opublikowano: 2018-07-23 przez: Leśniak Grażyna

Orzeczenie z dnia 9 października 2017 r. Sygn. akt: D 54/17
Orzeczenie prawomocne
WSD orzeczeniem z dnia 26 lutego 2018r., sygn. WO -13/18
utrzymuje w mocy zaskarżone orzeczenie

 

 
 
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie w dniu […] w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu S., […], obwinionemu o to, że:
 

1. w dniu […] w W. w budynku Z. P. w W. przy ul. B. […] naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza publicznego L. poprzez uderzenie go głową w twarz co spowodowało obrażenia ciała w postaci […], przez co spowodował u ww. naruszenie czynności ciała powyżej siedmiu dni,

tj. popełnienie czynu z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 222 § 1 kodeksu karnego w zbiegu z art. 157 § 1 k.k. w związku z art. 11 § 2 k.k.;

1. w dniu […] w W. w budynku Z. P. w W. przy ul. B. […] znieważył funkcjonariusza publicznego L. słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe np. cham, burak, prostak – podczas
   i w związku z pełnieniem przez ww. obowiązków służbowych.

tj. popełnienia czynu z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 226 § 1 k.k.
 
 
o r z e k a:
 

1. Uznaje radcę prawnego S., […], winnym czynu zarzucanego w pkt. 1 wniosku o ukaranie, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 222 § 1 kodeksu karnego w zbiegu z art. 157 § 1 k.k. w związku z art. 11 § 2 k.k i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 4 ustawy o radcach prawnych wymierza karę zawieszenia prawa do wykonywania zawodu na czas […] miesięcy oraz na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 2b ustawy o radcach prawnych wymierza dodatkowo zakaz wykonywania patronatu na czas […] lat;

 

1. Uznaje radcę prawnego S., […], winnym czynu zarzucanego w pkt. 2 wniosku o ukaranie, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 226 § 1 k.k. i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 2 ustawy o radcach prawnych wymierza karę nagany;

 

1. Na podstawie art. 70⁶ ust. 2 ustawy o radcach prawnych zasądza od obwinionego radcy prawnego S., […], na rzecz Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. tytułem zwrotu kosztów postępowania dyscyplinarnego kwotę […] złotych.

 
UZASADNIENIE
 
W dniu […] do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wpłynął wniosek Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W., o ukaranie radcy prawnego S. - numer wpisu […] (Obwiniony), wobec którego w dniu […] wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów tego, że:

1. W dniu […] w W. w budynku Z. P. w W. przy ul. B. […] naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza publicznego L. poprzez uderzenie go głową w twarz co spowodowało obrażenia ciała w postaci […], poprzez co spowodował u ww. naruszenie czynności ciała powyżej siedmiu dni tj. popełnienia czynu z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 222§ 1 kodeksu karnego w zbiegu z art. 157 § 1 k.k. i w związku z art. 11  § 2 k.k.,
2. W dniu […] w W. w budynku Z. P. w W. przy ul. B.[…] znieważył funkcjonariusza publicznego L. słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe np. cham, burak, prostak -podczas i w związku z pełnieniem przez ww. obowiązków służbowych tj. popełnienia czynu z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 226 § 1 k.k.

 
Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny.
W dniu […] Sąd Rejonowy dla W. P. w W. […] Wydział Karny w wyroku nakazowym uznał Obwinionego za winnego tego, że:

1. w dniu […] w W. w budynku Z. P. […] W. przy ul. B. […] naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza publicznego L. w ten sposób, że uderzając go głową w twarz spowodował u niego obrażenia ciała w postaci […], poprzez co spowodował u ww. naruszenie czynności ciała powyżej siedmiu dni
2. w tym samym miejscu i czasie co punkt 1 znieważył funkcjonariusza publicznego  L. słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe, podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych.

 
Za pierwszy z czynów Sąd wymierzył Obwinionemu karę grzywny w wysokości […] stawek dziennych, natomiast za drugi z czynów karę grzywny w wysokości […] stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki na kwotę […] złotych. (k[…]-[…])
Powyższe orzeczenie jest prawomocne.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył co następuje.
Sąd nie znajdując podstaw do kwestionowania, dał wiarę dokumentom dopuszczonym jako dowód w sprawie. Sąd przyjął, że w ramach przeprowadzonego w sprawie postępowania zostały zbadane wszystkie okoliczności warunkujące prawidłową ocenę przesłanek odpowiedzialności dyscyplinarnej Obwinionego.
Zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, radcowie prawni i aplikanci radcowscy podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z prawem, zasadami etyki lub godnością zawodu bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych. Blankietowy charakter zacytowanego przepisu nie pozwala aby uznać go za samodzielną podstawę odpowiedzialności dyscyplinarnej. O ile, jak ma to miejsce w ocenianym przypadku, postępowanie radcy prawnego ma być oceniane z punktu widzenia jego zgodności lub sprzeczności z prawem, o tyle ocena taka powinna być dokonana w kontekście dyspozycji konkretnych przepisów prawa. W rozpatrywanej sprawie o naruszeniu przez Obwinionego przepisów prawa, poprzez przypisanie czynom Obwinionego odpowiedniej kwalifikacji prawnej, orzekł Sąd Rejonowy dla W. P. w W. […]Wydział Karny w wyroku nakazowym z dnia […]. Dla czynów objętych wnioskiem o ukaranie, tożsamą kwalifikację prawną w zakresie naruszenia przepisów prawa materialnego przyjął Rzecznik Dyscyplinarny, co w ocenianej sprawie znajduje uzasadnienie, pomimo, że odpowiedzialność dyscyplinarna jest niezależna od innego rodzaju odpowiedzialności ponoszonej za dany czyn np. odpowiedzialności karnej.
Zgodnie z art. 222. § 1 k.k., kto narusza nietykalność cielesną funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3. W świetle art. 157 § 1 k.k., kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, inny niż określony w art. 156 § 1,podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5, natomiast zgodnie z  art. 11. § 2 k.k., jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. W świetle art. 226. § 1 k.k., kto znieważa funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu przybraną, podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
W dniu […] Sąd Rejonowy dla W. P. w W. […] Wydział Karny w wyroku nakazowym uznając Obwinionego za winnego tego, że w dniu […] w W. w budynku Z. P. […] W. przy ul. B. […] naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza publicznego L. w ten sposób, że uderzając go głową w twarz spowodował u niego obrażenia ciała w postaci […], poprzez co spowodował u ww. naruszenie czynności ciała powyżej siedmiu dni oraz w tym samym czasie i miejscu znieważył funkcjonariusza publicznego L. słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe, podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, uznał tym samym o naruszeniu przez Obwinionego ww. przepisów. W ramach postepowania dowodowego przeprowadzonego w toku rozprawy nie zostały przedstawione żadne dowody, które poddawałyby pod wątpliwość ocenę stanu faktycznego oraz subsumpcję dokonaną przez ww. Sąd. Wyjaśnienia złożone przez Obwinionego na rozprawie w dniu […], które odwoływały się do odmiennego niż to wynika z zeznań przesłuchanego w charakterze świadka L., przebiegu zdarzenia z dnia […] r., zdaniem Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego, nie mogą być uznane za wiarygodne. Przede wszystkim zwraca uwagę fakt, że Obwiniony, nie brał udziału w sprawie karnej oraz zrezygnował z obrony swoich praw przed Sądem Karnym, jak to wyjaśnił z uwagi na to, że ze strony Z. była znaczna liczba świadków. Obwiniony oświadczył jednocześnie, że nie ma wiedzy na temat tego jacy świadkowie ze strony Z. zostali wezwani na rozprawę w sprawie karnej. Oceniając powyższe Okręgowy Sąd Dyscyplinarny wyraża pogląd, że w obliczu przekonania o swojej niewinności, liczba świadków zgłoszonych przez stronę przeciwną nie powinna determinować zaniechania obrony swoich praw przez Obwinionego w sprawie karnej. Z powyższego Okręgowy Sąd Dyscyplinarny wnosi o przekonaniu, że każdy świadek zgłoszony przez stronę przeciwną zeznawać będzie wbrew stanowi faktycznemu, na niekorzyść Obwinionego, według z góry ustalonego scenariusza. Zdaniem Sądu założenie takie nie jest uprawnione, a rezygnacja przez Obwinionego z obrony swoich praw przed Sądem Karnym powinna być raczej wiązana z brakiem argumentów i dowodów mogących przedstawić zdarzenie z dnia […] w kształcie takim jaki wynika z wyjaśnień Obwinionego złożonych na rozprawie w dniu […]. 
Mając powyższe na uwadze Okręgowy Sąd Dyscyplinarny pragnie podkreślić, że Obwiniony nie zgłosił żadnych dowodów, które chociażby uprawdopodabniały przebieg ww. zdarzenia według opisu Obwinionego wynikającego ze złożonych wyjaśnień.
W związku z powyższym oraz pamiętając o treści zeznań złożonych przez L. oraz o treści wyroku nakazowego z dnia […], którym Okręgowy Sąd Dyscyplinarny nie jest związany, Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom Obwinionego złożonym na rozprawie w dniu […] r.
W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy potwierdza, że Obwiniony dopuścił się czynów zarzucanych mu wnioskiem
o ukaranie, czym naruszył wskazane w tym wniosku, a przywołane powyżej przepisy prawa.
W ocenianym stanie faktycznym zachowanie Obwinionego stanowi podstawę odpowiedzialności dyscyplinarnej. Uznając zawiniony charakter popełnionego przewinienia dyscyplinarnego w zakresie objętym zarzutami wniosku o ukaranie, Sąd wymierzając karę, uznał za konieczne wzięcie pod uwagę tego, że Obwiniony w krótkim odstępie czasu był już karany dyscyplinarnie (orzeczenie OSD z dnia […] w sprawie o sygn.[…]).
Mając powyższe na względzie Sąd uznał, że adekwatne dla osiągnięcia celów postępowania dyscyplinarnego będzie wymierzenie kary zawieszenia prawa do wykonywania zawodu na czas […] miesięcy oraz dodatkowo wymierzenie zakazu wykonywania patronatu na czas […] lat, za przewinienie objęte zarzutem zawartym w pkt 1 wniosku o ukaranie, oraz wymierzenie kary nagany  za przewinienie objęte zarzutem zawartym w pkt 2 wniosku o ukaranie.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny wyraża przekonanie, że wymierzona kara powinna zapobiec naruszaniu przez Obwinionego zasad determinujących odpowiedzialność dyscyplinarną w przyszłości.
 
(AD)