Orzeczenie z dnia 8 stycznia 2018 r.  Sygn. akt: D 72/17
Orzeczenie prawomocne
 
 

Przewodniczący:   r. pr. Michał Rajski
Członkowie:   r. pr. Katarzyna Szwed - Kawka
r. pr. Artur Załuski
Protokolant:   Karolina Szymala

           
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie w dniu […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu T., […], obwinionemu o to, że:

1. działając jako pełnomocnik C. (dalej: Skarżący) na podstawie pełnomocnictwa z dnia […] r. nie dopełnił należytej staranności w reprezentowaniu C., tj. nie sporządził i nie wniósł zarzutów od nakazu zapłaty wydanego w dniu […] r. przez Sąd Rejonowy dla W. w W. Wydział […] Cywilny w sprawie pod sygn. akt […], które to działanie doprowadziło do wszczęcia w przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w M. D. w dniu […] r. z wniosku wierzyciela R.(1) Sp. z o. o. – egzekucji z nieruchomości z wezwaniem do zapłaty długu przeciwko C.,
tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego w art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych Dz. U. 2016 poz. 233 j.t.

2. działając jako pełnomocnik C. (dalej: Skarżący) na podstawie pełnomocnictwa z dnia […] r. nie uzyskał zgody C. na odstąpienie od wniesienia zarzutów od nakazu zapłaty wydanego w dniu […] r. przez Sąd Rejonowy dla W. w W. Wydział […] Cywilny w sprawie pod sygn. akt […] oraz nie przedstawił Skarżącemu informacji o bezzasadności lub niecelowości wniesienia środka odwoławczego od orzeczenia kończącego sprawę w danej instancji
tj. od nakazu zapłaty wydanego w dniu […] r. przez Sąd Rejonowy dla W. w W. Wydział […] Cywilny w sprawie pod sygn. akt […]
tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 44 ust. 2 i 3 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych Dz. U. 2016 poz. 233 j.t.
 
 

 

 
 

 
 
Dnia […] roku do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (dalej: OSD) wpłynął wniosek Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (dalej: Rzecznik) o ukaranie radcy prawnego T. wpisanego na listę radców prawnych prowadzoną przez Okręgową Izbę Radców Prawnych w W. pod nr […], za to że:

1.         działając jako pełnomocnik C. (dalej: Skarżący) na podstawie pełnomocnictwa z dnia […] r. nie dopełnił należytej staranności w reprezentowaniu C., t. j. nie sporządził i nie wniósł zarzutów od nakazu zapłaty wydanego w dniu […] roku przez Sąd Rejonowy dla W. w W. Wydział […] Cywilny w sprawie pod sygn. akt […], które to działanie doprowadziło do wszczęcia w przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w M. D. w dniu […] r. z wniosku wierzyciela R.(1) sp. z o.o. - egzekucji z nieruchomości z wezwaniem do zapłaty długu przeciwko C. tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, z określonego w art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 3/2014  Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych Dz. U. 2016 poz.233 j.t.
 
2.         działając jako pełnomocnik C. (dalej: Skarżący) na podstawie pełnomocnictwa z dnia […] r. nie uzyskał zgody C. na odstąpienie od wniesienia zarzutów od nakazu zapłaty wydanego w dniu […] r. przez Sąd Rejonowy dla W. w W. Wydział […] Cywilny w sprawie pod sygn. akt. […]; oraz nie przedstawił Skarżącemu informacji o bezzasadności lub niecelowości wniesienia środka odwoławczego od orzeczenia kończącego sprawę w danej instancji t. j. od nakazu zapłaty wydanego w dniu […] r. przez Sąd Rejonowy dla W. Wydział […] Cywilny w sprawie pod sygn. akt. […] tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego określonego w art. 12 ust. 1 w zw. z art 44 ust. 2 i 3 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 3/2014  Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych Dz. U. 2016 poz.233 j.t.

Na rozprawie w dniu  […] roku OSD przeprowadził dowody z wyjaśnień Obwinionego, oraz zeznań Pokrzywdzonego.

Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił następujący stan faktyczny:

Pokrzywdzony C. udzielił Obwinionemu dnia […] roku pełnomocnictwa do reprezentowania go w wobec S.(1) prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą R.(2) we wszystkich kwestiach wynikających z zawartej umowy dealerskiej.

W ramach ww. pełnomocnictwa Obwiniony sporządził w pismo w postępowaniu przedprocesowym.

W dniu […] roku Pokrzywdzony udzielił pełnomocnictwa procesowego Obwinionemu do reprezentowania go w sprawie przeciwko R.(1) sp. z o.o. .

Pokrzywdzony przed udzieleniem Obwinionemu pełnomocnictwa opisał Obwinionemu stan faktyczny sprawy i dostarczył mu posiadane przez siebie dokumenty.

Obwiniony był pełnomocnikiem Pokrzywdzonego w sprawie przeciwko R.(1) sp. z o.o. o zapłatę  Sąd Rejonowy dla W. w W. Wydział […] Cywilny w sprawie pod sygn. akt […].

Na skutek pozwu wniesionego przez R.(1) Sp. z o.o. dnia […] roku do Sądu Rejonowego dla W. w W., sąd ten w postępowaniu prowadzonym pod sygnaturą akt […] wydał dnia […] roku nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym z weksla.

Nakaz zapłaty został doręczony na adres zamieszkania Pokrzywdzonego, jednak z racji tego że ten przebywał za granicą Polski, w pracy, korespondencję sądową odebrał jego brat i zawiózł ją Obwinionemu.

Obwiniony po zapoznaniu się z pozwem, załącznikami do niego oraz nakazem zapłaty stwierdził że wniesienie zarzutów do ww. nakazu zapłaty będzie niekorzystne dla Pokrzywdzonego, jako że powód oparł swoje żądanie powództwa m.in. na twierdzeniu że Pokrzywdzony nie wykonał swojego zobowiązania, na co Obwiniony nie mógł przeciwstawić dowodu przeciwnego;  w konsekwencji, z dużą dozą prawdopodobieństwa, wniesienie zarzutów nie doprowadzi do uchylenia nakazu zapłaty. Co więcej spowoduje obciążenie Pokrzywdzonego dodatkowymi kosztami związanymi z przeprowadzeniem postępowania odwoławczego.

Jako ze w czasie biegu terminu do wniesienia zarzutów Pokrzywdzony, wykonujący zawód kierowcy samochodu ciężarowego TIR przebywał poza granicami Polski, Obwiniony skontaktował się z Pokrzywdzonym telefonicznie komunikując mu że wniesienie środka zaskarżenia od nakazu zapłaty z dnia 18 lipca 2016 roku nie będzie dla Pokrzywdzonego korzystne i tłumacząc mu dlaczego zajął takie stanowisko. Pokrzywdzony na sugestię odstąpienia od złożenie zarzutów odpowiedział „no dobrze”.  W opinii Pokrzywdzonego to stwierdzenie nie stanowiło wyrażenia zgody na nieskładanie zarzutów od nakazu zapłaty. Po powrocie Pokrzywdzonego z podróży służbowej we […] roku spotkał się on z Obwiniony i ten wyjaśnił mu szczegółowo powody niezłożenia zarzutów od nakazu zapłaty.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: pisma z dnia […] roku zatytułowanego „Zawiadomienie o możliwości naruszenia zasad Kodeksu Etyki Radcy Prawnego” wraz z załącznikami , wyjaśnień Obwinionego, oraz zeznań Pokrzywdzonego złożonych na rozprawie dnia […] r.

Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:

Artykuł 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowi „Radca prawny zobowiązany jest wykonywać czynności zawodowe sumiennie oraz z należytą starannością uwzględniającą profesjonalny charakter działania.” Z kolei artykuł 44 ww. kodeksu konkretyzuje obowiązki zawodowe radcy prawnego w zakresie zarzucanych Obwinionemu czynów wskazując w ust. 3 że Radca prawny powinien przedstawić klientowi informację o bezzasadności lub niecelowości wnoszenia środka odwoławczego od orzeczenia kończącego sprawę w danej instancji.

W ocenie OSD, powyższe przepisy nakładają na radcę prawnego będącego pełnomocnikiem w postępowaniu sądowym obowiązek przedstawienia klientowi informacji o bezzasadności lub niecelowości wniesienia środka odwoławczego od orzeczenia kończącego sprawę w danej instancji w dowolnej formie.

Utrwalony pogląd doktryny wskazuje, że jakikolwiek sposób poinformowania klienta o niecelowości wnoszenia środka odwoławczego od orzeczenia kończącego sprawę w danej instancji jest wystarczający. Należy zauważyć, że Kodeks Etyki Radcy Prawnego w brzmieniu ustalonym uchwałą nr 3/2014  Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego nie wprowadza wprost obowiązku uzyskania zgody klienta na zaniechanie wniesienia środka odwoławczego od orzeczenia kończącego sprawę w danej instancji jak tego wymagał art. 28 ust. 6 Kodeksu etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium KRRP z dnia 28 grudnia 2010 r.

Art. 44 ust. 2 KERP stanowi natomiast, że radca prawny powinien przedstawić klientowi informację o bezzasadności lub niecelowości wnoszenia środka odwoławczego od orzeczenia kończącego sprawę w danej instancji.  W ocenie doktryny wystarczającym do zadośćuczynienia temu obowiązkowi jest  ustne poinformowanie klienta, trzeba jednak pamiętać, że informacja ma dotyczyć bezzasadności lub niecelowości wnoszenia środka odwoławczego, a nie tylko decyzji radcy prawnego  o jego niewnoszeniu ze względu na bezzasadność lub niecelowość. Przedstawienie klientowi takiej informacji oznaczać musi przedstawienie mu stosownej analizy prawnej, aby sytuacja prawna zaistniała po orzeczeniu w danej instancji była dla niego – przynajmniej potencjalnie – w pełni zrozumiała…  (J., S.(2), S.(3) „Kodeks Etyki Radcy Prawnego Komentarz, Wydawnictwo Praktyka Prawnicza, 2016r.)

W ocenie OSD zebrany materiał dowodowy wskazuje, że obwiniony zadośćuczynił swojemu obowiązkowi.

Przeprowadzone dowody wskazują, że Obwiniony poinformował Pokrzywdzonego o tym, że wniesienie zarzutów od wydanego w sprawie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym nie doprowadzi do jego uchylenia, a co za tym idzie wniesienie środka zaskarżenia jest bezzasadne i niecelowe. Z uwagi na to, że Pokrzywdzony wykonywał w tamtym czasie zawód kierowcy samochodu ciężarowego i przebywał za granicą Obwiniony przeprowadził z nim w okresie biegu terminu do złożenia zarzutów od nakazu zapłaty, rozmowę  telefoniczną, w której wytłumaczył stan prawny i zasugerował mu odstąpienie od złożenia zarzutów, co zaaprobował Pokrzywdzony.

Jakkolwiek w swoich zeznaniach Pokrzywdzony podnosi, że nie wyrażał zgody na odstąpienie od złożenia zarzutów od nakazu zapłaty i cały czas liczył, że Obwiniony złoży odwołanie od nakazu zapłaty, orzekający w sprawie skład sądu po analizie treści zeznań Pokrzywdzonego oraz wyjaśnień Obwinionego złożonych w sprawie nie dał mu wiary.  Z zeznań Pokrzywdzonego, jak i z wyjaśnień Obwinionego wynika tożsamy stan faktyczny, który Sąd uznał za udowodniony tj., że do rozmowy telefonicznej między nimi doszło w czasie, kiedy Pokrzywdzony przebywał poza granicami Polski. W czasie tej rozmowy Obwiniony poinformował Pokrzywdzonego o bezzasadności wniesienie środka zaskarżenia, a Pokrzywdzony stwierdził „No dobrze”. Przeprowadzone postępowanie dowodowe w sprawie nie pozwoliło jednoznacznie stwierdzić czy do rozmowy tej doszło przed upływem okresu do wniesienia zarzutów od nakazu zapłaty, czy też po upływie tego terminu, jednak w oparciu o doświadczenie życiowe skład orzekający w sprawie wywnioskował, że taka rozmowa przeprowadzana pomiędzy pełnomocnikiem zawodowym i jego klientem ma za zadanie uzyskanie od klienta zgody na podejmowane przez pełnomocnika działania, które będą odmienne od wcześniej uzgodnionego. Jeśli tak jak w stanie faktycznym sprawy Obwiniony pełnomocnik zawodowy umówił się z Pokrzywdzonym, że w przypadku wydania przez sąd orzekający w sprawie nakazu zapłaty złoży od niego odwołanie, to jedynym uzasadnieniem kontaktu telefonicznego z klientem wykonującym pracę za granicą jest właśnie zmiana ustalonego postępowania w sprawie. 

Wobec powyższego nie sposób uznać Obwinionego winnym popełnienia przewinienia zarzucanego mu czynu z pkt. pkt. 2 wniosku Rzecznika. Jednocześnie konsekwencją uniewinnienia Obwinionego w zakresie popełnienia czynu objętego w pkt. 2 wniosku o ukaranie jest konieczność uniewinnienia go także w zakresie popełnienia czynu ujętego w pkt.1 ww. wniosku, nie sposób bowiem zarzucić Obwinionemu nienależytej staranności w wykonywaniu czynności zawodowych polegających na niesporządzeniu i nie wniesieniu zarzutów od nakazu zapłaty.

O kosztach postępowania na podstawie art. 70⁶ ust. 2 ustawy o radcach prawnych.
 
 
(WK)