Orzeczenie z dnia 29 listopada 2018 r. Sygn. akt: D 99/18
opublikowano: 2020-10-14 przez: Więckowska Milena
Orzeczenie z dnia 29 listopada 2018 r. Sygn. akt: D 99/18
Orzeczenie prawomocne
Orzeczenie prawomocne
PRZEWODNICZĄCY: r. pr. Marzena Okła-Anuszewska
CZŁONKOWIE: r. pr. Gerard Madejski
r. pr. Robert Karpiński
PROTOKOLANT: Karolina Szymala
CZŁONKOWIE: r. pr. Gerard Madejski
r. pr. Robert Karpiński
PROTOKOLANT: Karolina Szymala
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie w dniu […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu D. ([…]) obwinionemu o to, że:
w bliżej nieokreślonym czasie, lecz nie później niż w […] r. zamieścił w portalu internetowym […] ofertę skierowaną do kontrahentów P. S.A., której treść narusza dobre obyczaje oraz godność zawodu,
tj. naruszenia art. 33 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r., w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1870 ze zm.).
orzeka:
- Uznaje radcę prawnego D. ([…]) winnym zarzucanego we wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 33 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 1 ustawy o radcach prawnych wymierza karę upomnienia;
- Na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych zasądza od obwinionego radcy prawnego D. ([…]) na rzecz Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. tytułem zwrotu kosztów postępowania dyscyplinarnego kwotę […] ([…]) złotych.
Uzasadnienie
W dniu […] r. do Okręgowej Izby Radców Prawnych wpłynęła skarga P. SA (dalej także: „Pokrzywdzona”) dotycząca działań Kancelarii Radców Prawnych D. s.c. polegających na umieszczeniu w portalu internetowym […] oferty skierowanej do klientów Pokrzywdzonej, w której to umieszczono m.in. następujące sformułowanie: „Jeżeli macie pożyczkę w P. to nasza oferta jest skierowana do Was. Kancelaria Radców Prawnych oferujemy profesjonalną i realną pomoc w zakresie obniżenia zadłużenia z tytułu ubezpieczenia, które bezprawnie naliczane jest przez P.” Pokrzywdzona uznała, że takie sformułowanie narusza jej dobra osobiste, jak i art. 14 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Jako załącznik do skargi Pokrzywdzona załączyła kopię ogłoszenia z portalu […] (k. […]-[…]).
Rzecznik Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych zobowiązał wspólników kancelarii, tj. D. (dalej także: „Obwiniony”) i G. do złożenia pisemnych wyjaśnień.
Obwiniony udzielając wyjaśnień wskazał, że ogłoszenie to w żaden sposób nie naruszało zasad etyki zawodowej, gdyż odwoływało się do faktów stwierdzonych licznymi artykułami prasowymi i Decyzją Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów nr […] z […] r. a także orzeczeniami sądów: Sądu Rejonowego w B. (sygn. […]), Sądu Rejonowego dla W. W. w W. (sygn. […]) czy Sądu Rejonowego w S. (sygn. […]), które potwierdziły, że „działania Spółki nie zasługują na ochronę prawną i w zakresie dochodzonych przez Spółkę roszczeń z tytułu ubezpieczenia powództwa zostały oddalone.”
W ocenie Obwinionego określenie, że „P. bezprawnie nalicza ubezpieczenie” ma charakter obiektywny i rzetelny, więc nie może naruszać dóbr osobistych Pokrzywdzonej czy też stanowić czynu nieuczciwej konkurencji. Według niego forma i treść materiału marketingowego była zgodna z dyspozycją art. 31 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, z poszanowaniem dobrych obyczajów i godności zawodu radcy prawnego. Nie użyto sformułowań sprzecznych z art. 32 KERP, a więc mających charakter perswazyjny, niezgodnych z rzeczywistością lub wprowadzających w błąd, narzucających się, zawierających bezpośrednie porównywanie jakości czynności zawodowych z czynnościami innych, możliwych do identyfikacji osób.
Po przeprowadzeniu postępowania przygotowawczego, Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego radca prawny W. (dalej także: „ZRD”) przedstawiła Obwinionemu zarzut i skierowała do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (dalej także: „OSD”) wniosek o ukaranie zarzucając mu naruszenie art. 33 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst stanowi załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. (dalej także: „KERP”) w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1870 ze zm.); dalej także: „RadcPrU”.
W odpowiedzi na wniosek o ukaranie Obwiniony wniósł o uniewinnienie podnosząc argumenty, jak w wyjaśnieniach pisemnych i złożył kopie orzeczeń sądowych, o których wcześniej pisemnie poinformował ZRD wraz z uzasadnieniami (k. […] – […]), a także wydruki opinii z forów internetowych na temat Pokrzywdzonej (k. […] – […]) i artykuł prasowy (k. […] – […]) oraz informację ze strony Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (k. […] – […]).
Na rozprawie przed Okręgowym Sądem Dyscyplinarnym w dniu […] r. Obwiniony nie przyznając się do zarzucanego czynu, złożył wniosek o wydanie orzeczenia i wymierzenie mu kary upomnienia. Wnioskowi nie sprzeciwiła się Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego ani Pokrzywdzona.
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zgodził się z wnioskiem Obwinionego i wydał orzeczenia z nim zgodne, zważył także, co następuje:
Wszczęcie postępowania dyscyplinarnego może nastąpić, jeśli zachodzi uzasadnione podejrzenie zawinionego nienależytego wykonywania zawodu radcy prawnego (art. 64 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych) i za czyny sprzeczne ze ślubowaniem radcowskim lub z zasadami etyki radcy prawnego (art. 64 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy) bądź dopuszczenia się przez radcę prawnego nadużycia wolności słowa, stanowiącego ściganą z oskarżenia prywatnego zniewagę lub zniesławienie strony lub jej pełnomocnika, świadka, biegłego albo tłumacza.
Zgromadzone w aktach sprawy dowody w postaci dokumentów pozwoliły Sądowi na jednoznaczny wniosek, że zarówno okoliczności popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, tj. umieszczenie przez Obwinionego w imieniu spółki, w której jest wspólnikiem, oferty świadczenia pomocy prawnej kierowanej do klientów P. SA, która naruszała dobre obyczaje i godność zawodu poprzez umieszczenie w niej jednoznacznie negatywnej uogólnionej oceny – bezprawności – działań Pokrzywdzonej, jak i odpowiedzialność Obwinionego z tego tytułu jest oczywista.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 KERP radca prawny jest zobowiązany wykonywać czynności zawodowe sumiennie oraz z należytą starannością uwzględniającą profesjonalny charakter działania, a zgodnie z art. 33 pozyskiwanie klientów przez radcę prawnego musi być zgodne z prawem, dobrymi obyczajami i z poszanowaniem godności zawodu.
W ocenie OSD, zachęcania do korzystania z usług kancelarii poprzez wskazywanie, że podmiot, z którym potencjalni klienci kancelarii mają umowy, narusza prawo poprzez bezprawne naliczanie ubezpieczenia w celu skierowania tychże klientów do kancelarii, dla świadczenia usług prawniczych przeciwko temu podmiotowi, nie może być uznane za zgodne z dobrymi obyczajami i z poszanowaniem godności zawodu. Jeżeli bowiem nawet Pokrzywdzona w pojedynczych sprawach przegrała postępowania sądowe, to nie można rozciągać oceny z tychże indywidualnych spraw na całą działalność pożyczkową Pokrzywdzonej. Każda z tych spraw miała charakter jednostkowy, została rozpoznana z uwzględnieniem okoliczności danej sprawy, nie zaś – z uwzględnieniem oceny całokształtu działalności Pokrzywdzonej.
Całkowicie nieuprawnione jest także powoływanie się przez radcę prawnego na anonimowe opinie umieszczane na forach internetowych. Za niegodne radcy prawnego należy uznać uznanie, że takie opinie mogą być wystarczające dla przypisania niezgodnych z prawem praktyk Pokrzywdzonej.
Zważywszy na fakt, że Obwiniony poddał się dobrowolnie karze, a Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego i Pokrzywdzona się temu nie sprzeciwiły, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny, uznając, że okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości a zawnioskowana rzez Obwinionego kara jest adekwatna do zarzuconego czynu, działając w oparciu o przepisy art. 387 Kodeksu postępowania karnego w zw. z art. 741 ustawy o radcach prawnych, orzekł wobec Obwinionego karę upomnienia, zgodnie z art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 1 RadcPrU.
Wymierzona kara pozwala w ocenie Sądu dobrze spełnić funkcje prewencyjne kary – zapobiegać popełnianiu tego typu przewinień w przyszłości, jest adekwatna do stopnia winy radcy prawnego D. i odpowiada dotychczasowej postawie Obwinionej jako radcy prawnego – niepopełnianiu deliktów dyscyplinarnych.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych.
Mając powyższe na uwadze, należało orzec jak w sentencji.
(WK)
Rzecznik Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych zobowiązał wspólników kancelarii, tj. D. (dalej także: „Obwiniony”) i G. do złożenia pisemnych wyjaśnień.
Obwiniony udzielając wyjaśnień wskazał, że ogłoszenie to w żaden sposób nie naruszało zasad etyki zawodowej, gdyż odwoływało się do faktów stwierdzonych licznymi artykułami prasowymi i Decyzją Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów nr […] z […] r. a także orzeczeniami sądów: Sądu Rejonowego w B. (sygn. […]), Sądu Rejonowego dla W. W. w W. (sygn. […]) czy Sądu Rejonowego w S. (sygn. […]), które potwierdziły, że „działania Spółki nie zasługują na ochronę prawną i w zakresie dochodzonych przez Spółkę roszczeń z tytułu ubezpieczenia powództwa zostały oddalone.”
W ocenie Obwinionego określenie, że „P. bezprawnie nalicza ubezpieczenie” ma charakter obiektywny i rzetelny, więc nie może naruszać dóbr osobistych Pokrzywdzonej czy też stanowić czynu nieuczciwej konkurencji. Według niego forma i treść materiału marketingowego była zgodna z dyspozycją art. 31 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, z poszanowaniem dobrych obyczajów i godności zawodu radcy prawnego. Nie użyto sformułowań sprzecznych z art. 32 KERP, a więc mających charakter perswazyjny, niezgodnych z rzeczywistością lub wprowadzających w błąd, narzucających się, zawierających bezpośrednie porównywanie jakości czynności zawodowych z czynnościami innych, możliwych do identyfikacji osób.
Po przeprowadzeniu postępowania przygotowawczego, Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego radca prawny W. (dalej także: „ZRD”) przedstawiła Obwinionemu zarzut i skierowała do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (dalej także: „OSD”) wniosek o ukaranie zarzucając mu naruszenie art. 33 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst stanowi załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. (dalej także: „KERP”) w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1870 ze zm.); dalej także: „RadcPrU”.
W odpowiedzi na wniosek o ukaranie Obwiniony wniósł o uniewinnienie podnosząc argumenty, jak w wyjaśnieniach pisemnych i złożył kopie orzeczeń sądowych, o których wcześniej pisemnie poinformował ZRD wraz z uzasadnieniami (k. […] – […]), a także wydruki opinii z forów internetowych na temat Pokrzywdzonej (k. […] – […]) i artykuł prasowy (k. […] – […]) oraz informację ze strony Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (k. […] – […]).
Na rozprawie przed Okręgowym Sądem Dyscyplinarnym w dniu […] r. Obwiniony nie przyznając się do zarzucanego czynu, złożył wniosek o wydanie orzeczenia i wymierzenie mu kary upomnienia. Wnioskowi nie sprzeciwiła się Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego ani Pokrzywdzona.
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zgodził się z wnioskiem Obwinionego i wydał orzeczenia z nim zgodne, zważył także, co następuje:
Wszczęcie postępowania dyscyplinarnego może nastąpić, jeśli zachodzi uzasadnione podejrzenie zawinionego nienależytego wykonywania zawodu radcy prawnego (art. 64 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych) i za czyny sprzeczne ze ślubowaniem radcowskim lub z zasadami etyki radcy prawnego (art. 64 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy) bądź dopuszczenia się przez radcę prawnego nadużycia wolności słowa, stanowiącego ściganą z oskarżenia prywatnego zniewagę lub zniesławienie strony lub jej pełnomocnika, świadka, biegłego albo tłumacza.
Zgromadzone w aktach sprawy dowody w postaci dokumentów pozwoliły Sądowi na jednoznaczny wniosek, że zarówno okoliczności popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, tj. umieszczenie przez Obwinionego w imieniu spółki, w której jest wspólnikiem, oferty świadczenia pomocy prawnej kierowanej do klientów P. SA, która naruszała dobre obyczaje i godność zawodu poprzez umieszczenie w niej jednoznacznie negatywnej uogólnionej oceny – bezprawności – działań Pokrzywdzonej, jak i odpowiedzialność Obwinionego z tego tytułu jest oczywista.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 KERP radca prawny jest zobowiązany wykonywać czynności zawodowe sumiennie oraz z należytą starannością uwzględniającą profesjonalny charakter działania, a zgodnie z art. 33 pozyskiwanie klientów przez radcę prawnego musi być zgodne z prawem, dobrymi obyczajami i z poszanowaniem godności zawodu.
W ocenie OSD, zachęcania do korzystania z usług kancelarii poprzez wskazywanie, że podmiot, z którym potencjalni klienci kancelarii mają umowy, narusza prawo poprzez bezprawne naliczanie ubezpieczenia w celu skierowania tychże klientów do kancelarii, dla świadczenia usług prawniczych przeciwko temu podmiotowi, nie może być uznane za zgodne z dobrymi obyczajami i z poszanowaniem godności zawodu. Jeżeli bowiem nawet Pokrzywdzona w pojedynczych sprawach przegrała postępowania sądowe, to nie można rozciągać oceny z tychże indywidualnych spraw na całą działalność pożyczkową Pokrzywdzonej. Każda z tych spraw miała charakter jednostkowy, została rozpoznana z uwzględnieniem okoliczności danej sprawy, nie zaś – z uwzględnieniem oceny całokształtu działalności Pokrzywdzonej.
Całkowicie nieuprawnione jest także powoływanie się przez radcę prawnego na anonimowe opinie umieszczane na forach internetowych. Za niegodne radcy prawnego należy uznać uznanie, że takie opinie mogą być wystarczające dla przypisania niezgodnych z prawem praktyk Pokrzywdzonej.
Zważywszy na fakt, że Obwiniony poddał się dobrowolnie karze, a Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego i Pokrzywdzona się temu nie sprzeciwiły, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny, uznając, że okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości a zawnioskowana rzez Obwinionego kara jest adekwatna do zarzuconego czynu, działając w oparciu o przepisy art. 387 Kodeksu postępowania karnego w zw. z art. 741 ustawy o radcach prawnych, orzekł wobec Obwinionego karę upomnienia, zgodnie z art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 1 RadcPrU.
Wymierzona kara pozwala w ocenie Sądu dobrze spełnić funkcje prewencyjne kary – zapobiegać popełnianiu tego typu przewinień w przyszłości, jest adekwatna do stopnia winy radcy prawnego D. i odpowiada dotychczasowej postawie Obwinionej jako radcy prawnego – niepopełnianiu deliktów dyscyplinarnych.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych.
Mając powyższe na uwadze, należało orzec jak w sentencji.
(WK)
Prawo i praktyka
Przygody Radcy Antoniego
Odwiedź także
Nasze inicjatywy
