie sądu.
W sprawie, w ocenie Sądu prawidłowe jest przyjęcie, że zgromadzony materiał dowodowy i twierdzenia stron nie przekonują do przyjęcia, że istnieje odpowiednie prawdopodobieństwo popełnienia przewinienia przez Zaskarżoną.
W stanowiącym tło tej sprawy sporze cywilnym Skarżąca zarzuca – w zarzucie najdalej idącym - radcy prawnemu współudział w …] i …]. W ocenie Sądu jest to twierdzenie tyleż poważne co nieuprawnione i nieudowodnione, a tym samym nieprawdopodobne. Skarżąca łączy bowiem takie przestępstwo z prowadzeniem sprawy sądowej, a współudział w tym przestępstwie zarzuca także sędziemu sądu powszechnego, który wydał niekorzystny dla Skarżącej wyrok (a ponadto notariuszowi i agentce nieruchomości). Skarżąca ma środki zaskarżenia tego wyroku i ochrony swych praw ale niezależnie od tego, niezadowolona z wyniku sprawy, nie przedstawiając jakichkolwiek dowodów pomawia o popełnianie przestępstw wszystkie osoby, które nie przyznają jej racji i wysuwają tezy niezgodne z interesem Skarżącej. Gołosłowne twierdzenia, nawet w obszernych pismach nie dowodzą jednak niczego poza tym, że Skarżąca nie przyjmuje do wiadomości niekorzystnego dla niej rozstrzygnięcia sprawy i faktów, z których ono wynika. Nie zmienia to faktu, że nie zachodzi uprawdopodobnienie jej twierdzeń w zakresie popełnienia przestępstwa przez Zaskarżoną.
W odniesieniu do bardziej konkretnego zarzutu – pomawiania „nieistniejącego pełnomocnika” w ocenie Sądu Zaskarżona, występując w jego obronie popada w sprzeczność. Jeżeli bowiem ów nieznany pełnomocnik nie istnieje, to nie istnieje również potrzeba działania w ochronie jego imienia. Zwrócić należy uwagę, że Skarżąca w postępowaniu dyscyplinarnym ma prawa strony jedynie w zakresie ochrony własnego interesu, a nie interesu innych osób istniejących oraz – tym bardziej – takich, których istnienie albo występowanie w jej sprawie sama kwestionuje.
W ocenie Sądu użyte w pozwie sformułowania, w tym cytowane przez Skarżącą, nie mają charakteru nadużycia czy nieuzasadnionego pomówienia lecz wynikają z oceny sytuacji dokonanej przez Zaskarżoną i stanowią jej tezy odnośnie do sytuacji prawnej i procesowej, w tym zachowania Skarżącej. Ocena prawidłowości tych tez, w szczególności odnośnie do odbierania lub nie korespondencji przez Skarżącą w postępowaniu należy do organu prowadzącego dane postępowanie – w tym wypadku sądu powszechnego. Niezgodne z prawdą twierdzenia pełnomocnika strony przeciwnej, jeżeli istotnie są niezgodne z prawdą, mogą być zakwestionowane przez Skarżącą w prowadzonym postępowaniu cywilnym.
Sąd nie dopatrzył się w tym postępowaniu naruszenia przepisów o postępowaniu dowodowym polegającym na nieprzeprowadzeniu wszystkich możliwych dowodów. Powtórzyć należy, że postępowanie wyjaśniające nie jest dochodzeniem ale ma na celu zgromadzenie materiału pozwalającego dopiero na podjęcie decyzji procesowej odnośnie do wszczęcia właściwego dochodzenia – jeżeli zachodzi prawdopodobieństwo popełnienia przewinienia dyscyplinarnego. Skoro po wstępnej ocenie opartej na dowodach dostarczonych przez wszystkie strony, z uwzględnieniem zasad logiki i doświadczenia życiowego, organ nie uznał, że zachodzi istotne prawdopodobieństwo popełnienia przewinienia, to nie ma obowiązku poszukiwania dalszych dowodów dla obalenia swojego przekonania, jedynie z powodu oczekiwań jednej ze stron.
Reasumując: Sąd podziela ocenę Rzecznika Dyscyplinarnego o braku uzasadnionego podejrzenia popełnienia przewinienia dyscyplinarnego w związku z twierdzeniami Skarżącej. Zebrany materiał dowodowy pozwala na taką ocenę procesową i jest ona dokonana w granicach swobodnej oceny tego materiału. W tym stanie rzeczy zaskarżone postanowienie należało utrzymać w mocy w całości.
(BU)
Prawo i praktyka
Przygody Radcy Antoniego
Odwiedź także
Nasze inicjatywy
