Orzeczenie z dnia 9 marca 2015 r. Sygn. akt: D 3/2015
Orzeczenie prawomocne
 

Przewodniczący: radca prawny Tomasz Iwańczuk
Członkowie: radca prawny Agnieszka Świstak
radca prawny Andrzej Szmigiel
Protokolant: Barbara Urbańska

 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie [...] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu K., [...], obwinionej o to, że:
będąc wezwana pismem z dnia [...] r. na przesłuchanie w charakterze Obwinionego na dzień [...] r. przez Zastępcę Rzecznika Dyscyplinarnego, w sprawie wszczętej z urzędu o sygn. akt. [...], które to pismo było dwukrotnie awizowane w dniu [...] r., oraz w dniu [...] r. nie stawiła się na przesłuchanie, nie usprawiedliwiła niemożności stawiennictwa, nie dokonała odbioru korespondencji,
co stanowi naruszenie art. 64 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (jedn. tekst Dz. U. z 2014 r., poz. 637 j. t.) w związku z art. 6 ust. 2 oraz art. 47 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r.;
 

 

 Uzasadnienie

 
W dnia [...] roku Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po przeprowadzeniu czynności sprawdzających na skutek zawiadomienia złożonego przez M. (dalej: „pokrzywdzona”) postanowił wszcząć z urzędu dochodzenie w sprawie popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określone w art. 6 ust. 2 i art. 47 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 roku w związku z art. 64 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 06 lipca 1982 roku o radcach prawnych (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 637) tj. niestawiania się przez radcę prawnego K. (dalej: „obwiniona”) w dniu [...] roku na wezwanie Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego w celu przesłuchania w charakterze obwinionej, nieusprawiedliwienia niemożności niestawiennictwa oraz nieodbierania korespondencji kierowanej do niej przez Zastępcę Rzecznika Dyscyplinarnego.
W uzasadnieniu niniejszego postanowienia wskazano, że pismem z dnia [...] roku które wpłynęło do Okręgowej Izby Radców Prawnych w W., pokrzywdzona M. złożyła skargę na postępowanie radcy prawnego K. wpisanej na listę radców prawnych Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. pod numerem [...], zarzucając radcy prawnemu, iż pomimo zapłaty kwoty [...] złotych za prowadzenie sprawy rozwodowej plus [...] złotych za złożenie wniosku, skarżąca nie otrzymała ani umowy, ani potwierdzenia zapłaty, a radca prawny napisała pozew rozwodowy nieprofesjonalnie, który zawierał błędy merytoryczne. Skarżąca podniosła również, iż obwiniona nie złożyła w przepisanym terminie zażalenia. Dodatkowo wskazała, że obwiniona nie odbierała od niej telefonów, a kontakt z nią był utrudniony co w efekcie skutkowało koniecznością wypowiedzenia pełnomocnictwa, a co za tym idzie poczynienia znacznych nakładów finansowych przez skarżącą. W dalszej części uzasadnienia Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego wskazał, że obwiniona nie złożyła wyjaśnień pomimo skierowanego do niej wezwania. Pismem z dnia [...] roku obwiniona została ponownie wezwana do złożenia pisemnych wyjaśnień, którego jednak to wezwania nie odebrała w wyniku czego z uwagi na brak współpracy przez obwinioną Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego wszczął dochodzenie w tym przedmiocie oraz wydał w dniu [...] roku postanowienie o przedstawieniu zarzutów (k [...]).
Następnie postanowieniem z dnia [...] roku Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. przedstawił obwinionej radcy prawnemu K. zarzut o to, że będąc wezwana pismem z dnia [...] roku przez Zastępcę Rzecznika Dyscyplinarnego, w sprawie wszczętej z urzędu o sygn. akt. [...], które to pismo było dwukrotnie awizowane w dniu [...] roku oraz w dniu [...] roku nie stawiła się na przesłuchanie, nie usprawiedliwiła niemożności niestawiennictwa, nie dokonała odbioru korespondencji, co stanowi naruszenie art. 64 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 06 lipca 1982 roku o radcach prawnych (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 637), art. 6 ust. 2 i art. 47 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego (k -[...]).
Postanowieniem z dnia [...] roku Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. zamknął dochodzenie w niniejszej sprawie.
Jednocześnie w dniu [...] roku Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. złożył do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przeciwko radcy prawnemu K. o to, że będąc wezwana pismem z dnia [...] roku przez Zastępcę Rzecznika Dyscyplinarnego, w sprawie wszczętej z urzędu o sygn. akt. [...], które to pismo było dwukrotnie awizowane w dniu [...] roku oraz w dniu [...] roku nie stawiła się na przesłuchanie, nie usprawiedliwiła niemożności stawiennictwa, nie dokonała odbioru korespondencji, co stanowi naruszenie art. 64 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 06 lipca 1982 roku o radcach prawnych (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 637) art. 6 ust. 2 i art. 47 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
W uzasadnieniu wniosku wskazano podobnie jak w postanowieniu z dnia [...] roku, że skargę na postępowanie radcy prawnego K. wpisanej na listę radców prawnych Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. złożyła M. zarzucając radcy prawnemu, iż pomimo zapłaty kwoty [...] złotych za prowadzenie sprawy rozwodowej plus [...] złotych za wniosek, skarżąca nie otrzymała ani umowy, ani potwierdzenia zapłaty, a radca prawny napisała pozew rozwodowy nieprofesjonalnie, zawierał on bowiem błędy merytoryczne. Jednocześnie podkreślono, iż obwiniona nie stawiła się w siedzibie Rzecznika Dyscyplinarnego pomimo wyznaczenia w tym celu dwóch terminów, nie usprawiedliwiła niemożności niestawiennictwa, nie dokonała odbioru korespondencji, jak również nie zajęła stanowiska w sprawie. Zdaniem Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego powyższe zachowanie obwinionego radcy prawnego naruszyło dyspozycję art. 64 ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 06 lipca 1982 roku o radcach prawnych art. 6 ust. 2 i art. 47 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, podnosząc tym samym, iż obwiniona nie dochowała godności zawodu przez nią wykonywanego w działalności publicznej, jak i prywatnej.
Na rozprawie w dniu [...] roku przed Okręgowym Sądem Dyscyplinarnym Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. stawił się Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego, zaś obwiniona nie stawiła się.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił następujący stan faktyczny:
 
W dniu [...] roku pokrzywdzona M. złożyła skargę na radcę prawnego K. wpisaną na listę Radców Prawnych Okręgowej Izby Radców Prawnych w W..
Pismem Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. z dnia [...] roku obwiniona została wezwana do złożenia w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania pisemnych wyjaśnień na niniejszą skargę. Pomimo dwukrotnej awizacji obwiniona nie odebrała przesyłki.
Następnie pismem z dnia [...] roku Rzecznik Dyscyplinarny wezwał ponownie obwinioną do złożenia pisemnych wyjaśnień. Obwiniona nie odebrała przesyłki zawierającej wezwanie.
W związku z brakiem współpracy radcy prawnego z Rzecznikiem Dyscyplinarnym wszczęto z urzędu dochodzenie w sprawie.
W dniu [...] roku Rzecznik Dyscyplinarny wydał postanowienie o przedstawieniu zarzutów, a następnie w dniu [...] roku wystosowano do obwinionej pismo, w którym wezwano ją do osobistego stawiennictwa celem przesłuchania w charakterze obwinionej. Obwiniona pomimo dwukrotnej awizacji nie odebrała przesyłki zawierającej wezwanie, jak również nie stawiła się w biurze Rzecznika Dyscyplinarnego i nie usprawiedliwiła swojej nieobecności.
Na rozprawie dniu [...] roku wyznaczonej przez Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. obwiniona nie stawiła się. Wezwanie na termin rozprawy pomimo dwukrotnej awizacji nie zostało przez obwinioną odebrane. Sąd przeprowadził postępowanie bez jej udziału uznając, że obecność obwinionej nie jest niezbędna.
 Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu akta sprawy o sygn. D 3/2015, a w szczególności o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
 
Zebrany w sprawie materiał dowodowy w ocenie Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego wskazuje, że obwiniona K. dopuściła się, zarzucanego jej we wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, czynu.
W myśl art. 6 ust 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, radca prawny obowiązany jest dbać o godność zawodu przy wyko­nywaniu czynności zawodowych, a także w działalności publicznej i w życiu prywatnym. Natomiast zgodnie z art. 47 ust. 1 powołanego wyżej Kodeksu Etyki Radcy Prawnego radca prawny, wezwany przez dziekana, wicedziekana, sąd dyscyplinarny bądź przez rzecznika dyscyplinarnego lub jego zastępcę, obowiązany jest stawić się na wezwanie w wyznaczonym terminie, a w razie zaistnienia poważnej przeszkody – usprawiedliwić niemożność stawiennictwa.
Zgodnie z treścią art. 64 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 06 lipca 1982 roku o radcach prawnych (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 637) radca prawny i aplikant radcowski podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej za czyny sprzeczne ze ślubowaniem radcowskim lub z zasadami etyki radcy prawnego.
W ocenie Sądu Dyscyplinarnego opisane zachowanie radcy prawnego sprzeczne jest z wartościami prezentowanymi w Kodeksie Etyki Radcy Prawnego jak i ustawy o radcach prawnych. Wskazać należy, że obwiniona pomimo licznych wezwania nie odbierała korespondencji, jak również nie składała żadnych wyjaśnień do czego jest zobowiązana zgodnie z przywołanym wcześniej art. 47 kodeksu Etyki Radcy Prawnego. Obwiniona pomimo dwukrotnego wezwania przez Rzecznika Dyscyplinarnego do złożenia pisemnych wyjaśnień nie uczyniła tego. Dodatkowo obwiniona nie stawiła się na wezwanie Rzecznika Dyscyplinarnego w celu przesłuchania jej w charakterze obwinionego. Ponadto nie złożyła żadnych usprawiedliwień swojej niemożności stawienia. Należy podkreślić, że obwiniona nie stawiła się również na wezwanie Sądu Dyscyplinarnego.
Uznając winę obwinionej w zakresie objętym zarzutem wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego Okręgowy Sąd Dyscyplinarny, mając na uwadze zawiniony charakter popełnionego przewinienia dyscyplinarnego, uznał, że adekwatne będzie orzeczenie wobec obwinionej kary pieniężnej w wysokości [...] zł. Wymierzona kara jest uzasadniona stopniem winy i charakterem dokonanego naruszenia zasad Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, które to zasady powinny być przestrzegane przez obwinioną.
Sąd Dyscyplinarny uznał, że tylko kara pieniężna będzie w pełni adekwatna do popełnionego czynu. Sąd ustalając jej wysokość miał na uwadze jej celowość, tj., okoliczność, iż stanowić będzie ona represję, która powinna w przyszłości wzbudzić w obwinionej refleksję, że postępowanie którego się dopuściła, jest zarówno etycznie naganne jak i ekonomicznie nieopłacalne.
O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 70⁶ ust. 2 ustawy o radcach prawnych, biorąc pod uwagę czynności podjęte w postępowaniu.
(AG)