25.04.2024
strona główna » Orzeczenia

Orzeczenie z dnia 25 września 2020 r. Sygn. akt: D 231/19

opublikowano: 2021-02-15 przez: Więckowska Milena

Orzeczenie z dnia 25 września 2020 r. Sygn. akt: D 231/19
Orzeczenie jest prawomocne.
WSD orzeczeniem z dnia 7 lipca 2021 r. sygn. WO-10/21
  1. zmienia pkt 1. orzeczenia w ten sposób, że uznaje radcę prawnego M.G ([…]), winnym tego, że w okresie od […] roku do […], w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru działając wspólnie i porozumieniu ze wspólnikiem radcą prawnym P.Z., z którym wspólnie prowadził kancelarię G. Kancelaria Pawnicza sp.j. dopuścił się zachowań niegodnych radcy prawnego, nielojalnych względem klienta S. sp z o.o. poprzez podjęcie w imieniu klienta czynności bez wiedzy i zgody klienta, sprzecznych z interesem oraz wolą klienta, w celu uzyskania od klienta na rzecz kancelarii, w której radca prawny jest wspólnikiem, nienależnych korzyści finansowych w realizacji z góry powziętego zamiaru poprzez: zawarcie w imieniu klienta z kancelarią, w której radca prawny jest wspólnikiem w dniu […] roku umowy o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu w związku ze świadczeniem bieżącej obsługi prawnej w kwocie 1.224.818, 66 zł, złożenie dnia […] roku w formie aktu notarialnego przed notariuszem oświadczenia o dobrowolnym poddaniu reprezentowanego klienta egzekucji, co do powyższej kwoty 1.224.818, 66 zł, oraz zatajenie wszystkich wyżej wymienionych okoliczności przed klientem, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne, jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych w związku z art. 2 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 8, 10, 11 ust. 1 i 2, 12 ust. 1, 25 ust. 1, 30 ust. 1 i 2, 36 ust. 1 i 2 oraz art. 44 ust. 1 i 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tj stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r w związku z art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tj stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w związku z art. 2 oraz art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 5 ustawy o radcach prawnych wymierza karę pozbawienia prawa wykonywania zawodu radcy prawnego;
  2. zmienia pkt 2. orzeczenia w ten sposób, że uznaje radcę prawnego M. G. ([…]), winnym tego, że w okresie od […] roku do […] roku działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w porozumieniu ze wspólnikiem radcą prawnym P.Z., z którym wspólnie prowadził Kancelarię G. Kancelaria Prawnicza sp. j. dopuścił się zachowań niegodnych radcy prawnego, nielojalnych względem klienta D. sp. z o.o. poprzez podjęcie przez radcę prawnego w imieniu klienta czynności bez wiedzy i zgody klienta, sprzecznych z interesem oraz wolą klienta, w celu uzyskania od klienta na rzecz kancelarii, w której radca prawny jest wspólnikiem nienależnych korzyści finansowych, w realizacji z góry powziętego zamiaru poprzez: zawarcie w imieniu klienta z kancelarią, w której radca prawny jest wspólnikiem w dniu […] roku umowy o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu w związku ze świadczeniem bieżącej obsługi prawnej z kancelarią, w której radca prawny był wspólnikiem, zawarcie w dniu […] roku umowy z kancelarią, w której radca prawny był wspólnikiem o uznaniu należności głównej wnikającej z umowy o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia do kwoty 1.135.329,95 złotych na podstawie umowy z dnia […] roku, złożenie w dniu […] r.. w formie aktu notarialnego przed notariuszem oświadczenia o dobrowolnym poddaniu reprezentowanego klienta egzekucji co do powyższego wynagrodzenia, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radach prawnych w związku z art. 2 ustawy o radcach prawnych w zw. z art. 6, 8, 10, 11 ust. 1 i 2, 12 ust. 1, 25 ust. 1, 30 ust. 1 i 2, 36 ust. 1 i 2, art. 44 ust. 1 i 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku oraz w zw. z art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 roku i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 5 ustawy o radcach prawnych wymierza karę pozbawienia prawa wykonywania zawodu radcy prawnego;
  3. uchyla orzeczenie w pkt 3 i tym zakresie umarza postępowanie;
  4. zmienia orzeczenie w pkt 4 i kary orzeczone w pkt 1 i 2 łączy w ten sposób, że orzeka karę łączną pozbawienia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego;
  5. utrzymuje orzeczenie w pozostałym zakresie;
Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 14 lutego 2023 r. sygn. akt II ZK 2/23 oddalił kasację jako oczywiście bezzasadną.
 
PRZEWODNICZĄCY:     r. pr. Robert Karpiński
CZŁONKOWIE:           r. pr. Marzena Okła - Anuszewska
r. pr. Andrzej Szmigiel
PROTOKOLANT:          Karolina Szymala
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawach w dniach […] r. oraz […] r. w W. sprawy przeciwko:
  1. Radcy prawnemu G. ([…]) obwinionemu o to, że:
  1. W okresie od […] roku do […] roku działając wspólnie i w porozumieniu ze wspólnikiem radcą prawnym Z., z którym wspólnie prowadził Kancelarię G. sp. j. dopuścił się zachowań niegodnych radcy prawnego, nielojalnych względem klienta S. sp. z o. o. poprzez podjęcie w imieniu klienta czynności bez wiedzy i zgody klienta, sprzecznych z interesem oraz wolą klienta, w celu uzyskania od klienta na rzecz kancelarii, w której radca prawny jest wspólnikiem nienależnych korzyści finansowych, w realizacji z góry powziętego zamiaru poprzez: zawarcie w imieniu klienta z kancelarią, w której radca prawny jest wspólnikiem w dniu […] roku umowy o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu w związku ze świadczeniem bieżącej obsługi prawnej w kwocie […] złotych, złożone dnia […] roku w formie aktu notarialnego przed notariuszem oświadczenia o dobrowolnym poddaniu reprezentowanego klienta egzekucji co do powyższej kwoty […] złotych, złożenie wniosku o nadanie aktowi notarialnemu klauzuli wykonalności, zawarcie w imieniu klienta, z kancelarią, w której radca prawny jest wspólnikiem w dniu […] umowy o uznaniu należności głównej wynikającej z umowy o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia z dnia […] roku, a następnie we […] roku złożenie wniosku o wszczęcie egzekucji ww. kwoty i w jego następstwie wyegzekwowanie z majątku klienta kwoty […] zł oraz zatajenie wszystkich wyżej wymienionych okoliczności przed klientem
    tj. naruszenie art. 8, 10, 11 ust. 1 i 2, 12 ust. 1, 25 ust. 1, 30 ust. 1 i 2, 36 ust. 1 i 2, art. 44 ust. 1 i 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 z późn. zm.) oraz w zw. z art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w związku z art. 2 oraz z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 233 z późn. zm.),
  2. W okresie od […] roku będąc wspólnikiem kancelarii G. sp. j. wystąpił przeciwko byłemu klientowi S. spółka z ograniczona odpowiedzialnością z pozwem i popierał powództwo o zapłatę tytułem zaległego podatku VAT oraz odsetek od zaległego podatku VAT od wynagrodzenia dodatkowego na podstawie umowy z dnia […] roku, zawartej w imieniu klienta przez wspólnika radcy prawnego bez wiedzy i zgody klienta oraz wbrew interesowi i woli klienta w sprawie toczącej się przed Sądem Okręgowym w W. […] Wydział Gospodarczy sygn. akt […],
    tj. naruszenie art. 8, 10, 11 ust. 1 i 2, 12 ust. 1, 25 ust. 1, 30 ust. 1 i 2, 36 ust. 1 i 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 233 z późn. zm.),
  3. W okresie od […] roku do […] roku działając w porozumieniu ze wspólnikiem radcą prawnym Z., z którym wspólnie prowadził Kancelarię G. sp. j. dopuścił się zachowań niegodnych radcy prawnego, nielojalnych względem klienta D. sp. z o. o. poprzez podjęcie przez radcę prawnego w imieniu klienta czynności bez wiedzy i zgody klienta, sprzecznych z interesem oraz wolą klienta, w celu uzyskania od klienta na rzecz kancelarii, w której radca prawny jest wspólnikiem nienależnych korzyści finansowych, w realizacji z góry powziętego zamiaru poprzez: zawarcie w imieniu klienta z kancelarią, w której radca prawny jest wspólnikiem w dniu […] roku umowy o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu w związku ze świadczeniem bieżącej obsługi prawnej z kancelarią, w której radca prawny był wspólnikiem, złożenie w formie aktu notarialnego przed notariuszem oświadczenia o dobrowolnym poddaniu reprezentowanego klienta egzekucji co do powyższego wynagrodzenia, złożenie wniosku o nadaniu aktowi notarialnemu klauzuli wykonalności, zawarcie w dniu […] roku umowy z kancelarią, w której radca prawny był wspólnikiem o uznaniu należności głównej wynikającej z umowy o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia do kwoty […] złotych na podstawie umowy z dnia […] roku, a następnie we […] roku złożenie wniosku o wszczęcie egzekucji ww. kwoty oraz zatajenie przed klientem wszystkich wyżej wymienionych okoliczności,
    tj. naruszenie art. 8, 10, 11 ust. 1 i 2, 12 ust. 1, 25 ust. 1, 30 ust. 1 i 2, 36 ust. 1 i 2, art. 44 ust. 1 i 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 233 z późń. zm) oraz w zw. z art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w związku z art. 2 oraz z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 233 z późn. zm.)
  4. W okresie od […] roku radca prawny, będąc wspólnikiem kancelarii G. sp. j., w której jest wspólnikiem wystąpił przeciwko byłemu klientowi D. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z pozwem i popierał powództwo o zapłatę kwoty tytułem zaległego podatku VAT oraz odsetek od zaległego podatku VAT od wynagrodzenia dodatkowego na podstawie umowy z dnia […] roku, zawartej w imieniu klienta przez wspólnika radcy prawnego bez jego wiedzy i zgody oraz wbrew interesowi i woli klienta toczącej się przed Sądem Okręgowym w W. […] Wydział Gospodarczy sygn. akt […]
    tj. naruszenie art. 6, 8, 10, 11 ust. 1 i 2, 12 ust. 1, 25 ust. 1, 30 ust. 1 i 2, 36 ust. 1 i 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 233 z późn. zm.),
  5. W okresie od […] do […] roku radca prawny, będąc wspólnikiem kancelarii G. sp. j. udzielał klientom S. sp. z o. o. oraz D. sp. z o. o. i jego pełnomocnikowi fałszywych zapewnień, co do kompletności przekazywanej dokumentacji w sprawach dotyczących klientów, pomimo iż radca prawny rozeznawał, że w przekazywanej dokumentacji brak jest dokumentów, na podstawie których kancelaria dochodzi od klienta wynagrodzenia
    tj. naruszenie art. 8, 10, 11 ust. 1 i 2, 12 ust. 1, 25 ust. 1, 46 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 233 z późn. zm.) oraz w zw. z art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w związku z art. 2 oraz z art. 64 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 233 z późn.zm.).
 
orzeka:
 
  1. Uznaje radcę prawnego G. ([…]) winnym zarzucanego w punkcie 1 i 2 wniosku o ukaranie czynu, przyjmując, że stanowią one jeden czyn ciągły polegający na tym, że w okresie od […] roku do […] roku działając wspólnie i w porozumieniu ze wspólnikiem radcą prawnym Z., z którym wspólnie prowadził Kancelarię G. sp. j. dopuścił się zachowań niegodnych radcy prawnego, nielojalnych względem klienta S. sp. z o. o. poprzez podjęcie w imieniu klienta czynności bez wiedzy i zgody klienta, sprzecznych z interesem oraz wolą klienta, w celu uzyskania od klienta na rzecz kancelarii, w której radca prawny jest wspólnikiem nienależnych korzyści finansowych, w realizacji z góry powziętego zamiaru poprzez: zawarcie w imieniu klienta z kancelarią, w której radca prawny jest wspólnikiem w dniu […] roku umowy o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu w związku ze świadczeniem bieżącej obsługi prawnej w kwocie […] złotych, złożone dnia […] roku w formie aktu notarialnego przed notariuszem oświadczenia o dobrowolnym poddaniu reprezentowanego klienta egzekucji co do powyższej kwoty […] złotych, złożenie wniosku o nadanie aktowi notarialnemu klauzuli wykonalności, zawarcie w imieniu klienta, z kancelarią, w której radca prawny jest wspólnikiem w dniu […] umowy o uznaniu należności głównej wynikającej z umowy o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia z dnia […] roku, a następnie we […] roku złożenie wniosku o wszczęcie egzekucji ww. kwoty i w jego następstwie wyegzekwowanie z majątku klienta kwoty […] zł oraz zatajenie wszystkich wyżej wymienionych okoliczności przed klientem, a następnie w okresie od […] roku będąc wspólnikiem kancelarii G. sp. j. wystąpił przeciwko byłemu klientowi S. spółka z ograniczona odpowiedzialnością z pozwem i popierał powództwo o zapłatę tytułem zaległego podatku VAT oraz odsetek od zaległego podatku VAT od wynagrodzenia dodatkowego na podstawie umowy z dnia […] roku, zawartej w imieniu klienta przez wspólnika radcy prawnego bez wiedzy i zgody klienta oraz wbrew interesowi i woli klienta w sprawie toczącej się przed Sądem Okręgowym w W. […] Wydział Gospodarczy sygn. akt […], oraz do chwili obecnej nie zwrócił wyegzekwowanej kwoty,
    który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 z późn. zm.) w zw. z art. 2 ustawy o radcach prawnych w zw. z art. 8, 10, 11 ust. 1 i 2, 12 ust. 1, 25 ust. 1, 30 ust. 1 i 2, 36 ust. 1 i 2, art. 44 ust. 1 i 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku oraz w zw. z art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 5) ustawy o radcach prawnych wymierza karę pozbawienia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego;
  2. Uznaje radcę prawnego G. ([…]) winnym zarzucanego w punkcie 3 i 4 wniosku o ukaranie czynu, przyjmując, że stanowią one jeden czyn ciągły polegający na tym, że Obwiniony w okresie od […] roku do […] roku działając w porozumieniu ze wspólnikiem radcą prawnym Z., z którym wspólnie prowadził Kancelarię G. sp. j. dopuścił się zachowań niegodnych radcy prawnego, nielojalnych względem klienta D. sp. z o. o. poprzez podjęcie przez radcę prawnego w imieniu klienta czynności bez wiedzy i zgody klienta, sprzecznych z interesem oraz wolą klienta, w celu uzyskania od klienta na rzecz kancelarii, w której radca prawny jest wspólnikiem nienależnych korzyści finansowych, w realizacji z góry powziętego zamiaru poprzez: zawarcie w imieniu klienta z kancelarią, w której radca prawny jest wspólnikiem w dniu […] roku umowy o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu w związku ze świadczeniem bieżącej obsługi prawnej z kancelarią, w której radca prawny był wspólnikiem, złożenie w formie aktu notarialnego przed notariuszem oświadczenia o dobrowolnym poddaniu reprezentowanego klienta egzekucji co do powyższego wynagrodzenia, złożenie wniosku o nadaniu aktowi notarialnemu klauzuli wykonalności, zawarcie w dniu […] roku umowy z kancelarią, w której radca prawny był wspólnikiem o uznaniu należności głównej wynikającej z umowy o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia do kwoty […] złotych na podstawie umowy z dnia […] roku, a następnie we […] roku złożenie wniosku o wszczęcie egzekucji ww. kwoty oraz zatajenie przed klientem wszystkich wyżej wymienionych okoliczności, a następnie w okresie co najmniej od […] roku radca prawny, będąc wspólnikiem kancelarii G. sp. j., w której jest wspólnikiem wystąpił przeciwko byłemu klientowi D. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z pozwem i popierał powództwo o zapłatę kwoty tytułem zaległego podatku VAT oraz odsetek od zaległego podatku VAT od wynagrodzenia dodatkowego na podstawie umowy z dnia […] roku, zawartej w imieniu klienta przez wspólnika radcy prawnego bez jego wiedzy i zgody oraz wbrew interesowi i woli klienta toczącej się przed Sądem Okręgowym w W. […] Wydział Gospodarczy sygn. akt […], oraz do chwili obecnej nie zwrócił wyegzekwowanej kwoty,
    który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 233 z późn. zm) w zw. z art. 2 ustawy o radcach prawnych w zw. z art. 6, 8, 10, 11 ust. 1 i 2, 12 ust. 1, 25 ust. 1, 30 ust. 1 i 2, 36 ust. 1 i 2, art. 44 ust. 1 i 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku oraz w zw. z art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 5) ustawy o radcach prawnych wymierza karę pozbawienia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego;
  3. Uznaje radcę prawnego G. ([…]) winnym zarzucanego w punkcie 5 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 233 z późn. zm.) w zw. z art. 2 ustawy o radcach prawnych w zw. z art. 8, 10, 11 ust. 1 i 2, 12 ust. 1, 25 ust. 1, 46 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku, oraz w zw. z art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r., i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 5) ustawy o radcach prawnych wymierza karę pozbawienia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego;
  4. Na podstawie art. 651 ust. 1 ustawy o radcach prawnych kary orzeczone w pkt 1-3 łączy w ten sposób, że orzeka jako karę łączną karę pozbawienia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego;
  5. Przyznaje ustanowionemu z urzędu obrońcy obwinionego radcy prawnego G. ([…]) – radcy prawnemu P. ([…]) kwotę […] ([…]) złotych tytułem kosztów obrony ustanowionej dla obwinionego z urzędu – płatną z kasy Okręgowej Izby Radców Prawnych w W.;
  6. Na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych zasądza od obwinionego radcy prawnego G. ([…]) na rzecz Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. tytułem zwrotu kosztów postępowania dyscyplinarnego kwotę […] ([…]) złotych.
  
Uzasadnienie
 
W dniu […] r. wpłynął do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W., wniosek o ukaranie: r.pr. G. (dalej: „Obwiniony G.”), wpisanego na listę radców prawnych pod numerem […].
 
W dniu […] r. wpłynął do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W., wniosek o ukaranie: r.pr. Z. (dalej: „Obwiniony Z.”), wpisanego na listę radców prawnych pod numerem […].
 
Rzecznik Dyscyplinarny tutejszej Izby (dalej „Rzecznik”) zarzucił Obwinionemu G., że:
  1. w okresie od […] roku do […] roku działając wspólnie i w porozumieniu ze wspólnikiem radcą prawnym Z., z którym wspólnie prowadził Kancelarię G. sp. j. dopuścił się zachowań niegodnych radcy prawnego, nielojalnych względem klienta S. sp. z o. o. poprzez podjęcie w imieniu klienta czynności bez wiedzy i zgody klienta, sprzecznych z interesem oraz wolą klienta, w celu uzyskania od klienta na rzecz kancelarii, w której radca prawny jest wspólnikiem nienależnych korzyści finansowych, w realizacji z góry powziętego zamiaru poprzez: zawarcie w imieniu klienta z kancelarią, w której radca prawny jest wspólnikiem w dniu […] roku umowy o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu w związku ze świadczeniem bieżącej obsługi prawnej w kwocie […] złotych, złożone dnia […] roku w formie aktu notarialnego przed notariuszem oświadczenia o dobrowolnym poddaniu reprezentowanego klienta egzekucji co do powyższej kwoty […] złotych, złożenie wniosku o nadanie aktowi notarialnemu klauzuli wykonalności, zawarcie w imieniu klienta, z kancelarią, w której radca prawny jest wspólnikiem w dniu […] umowy o uznaniu należności głównej wynikającej z umowy o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia z dnia […] roku, a następnie we […] roku złożenie wniosku o wszczęcie egzekucji ww. kwoty i w jego następstwie wyegzekwowanie z majątku klienta kwoty […] zł oraz zatajenie wszystkich wyżej wymienionych okoliczności przed klientem,
    tj. naruszenie art. 8, 10, 11 ust. 1 i 2, 12, ust. 1, 25 ust. 1, 30 ust. 1 i 2, 36 ust. 1 i 2, art. 44 ust. 1 i 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku w związku z art. 64 ust. 1 ustawy radców prawnych z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 z późn. zm.) oraz w zw. z art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w związku z art. 2 oraz z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 233 z późn. zm.),
  2. w okresie od […] roku będąc wspólnikiem kancelarii G. sp. j. wystąpił przeciwko byłemu klientowi S. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z pozwem i popierał powództwo o zapłatę tytułem zaległego podatku VAT oraz odsetek od zaległego podatku VAT od wynagrodzenia dodatkowego na podstawie umowy z dnia […] roku, zawartej w imieniu klienta przez wspólnika radcy prawnego i bez wiedzy i zgody klienta oraz wbrew interesowi i woli klienta w sprawie toczącej się przed Sądem Okręgowym w W. […] Wydział Gospodarczy sygn. akt […],
    tj. naruszenie art. 8, 10, 11 ust. 1 i 2, 12 ust. 1, 25 ust. 1, 30 ust. 1 i 2, 36 ust. 1 i 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 233 z późn. zm.),
  3. w okresie od […] roku do […] roku działając w porozumieniu ze wspólnikiem radcą prawnym Z., z którym wspólnie prowadził Kancelarię G. sp. j. dopuścił się zachowań niegodnych radcy prawnych, nielojalnych względem klienta D. sp. z o. o. poprzez podjęcie przez radcę prawnego w imieniu klienta czynności bez wiedzy i zgody klienta, sprzecznych z interesem oraz wolą klienta, w celu uzyskania od klienta na rzecz kancelarii, w której radca prawny jest wspólnikiem nienależnych korzyści finansowych, w realizacji z góry powziętego zamiaru poprzez: zawarcie w imieniu klienta z kancelarią, w której radca prawny jest wspólnikiem w dniu […] roku umowy o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu w związku ze świadczeniem bieżącej obsługi prawnej z kancelarią, w której radca prawny był wspólnikiem, złożenie w formie aktu notarialnego przed notariuszem oświadczenia o dobrowolnym poddaniu reprezentowanego klienta egzekucji co do powyższego wynagrodzenia, złożenie wniosku o nadaniu aktowi notarialnemu klauzuli wykonalności, zawarcie w dniu […] roku umowy z kancelarią, w której radca prawny był wspólnikiem o uznaniu należności głównej wynikającej z umowy o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia do kwoty […] złotych na podstawie umowy z dnia […] roku,  a następnie we […] roku złożenie wniosku o wszczęcie egzekucji ww. kwoty, oraz zatajenie przed klientem wszystkich wyżej wymienionych okoliczności,
    tj. naruszenie art. 8, 10, 11 ust. 1 i 2, 12 ust. 1, 25 ust. 1, 30 ust. 1 i 2, 36 ust. 1 i 2, art. 44 ust. 1 i 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 233 z późń. zm) oraz w zw. z art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w związku z art. 2 oraz z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 233 z późn. zm.),
  4. w okresie od […] roku radca prawny, będąc wspólnikiem kancelarii G. sp. j., w której jest wspólnikiem wystąpił przeciwko byłemu klientowi D. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z pozwem i popierał powództwo o zapłatę kwoty tytułem zaległego podatku VAT oraz odsetek od zaległego podatku VAT od wynagrodzenia dodatkowego na podstawie umowy z dnia […] roku, zawartej w imieniu klienta przez wspólnika radcy prawnego bez jego wiedzy i zgody oraz wbrew interesowi i woli klienta toczącej się przed Sądem Okręgowym w W. […] Wydział Gospodarczy sygn. akt […],
    tj. naruszenie art. 6, 8, 10, 11 ust. 1 i 2, 12 ust. 1, 25 ust. 1, 30 ust. 1 i 2, 36 ust. 1 i 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 233 z późn. zm.),
  5. w okresie od […] do […] roku radca prawny, będąc wspólnikiem kancelarii G. sp. j. udzielał klientom S. sp. z o. o. oraz D. sp. z o. o. i jego pełnomocnikowi fałszywych zapewnień, co do kompletności przekazywanej dokumentacji w sprawach dotyczących klientów, pomimo iż radca prawny rozeznawał, że w przekazywanej dokumentacji brak jest dokumentów, na podstawie których kancelaria dochodzi od klienta wynagrodzenia,
    tj. naruszenie art. 8, 10, 11 ust. 1 i 2, 12 ust. 1, 25 ust. 1, 46 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 233 z późn. zm.) oraz w zw. z art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w związku z art. 2 oraz z art. 64 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 233 z późn.zm.).
 
Rzecznik zarzucił Obwinionemu Z., że:
  1. w okresie od […] roku do […] roku działając wspólnie i w porozumieniu ze wspólnikiem radcą prawnym G., z którym wspólnie prowadził Kancelarię G. sp. j. dopuścił się zachowań niegodnych radcy prawnego, nielojalnych względem klienta S. sp. z o. o. poprzez zatajenie przed klientem czynności podjętych w imieniu klienta przez wspólnika na podstawie udzielonej wspólnikowi przez klienta prokury oraz podjęcie przez radcę prawnego w imieniu kancelarii, w której radca prawny jest wspólnikiem, czynności bez wiedzy i zgody klienta, sprzecznych z interesem oraz wolą klienta, w celu uzyskania od klienta na rzecz kancelarii nienależnych korzyści finansowych, w realizacji z góry powziętego zamiaru poprzez zawarcie w dniu […] roku umowy o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu w związku ze świadczeniem bieżącej obsługi prawnej w kwocie […] złotych z kancelarią, w której radca prawny był wspólnikiem, złożenie dnia […] roku w formie aktu notarialnego przed notariuszem oświadczenia o dobrowolnym poddaniu reprezentowanego klienta egzekucji co do powyższej kwoty […] złotych, złożenie wniosku o nadanie aktowi notarialnemu klauzuli wykonalności, zawarcie w dniu […] r. umowy z kancelarią, w której radca prawny był wspólnikiem umowy o uznaniu należności głównej wynikającej z umowy o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia z dnia […] roku, a następnie we […] roku złożenie wniosku o wszczęcie egzekucji ww. kwoty i w jego następstwie wyegzekwowanie z majątku klienta kwoty […] zł zatajając wszystkie wyżej wymienione okoliczności przed klientem,
    tj. naruszenie art. 6, 8, 10, 11, 12, 25, 30, 36 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 233 z późn. zm.) oraz w zw. z art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w związku z art. 2 oraz z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 233 z późn. zm.),
  2. w okresie od […] roku będąc wspólnikiem kancelarii G. sp. j. wystąpił przeciwko byłemu klientowi S. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z pozwem i popierał powództwo o zapłatę tytułem zaległego podatku VAT oraz odsetek od zaległego podatku VAT od wynagrodzenia dodatkowego na podstawie umowy z dnia […] roku, zawartej w imieniu klienta przez wspólnika radcy prawnego bez wiedzy i zgody klienta oraz wbrew interesowi i woli klienta w sprawie toczącej się przed Sądem Okręgowym w W. […] Wydział Gospodarczy sygn. akt […],
    tj. naruszenie art. 6, 8, 10, 11, 12, 25, 30, 36 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 233 z późn. zm.),
  3. w okresie od […] roku do […] roku radca prawny Z. działając w porozumieniu ze wspólnikiem radcą prawnym G., z którym wspólnie prowadził Kancelarię G. sp. j. dopuścił się zachowań niegodnych radcy prawnego, nielojalnych względem klienta D. sp. z o. o. poprzez zatajenie przed klientem czynności podjętych w imieniu klienta przez wspólnika na podstawie udzielonej wspólnikowi prokury oraz podjęcie przez radcę prawnego w imieniu kancelarii, w której radca prawny jest wspólnikiem, czynności bez wiedzy i zgody klienta, sprzecznych z interesem oraz wolą klienta, w celu uzyskania od klienta na rzecz kancelarii nienależnych korzyści finansowych, w której radca prawny jest wspólnikiem, czynności bez wiedzy i zgody klienta, sprzecznych z interesem oraz wolą klienta, w celu uzyskania od klienta na rzecz kancelarii nienależnych korzyści finansowych, w realizacji z góry powziętego zamiaru poprzez: zawarcie w dniu […] roku umowy o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu w związku ze świadczeniem bieżącej obsługi prawnej z kancelarią, w której radca prawny był wspólnikiem, złożenie w formie aktu notarialnego przed notariuszem oświadczenia o dobrowolnym poddaniu reprezentowanego klienta egzekucji co do powyższego wynagrodzenia, złożenie wniosku o nadaniu aktowi notarialnemu klauzuli wykonalności, zawarcie w dniu […] roku umowy z kancelarią, w której radca prawny był wspólnikiem o uznaniu należności głównej wynikającej z umowy o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia do kwoty […] złotych na podstawie umowy z dnia […] roku,  a następnie we […] roku złożenie wniosku o wszczęcie egzekucji ww. kwoty, zatajając przed klientem wszystkie wyżej wymienione okoliczności,
    tj. naruszenie art. 6, 8, 10, 11, 25, 30, 36 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 233 z późn. zm) oraz w zw. z art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w związku z art. 2 oraz z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 233 z późn. zm.),
  4. w okresie od […] roku radca prawny, będąc wspólnikiem kancelarii G. sp. j., wystąpił przeciwko byłemu klientowi D. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z pozwem i popierał powództwo o zapłatę kwoty tytułem zaległego podatku VAT oraz odsetek od zaległego podatku VAT od wynagrodzenia dodatkowego na podstawie umowy w dniu […] roku, zawartej w imieniu klienta przez wspólnika radcy prawnego bez jego wiedzy i zgody oraz wbrew interesowi i woli klienta toczącej się przed Sądem Okręgowym w W. […] Wydział Gospodarczy sygn. akt […]
    tj. naruszenie art. 6, 8, 10, 11, 12, 25, 30, 36 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 233 z późn. zm.),
  5. w okresie od […] do […] roku radca prawny, będąc wspólnikiem kancelarii G. sp. j. udzielał klientom S. sp. z o. o. oraz D. sp. z o. o. i jego pełnomocnikowi fałszywych zapewnień, co do kompletności przekazywanej dokumentacji w sprawach dotyczących klientów, pomimo iż radca prawny rozeznawał, że w przekazywanej dokumentacji brak jest dokumentów, na podstawie których kancelaria dochodzi od klienta wynagrodzenia,
    tj. o naruszenie art. 6, 8, 10, 11, 12, 25, 30, 36 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 233 z późn. zm.) oraz w zw. z art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w związku z art. 2 oraz z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 233 z późn. zm.).
 
Obwiniony G. wniósł odpowiedź na wniosek o ukaranie w dniu […] r. (pismo z dnia […] r.; k. […]-[…] Tom […]), w którym wniósł o:
  1. przekazanie sprawy Rzecznikowi w celu uzupełnienia dochodzenia poprzez uzupełnienie wniosku o ukaranie lub wydanie postanowienia o umorzeniu dochodzenia w zakresie zarzutów stawianych Obwinionemu G. w „zawiadomieniu o podejrzeniu popełnienia deliktu dyscyplinarnego” z dnia […] r.,
  2. przekazanie sprawy Rzecznikowi do uzupełnienia dochodzenia poprzez uzupełnienie materiału dowodowego o kluczowy dowód z przesłuchania Obwinionego G.,
  3. przekazanie sprawy Rzecznikowi do uzupełnienia dochodzenia poprzez uzupełnienie materiału dowodowego o materiał dowodowy zgromadzony w postępowaniu karnym prowadzonym przez Prokuraturę Okręgową w W. w sprawie o sygn. akt […],
  4. przekazanie sprawy Rzecznikowi w celu uzupełnienia dochodzenia poprzez doręczenie Obwinionemu G. uzasadnienia postanowienia o przedstawieniu zarzutów,
  5. wyłączenie zastępcy Rzecznika, Pana K. od prowadzenia postępowania dyscyplinarnego w przedmiotowej sprawie,
  6. wyrażenie zgody na zapoznanie się z aktami sprawy,
  7. zawieszenie postępowania dyscyplinarnego do czasu ukończenia postępowania karnego w sprawie o sygn. akt […],
  8. przeprowadzenie dowodu z przesłuchania świadków wymienionych w treści odpowiedzi na wniosek o ukaranie na k. […] i […],
  9. przeprowadzenie dowodu z dokumentów określonych w treści odpowiedzi na wniosek o ukaranie na k. […] – […].
 
Ponadto, Obwiniony G. przedstawił następujące fakty w niniejszej sprawie:
  1. ze sporu sądowego z m.st. Warszawa prowadzonego przez G. sp. j. (dalej: „Kancelaria”), dzięki strategii opracowanej przez Obwinionego G., spółka S. sp. z o.o. uzyskała korzyść finansową w kwocie […] zł, co zostało ustalone przez Sąd Okręgowy w W. w wyroku z dnia […] r.; powyższa korzyść finansowa nie została przewidziana w strategii proponowanej S. sp. z o.o. przez prawników kancelarii D. sp. k.,
  2. dodatkowe wynagrodzenie zapewniało ekwiwalentność świadczeń wzajemnych Kancelarii (świadczenie usług prawnych, prokurenta, administracyjnych, biurowych i szeregu innych) oraz spółek S. sp. z o.o. i D. sp. z o.o.; natomiast, nieuwzględnienie dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu spowodowałoby, że świadczenie na rzecz spółki S. sp. z o.o. oraz także innych osób i spółek powiązanych z G.(1) byłoby rażąco niewspółmierne i niesprawiedliwe w stosunku do wzajemnego świadczenia S. sp. z o.o. oraz D. sp. z o.o. w wysokości […] złotych netto miesięcznie przez okres prawie […] lat,
  3. wszystkie umowy odnoszące się do wynagrodzenia od sukcesu były korzystne dla spółek S. sp. z o.o. i D. sp. z o.o., ponieważ nie wiązały się z pobieraniem wynagrodzenia za usługi: prokurenta, prowadzenia biura wymienionych spółek, świadczenia usług prawnych na rzecz osób trzecich, archiwizowania dokumentów, zapewniania adresu rejestrowego spółek, prac typowo biurowych oraz pokrywania istotnej części kosztów administracyjnych,
  4. zakwestionowanie przez G.(1) ważności umów o wynagrodzenie od sukcesu spowodowało wytoczenie powództwa przeciwko S. sp. z o.o. oraz D. sp. z o.o. o zapłatę łącznej kwoty […] z tytułu wynagrodzenia za usługi prokury i odszkodowania z tytułu rozwiązania umowy bez ważnego powodu, jak również zawezwaniem powołanych spółek przez Kancelarię do próby ugodowej w sprawie należności przekraczających kwotę […] zł,
  5. umowa dotycząca dodatkowego wynagrodzenia z […] r. była korzystna wyłącznie dla S. sp. z o.o., ponieważ ograniczała o połowę wysokość wynagrodzenia należnego Kancelarii, a uzgodnionego znacznie wcześniej pomiędzy Obwinionym G. a G.(1),
  6. gdyby nie doszło do zawarcia umów w przedmiocie wynagrodzenia od sukcesu, Kancelaria nie zgodziłaby się na kontynuowanie świadczenia usług, co byłoby bardzo niekorzystne dla spółek S. sp. z o.o. i D. sp. z o.o.; przykładowo, dzięki kontynuowaniu samych usług prokurenta, spółka S. sp. z o.o. zabezpieczyła, a następnie odzyskała od […] W. kwotę […] zł,
  7. wszystkie umowy zawierane przez Obwinionego G. w imieniu i na rzecz spółek S. sp. z o.o. i D. sp. z o.o. były poprzedzone zgodą G.(1), który był informowany o treści zawieranych umów,
  8. G.(1) polecił złożenie zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia deliktu dyscyplinarnego z dnia […] r. żeby dokuczyć Obwinionemu G., ponieważ uważa, że Obwiniony zachował się wobec niego nielojalnie w związku z podjęciem przez Kancelarię kroków w celu odzyskania należności,
  9. G.(1) polecił złożenie zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia deliktu dyscyplinarnego z dnia […] r. po zakończeniu postępowania dowodowego w sprawie cywilnej o sygn. akt […], aby upewnić się, że Obwiniony G. nie dysponuje nagraniami rozmów prowadzonych między nim a Obwinionym lub innymi dowodami potwierdzającymi wyrażenie przez niego zgody na dokonywane przez Obwinionego czynności prawne; zakończenie powyższego postępowania dowodowego zapewniało G.(1) przekonanie, że złożyć zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia deliktu dyscyplinarnego oraz zeznać nieprawdę w postępowaniu dyscyplinarnym oraz karnym bez ryzyka odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań,
  10. w sprawie cywilnej o sygn. akt […] oraz […] na Kancelarii ciążył obowiązek dowodzenia, że G.(1) wyraził zgodę prokurentowi na podpisanie dokumentów dotyczących wynagrodzenia od sukcesu; nieudowodnienie tej okoliczności spowodowało przyjęcie przez Sąd wersji wydarzeń pozwanej, tj. S. sp. z o.o.; powyższe jest spowodowane tym, że Sąd Gospodarczy nie jest zobowiązany do ustalenia prawdy materialnej, orzeka na podstawie materiału dowodowego, zgromadzonego na zasadzie kontradyktoryjności postępowania.
 
Połączenie spraw do wspólnego rozpoznania.
 
Wniesienie określonych wyżej wniosków o ukaranie spowodowało wszczęcie postępowań przed tutejszym Sądem za sygn. akt odpowiednio: […] oraz […].
 
Sąd doszedł do wniosku, że pomiędzy powyższymi sprawami zachodzi łączność podmiotowo-przedmiotowa. Obwinieni stanęli pod zarzutem popełnienia czynów pozostających w ścisłym związku ze sobą.
 
Dyspozycja art. 34 § 2 k.p.k. nakazuje połączyć do wspólnego prowadzenia, a w konsekwencji łącznego rozpoznania, sprawy m.in. sprawcy, pomocnika i „innej osoby” (współsprawcy, poplecznika).
 
W związku z powyższym, Sąd postanowił, działając na podstawie art. 34 § 1 i § 2 k.p.k. w związku z art. 741 pkt 1 ustawy o radcach prawnych, połączyć postępowania o sygn. […] oraz […] do wspólnego rozpoznania w ten sposób, że do sprawy o sygn.[…] przeciwko Obwinionemu G. dołączyć sprawę o sygn. […] przeciwko Obwinionemu Z. i prowadzić postępowanie w dalszym ciągu za sygn. […] (k. […]-[…]).
 
Wyłączenie sprawy przeciwko Obwinionemu G. do odrębnego rozpoznania.
 
W toku sprawy, Obwiniony Z. stawiał się na terminach wyznaczanych przez Sąd, złożył wyjaśnienia.
 
Natomiast, Obwiniony G. stawił się wyłącznie na dwóch z pośród kilkunastu terminów wyznaczonych na rozprawę, tj. w dniu […] r. (k. […]-[…]) oraz […] r. (k. […]-[…]). Dla usprawiedliwienia swojej nieobecności, Obwiniony G. powoływał się wielokrotnie na chorobę swoją bądź osób najbliższych. Obrońca Obwinionego G. wniósł w dniu […] r. o odroczenie rozprawy z uwagi na stan zdrowia uniemożliwiający Obwinionemu uczestnictwo w rozprawie wywołany przewlekłą chorobą.
 
Powyższe okoliczności przemawiały, w ocenie Sądu, za dużym prawdopodobieństwem, że w dalszym toku sprawy, Obwiniony G. nie będzie się stawiać na wszystkie, wyznaczane w sprawie terminy rozprawy. W związku z tym bardzo prawdopodobne było, że szybkie rozpoznanie sprawy będzie utrudnione przez dalsze niestawiennictwo Obwinionego G. W tym stanie rzeczy, wyłączenie i odrębne rozpoznanie sprawy Obwinionego G. okazało się konieczne ze względu na długotrwałość postępowania prowadzonego przeciwko obydwu Obwinionym z przytoczonych wyżej okoliczności.
 
Sąd postanowił w dniu […] r. wyłączyć do odrębnego rozpoznania sprawę przeciwko Obwinionemu G., na zasadzie art. 34 § 3 kpk w zw. z art. 741 ustawy o racach prawnych (k. […]). Od wydania tego postanowienia, Sąd prowadził w dalszym ciągu sprawę za sygn. akt […] wyłącznie przeciwko Obwinionemu Z.
 
Natomiast, sprawa przeciwko Obwinionemu G. była prowadzona przez tutejszy Sąd od początku, zgodnie z dyspozycją art. 34 § 3 in fine kpk, za sygn. akt […] (k. […]).
 
Kwestie proceduralne.
 
Zarzut procesowy
 
W toku rozprawy głównej, w dniu […] r., obrońca Obwinionego zgłosił zarzut niewłaściwego obsadzenia Sądu (k. […]). Zarzut ten został zgłoszony ponownie na rozprawie w dniu […] r., przy czym, obrońca nie był w stanie wskazać podstawy prawnej tego wniosku(k. […]).
 
W tym stanie rzeczy, Sąd nie utożsamiał zgłoszonego zarzutu z wnioskiem o wyłączenie, poszczególnych bądź wszystkich razem, radców prawnych orzekających w niniejszej sprawie. Przez podniesioną „niewłaściwą obsadę” Sąd uznał, zgodnie z powszechnie przyjętym rozumieniem takiego bądź tożsamego co do znaczenia, sformułowania, taki skład sądu, który nie jest w ogóle znany ustawie, albo jest wprawdzie znany, ale nie jest przewidziany dla danego postępowania.
 
Powyższe wspiera okoliczność niewskazania podstawy prawnej wniosku przez obrońcę. Instytucja wyłączenia od udziału w sprawie jest powszechnie znaną na gruncie procedur regulujących postępowania sądowe. Nie sposób zatem przyjąć, że obrońca zgłaszając swój zarzut zmierzał w kierunku wniosku o wyłączenie (art. 40 i n. kpk) i jednocześnie nie był w stanie wskazać tej okoliczności. Przy tym, zarzut nienależytej obsady sądu jest powszechnie rozpoznawany przez orzecznictwo i doktrynę postępowania karnego, co powinno znaleźć swoje odzwierciedlenie również w postępowaniu dyscyplinarnym.
 
Sąd rozpoznał niniejszą sprawę w składzie trzyosobowym (k. […]). Każdy z członków składu orzekającego był uprawniony do pełnienia funkcji orzeczniczej. Stąd, powyższy zarzut był chybiony.
 
Obwiniony G. wniósł o wyłączenie poszczególnych członków składu orzekającego dopiero w dniu […] r. w formie wiadomości e-mail (k. […]-[…]). Wniosek ten został zatem zgłoszony dopiero po zamknięciu przewodu sądowego. Tutejszy Sąd pozostawił bez rozpoznania wniosek Obwinionego G. w tym zakresie.
 
Nieobecność Obwinionego
 
Sąd rozpoznał sprawę pod nieobecność Obwinionego G., który nie stawił się na żadnym z dwóch terminów wyznaczonych po dniu, w którym zapadło postanowienie Sądu o wyłączeniu niniejszej sprawy do odrębnego rozpoznania. Obwiniony nie usprawiedliwił swojej nieobecności w sposób należyty.
 
W odniesieniu do terminu […] r., Obwiniony G. poinformował Sąd o niemożliwości stawiennictwa z uwagi na „poważną chorobę”. Wniosek o odroczenie rozprawy miał zostać uzupełniony, według oświadczeń Obwinionego (k. […], […]) oraz jego obrońcy (k. […]), o zaświadczenie wydane przez lekarza sądowego. Takowe zaświadczenie nie zostało przedstawione.
 
Podobnie, nieobecność Obwinionego G. na rozprawie w dniu […] r. nie została usprawiedliwiona w jakikolwiek sposób (k. […]-[…]).
 
Wreszcie, Obwiniony G. nie stawił się na posiedzeniu wyznaczonym dla ogłoszenia orzeczenia w sprawie mimo deklaracji przekazywanych po zamknięciu przewodu sądowego o woli wzięcia udziału w czynnościach Sądu (k. […]-[…]). Powyższe deklaracje były niewiarygodne w świetle dotychczasowego postępowania Obwinionego G.
 
Sposób prowadzenia obrony w tej sprawie przez Obwinionego wpisuje się w taktykę stosowaną przed wyłączeniem sprawy do odrębnego rozpoznania. Obwiniony G. nie stawiał się na terminy rozprawy nie usprawiedliwiając swojej nieobecności (m.in. k. […], […]) bądź usprawiedliwiając ją za pomocą zaświadczeń obejmujących krótkie okresy czasu, wystawionych przez różnych lekarzy (m.in. k. […] i […]). Taki sposób działania wskazywał na brak woli uczestniczenia w postępowaniu sądowym, chęć utrudniania prowadzenia postępowania oraz jego przewleczenie (por. wyrok Sądu Okręgowego w T. z […] r. – […] do […]).
 
Poprawność doręczenia wezwania Obwinionemu G. na termin […] r.
 
Obrońca kwestionował poprawność doręczenia wezwania Obwinionemu G. na termin […] r. wskazując stanowczo, że osoba, która podpisała potwierdzenie odbioru przesyłki z wezwaniem nie jest członkiem rodziny Obwinionego (k. […]). Takie oświadczenie nie było wiarygodne wobec stwierdzenia obrońcy, że przed terminem nie kontaktował się z Obwinionym (k. […]). Jednocześnie, znamiennym było, że obrońca stawił się na rozprawie w dniu […] r. bez akt podręcznych, kpk, a nawet jakichkolwiek materiałów do robienia notatek. Kodeks postępowania karnego został użyczony obrońcy przez przewodniczącego w toku rozprawy w celu umożliwienia doprecyzowania zarzutu (k. […]).
 
Stawienie się obrońcy, w sprawie z zarzutami o wysokim ciężarze gatunkowym, bez jakichkolwiek materiałów służących do prowadzenia obrony, należało odczytywać jako swoistą pewność po stronie obrońcy, że postępowanie zatamowane zarzutem opartym na nieprawidłowości doręczenia.
 
W takim stanie rzeczy, Sąd uznał twierdzenie obrońcy o nieprawidłowym doręczeniu wezwania za niewiarygodne.
 
Oddalenie wniosków dowodowych Obwinionego
 
Sąd przeprowadził dowód z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, a także z zeznań świadków wskazanych przez Rzecznika oraz przez Obwinionego G. (M.).
 
Sąd oddalił pozostałe wnioski dowodowe, zgłoszone przez Obwinionego G. jako zmierzające go przewleczenia postępowania. Sąd zważył bowiem, że tezy dowodowe oddalonych wniosków pozostawały bez związku ze sprawą, Obwiniony G. miał możliwość przedstawienia dowodów z dokumentów jeszcze na etapie dochodzenia. Sposób zgłoszenia dowodów wpisuje się w taktykę obrony Obwinionego.
 
Na podstawie całokształtu materiału dowodowego, ujawnionego w toku rozprawy głównej, Sąd ustalił następujący stan faktyczny.
 
W dniu […] r., Obwiniony G. zawarł umowę o pracę ze spółką G.(2) sp. z o.o. w W., na stanowisku prawnika z wynagrodzeniem, począwszy od […] r., w wysokości […] zł (k. […] Tom […]).
 
W dniu […] r. spółka E. sp. z o.o. z siedzibą w W., reprezentowana m.in. przez M., udzieliła prokury samoistnej Obwinionemu G. (k. […] Tom […]).
 
Kancelaria D. sp. k. w W. wystawiła faktury za świadczenie usług doradztwa prawnego, których nabywcą była spółka S. sp. z o.o., w dniach: […] r., […] r., […] r., […] r., […] r., […] r. oraz […] r. W okresie od […] r. do […] r., kancelaria D. sp. k. wystawiła faktury na łączną kwotę […] zł (k. […]-[…] Tom […]).
 
W dniu […] r., spółka S. sp. z o.o. (reprezentowana przez G.(1)) udzieliła pełnomocnictwa Obwinionemu G. do reprezentowania spółki we wszystkich sprawach i postępowaniach związanych z ustalaniem wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej położonej w W. przy ul. S. […], w szczególności we wszystkich sprawach i postępowaniach związanych z wypowiedzeniem przez Prezydenta […] W. wysokości dotychczasowej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego z jednoczesną ofertą jej nowej wysokości, z dnia […] r. (k. […] Tom […]). 
 
W dniu […] r. spółka F. sp. z o.o. z siedzibą w W., reprezentowana G.(1), udzieliła prokury samoistnej Obwinionemu G. (k. […] Tom […]).
 
W dniu […] r. został zawarty aneks do umowy o pracę z dnia […] r. pomiędzy Obwinionym G. oraz spółką G.(2) sp. z o.o. Zgodnie z treścią powyższego aneksu zmieniona została wysokość wynagrodzenia Obwinionego przez ustalenie, że będzie ono wynosić […] zł netto miesięcznie począwszy od dnia […] r. (k. […] Tom […]).
 
W wiadomości z […] r., Obwiniony wskazał, że nie podpisze dokumentów dotyczących rachunków bankowych spółki F. bez uprzedniego otrzymania zgody G.(1) (dalej: „G.(1)”) (k. […] Tom […]).
 
W okresie od […] r. do […] r. Obwiniony G. prowadził wymianę korespondencji e-mail z M., G.(1), A., G.(3) oraz W. w sprawach dotyczących spółek, m. in. S. sp. z o.o. oraz D. sp. z o.o. (k. […]-[…] Tom […] i […]). W ramach powyższej korespondencji, Obwiniony G. wielokrotnie prosił G.(1) o wyrażenie zgody na dokonanie określonych czynności, w tym m.in. zawarcia umów najmu, umowy z agencją nieruchomości, umowy na wyposażenie biura w meble, umowy sprzedaży nieruchomości, umowy o prace budowlane, umowy o wywóz nieczystości oraz umowy o montaż instalacji teletechnicznych w budynku.
 
W korespondencji e-mail z […] r. pomiędzy Obwinionym G., M. i W., Obwiniony zgodził się na podpisanie umowy z Operatorem R. bez otrzymania zgody G.(1), który przebywał w tym czasie na wakacjach. Jednocześnie Obwiniony wskazał, że zgadza się podpisać umowę w drodze wyjątku od zasady, zgodnie z którą otrzymywał zgodę G.(1) na dokonanie czynności. W związku z powyższym, Obwiniony postulował powołanie drugiego członka zarządu w celu uniknięcia podobnych sytuacji w przyszłości na wypadek zaistnienia pilnych i nieprzewidywanych spraw (k. […]-[…] Tom […]).
 
Powyższa praktyka uzyskiwania zgody na dokonywanie czynności została utrzymana przez Obwinionego także po odwołaniu prokury samoistnej i udzieleniu prokury łącznej w dniu […] r. (k. […]-[…], […]-[…] Tom […] oraz […]-[…] Tom […]).
 
Obwiniony otrzymywał zgodę na dokonywanie wskazanych czynności w formie elektronicznej, od pana M. i G.(1) (k. […], […], […], […] Tom […] i […]). Część spośród umów, na których zawarcie Obwiniony G. wnioskował o wyrażenie zgody, wiązała się z zaciągnięciem zobowiązania do zapłaty wynagrodzenia w stosunkowo niskiej wysokości – przykładowo: w wiadomości z dnia […] r. (godz. […]) Obwiniony G. poprosił o akceptację zawarcia umowy na wywóz nieczystości za kwotę […] zł netto tygodniowo (k. […]-[…] Tom […]).
 
W dniu […] r., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W., po rozpoznaniu wniosku spółki S. sp. z o.o. w W. przeciwko Prezydentowi […] W., wydało orzeczenie w sprawie prowadzonej za sygn. akt: […]. Powyższym orzeczeniem, Kolegium uznało za nieskuteczne wypowiedzenie wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości stanowiącej działkę położoną W. przy ul. S. […], której użytkownikiem była spółka S. sp. z o.o. (poprzednia nazwa: E. sp. z o.o.), ustalając jednocześnie, że strony obowiązuje wysokość opłaty rocznej od […] r. taka, jak w roku […] (tj. […] zł – vide: k. […] Tom […]). Prezydent […] W. dokonując zaskarżonego wypowiedzenia zaproponował nową wysokość opłaty rocznej w kwocie […] zł (k. […]-[…] Tom […]).
 
W toku powyższego postępowania, Obwiniony G. został przesłuchany w charakterze świadka. W dniu […] r., Obwiniony zeznał w szczególności, że nie był pracownikiem spółki S. sp. z o.o., jednakże był umocowany do odbioru korespondencji tej spółki na podstawie posiadanych pełnomocnictw (k. […] oraz […]-[…] Tom […]). Spółka S. sp. z o.o. była reprezentowana przez radców prawnych z kancelarii D. sp. k. w W. (k. […], […]-[…], […]-[…] oraz […] Tom […]).
 
W dniu […] r., Zarząd spółki S. sp. z o.o. oraz spółki D. sp. z o.o., w osobie pana G.(1), udzielił prokury samoistnej Obwinionemu G. z prawem do udzielania dalszych pełnomocnictw (k. […] i […] Tom […] oraz k. […] i […] Tom […]).
 
W dniu […] r. L. wysłał wiadomość e-mail na adres Obwinionego G., w której poinformował o akceptacji złożonej wcześniej propozycji dotyczącej świadczenia usług przez wskazanego Obwinionego oraz sformułował prośbę o przygotowanie projektu umowy. Usługi, których świadczenie zaoferował Obwiniony G., obejmowały świadczenie pomocy prawnej (usług prawnych, jak określił to Obwiniony G.) oraz innych usług, tj. takich, jakie nie mogą być wykonywane przez radcę prawnego w ramach wykonywania zawodu (Sąd przyjął, że prawidłowe tłumaczenie z języka angielskiego na język polski słów: „the attoreny-at-law” z dokumentu na k. […] powinno oznaczać radcę prawnego, a nie adwokata, jak błędnie wskazano w tłumaczeniu na k. […]; Obwiniony świadomie posłużył się odmiennym słowem niż powszechnie używane w języku angielskim na określenie zawodu adwokata (ang. advocate albo barrister), na powyższe wskazuje także fakt wykonywania przez Obwinionego G. zawodu radcy prawnego, a nie adwokata). Inne usługi, wykraczające poza świadczenie pomocy prawnej, miały być świadczone przez Obwinionego nieodpłatnie, jednakże nie w ramach wykonywania zawodu radcy prawnego (k. […]-[…] Tom […]).
 
Kontynuując powyższą korespondencję, Obwiniony G. wysłał wiadomość e-mail na adres L. w dniu […] r. W wiadomości tej Obwiniony przedstawił umowę o świadczenie usług prawnych, którą chciał zawrzeć ze spółkami: D.(1), F., S. oraz D. Obwiniony oświadczył również, że będzie pracować także na rzecz spółki A.(1), co do której wyraził wolę zawarcia drugiej umowy, gdy spółka ta będzie gotowa do współpracy. W przedmiotowej wiadomości została wskazana kwota wynagrodzenia […] zł, która mogła zostać podzielona na pięć spółek. Do przedmiotowej wiadomości został załączony projekt umowy o świadczenie usług prawnych. Z treści powyższego projektu wynika, że umowa miała obejmować zastępstwo procesowe oraz reprezentowanie przed organami administracji. Wynagrodzenie za świadczoną usługę miało mieć charakter zryczałtowany, niepowiązany z rzeczywistym czasem poświęconym na wykonanie zlecenia. Projekt umowy nie przewidywał wynagrodzenia dodatkowego za sukces. Ponadto, w treści powołanej wyżej wiadomości e-mail z […] r., Obwiniony zobowiązał się do nieodpłatnego świadczenia usług nieujętych w umowie, wykraczających poza zakres świadczenia pomocy prawnej. (k. […]-[…] Tom […]).
 
W okresie od […] r. do […] r. następowały regularne zapłaty przez S. sp. z o.o. i D. sp. z o.o. za usługi świadczone przez kancelarię Obwinionego G. oraz Kancelarię (k. […]-[…] Tom […]).
 
W dniu […] r., Obwiniony G., działając w imieniu o na rzecz spółki D.(1) sp. z o.o. w W., złożył oświadczenie o poddaniu tejże spółki egzekucji na rzecz „F.(1)” sp. z o.o. odnośnie obowiązku zapłaty należności umownych do kwoty […] euro (k. […]-[…] Tom […]).
 
W dniu […] r., L. wysłał wiadomość do Obwinionego G., w której wyraził wolę utrzymania wynagrodzenia w wysokości […] zł netto miesięcznie. Ponadto, poinformował, że Obwiniony powinien otrzymać premię w wysokości […] euro za optymalne rozwiązanie operacji sprzedaży D.(1) (k. […]-[…] Tom […]).
 
Pismem z dnia […] r., skierowanym do prokurenta spółek: A.(1) sp. z o.o., D. sp. z o.o., F. sp. z o.o. i S. sp. z o.o., w osobie Obwinionego G., Obwiniony Z. poinformował, że w miejsce Kancelarii Radcy Prawnego G. powołana została spółka G. sp. j. W związku z powyższym, autor pisma wskazał na potrzebę przeniesienia praw i obowiązków wynikających z ustnie zawartych umów przez Kancelarię Prawniczą Radcy Prawnego G. na G. sp. j. (k. […] Tom […]).
 
W tym samym dniu […] r. zostało zawarte porozumienie pomiędzy Obwinionym G. a Kancelarią, którego przedmiotem była cesja wierzytelności oraz przejęcie długów Obwinionego G., wynikających z umów zawartych ze spółkami A.(1) sp. z o.o., D. sp. z o.o., F. sp. z o.o. i S. sp. z o.o., przez Kancelarię. W tym samym dokumencie została wyrażona zgoda na przejęcie długów i wierzytelności, przez prokurenta wymienionych wyżej spółek, tj. przez Obwinionego G. (k. […] Tom […]).
 
W okresie od […] r. do […] r. były wystawiane faktury z tytułu świadczenia usług związanych z pomocą prawną na rzecz spółek: A.(1) sp. z o.o., D. sp. z o.o., F. sp. z o.o. i S. sp. z o.o. (k. […]-[…] Tom […]).
 
W dniu […] r. została zawarta umowa o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu w związku ze świadczeniem bieżącej obsługi prawnej, pomiędzy S. sp. z o.o., reprezentowaną jednoosobowo przez prokurenta – Obwinionego G. i Kancelarią, reprezentowaną jednoosobowo przez Obwinionego Z. Przedmiot umowy stanowiło ustalenie dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu Kancelarii za osiągnięcie pożądanego przez S. sp. z o.o. skutku w postaci prawomocnego wyroku sądu w sprawie z powództwa powołanej spółki przeciwko […] W. w sprawie o sygn. akt […] (Sąd […] instancji) oraz […] (Sąd […] instancji) ustalającego od dnia […] r. (ewentualnie również za lata następne) roczną opłatę za użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej przy ul. S. […] w W. w wysokości obowiązującej w […] r., tj. […] zł. Kancelaria była uprawniona do dodatkowego wynagrodzenia jedynie w przypadku ziszczenia się określonego wyżej warunku. Natomiast, zasady świadczenia obsługi prawnej oraz uiszczania wynagrodzenia ryczałtowego stanowiły przedmiot odrębnej umowy ustnej o świadczenie stałej pomocy prawnej. Dodatkowe wynagrodzenie Kancelarii od sukcesu miało wynieść […] zł, w tym podatek VAT. Powyższa kwota została ustalona jako […] procent różnicy w wysokości opłaty za użytkowanie wieczyste z okres lat […] – […] pomiędzy kwotą wynikającą z wypowiedzenia dokonanego przez […] W. a kwotą obliczoną według opłaty w wysokości objętej treścią pozwu. Dodatkowe wynagrodzenie było płatne w terminie […] r., jeżeli korzystny wyrok zapadł przed tym terminem. W przeciwnym wypadku, wynagrodzenie miało zostać zapłacone w terminie […] miesięcy od uzyskania prawomocnego, korzystnego wyroku. W przypadku rozwiązania umowy lub cofnięcia pełnomocnictwa w toku sprawy sądowej, spółka S. sp. z o.o. miała zapłacić Kancelarii odstępne w wysokości […] zł. Umowa miała zastąpić wszelkie wcześniejsze porozumienia ustne między stronami w zakresie dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu Kancelarii w związku z przedmiotową sprawą sądową (k. […]-[…] Tom […]).
 
Pomiędzy spółką S. sp. z o.o. i G.(2) istniało powiązanie, co najmniej w wymiarze personalnym, związanym z osobą G.(1), A. oraz L. Na powyższe wskazuje treść wiadomości e-mail Obwinionego G. z […] r. do wyżej wymienionych osób (k. […] Tom […]). 
 
W dniu […] r., Sąd Apelacyjny w W. wyrokiem wydanym w sprawie prowadzonej za sygn. akt [..], na skutek apelacji spółki S. sp. z o.o., zmienił wyrok Sądu Okręgowego w W. z dnia […] r. (sygn. akt […]), wydany wskutek sprzeciwu od orzeczenia S.(1) w W. z dnia […] r. (sygn. akt […]), w ten sposób, że ustalił wysokość opłaty za użytkowanie wieczyste nieruchomości położonej w W. przy ul. S. […] na kwotę […] zł od dnia […] r. (k. […]-[…] oraz […] Tom […]).
 
Apelację w powyższej sprawie wniosła, w zastępstwie skarżącej spółki S. sp. z o.o., radca prawny J. (k. […]-[…] Tom […]).
 
Na rozprawie przed Sądem Apelacyjnym (sygn. akt […]), w dniu […] r., stawił się, w imieniu powodowej spółki S. sp. z o.o., Obwiniony G. jako prokurent oraz Obwiniony Z. jako pełnomocnik (k. […] Tom […]).
 
Obwiniony G. posiadał umocowanie do wglądu do akt postępowania przed Sądem Okręgowym w W. […] Wydział Cywilny (lista osób czytających akta na k. […] Tom […]).
 
Pismem z dnia […] r., Obwiniony Z. wniósł o nadanie klauzuli wykonalności wyrokowi Sądu Apelacyjnego z […] r. (sygn. akt […]) (k. […] Tom […]).
 
W dniu […] r. pozwane […] W. dokonało zapłaty kwoty […] zł na rzecz G. tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego zgodnie z wyrokiem sądowym z dnia […] r., sygn. akt […]) (k. […] Tom […]). O taki sposób rozliczenia kosztów sądowych wystąpił Obwiniony G. w wiadomości e-mail skierowanej do M.(1) (Kierownika […]) w dniu […] r. (k. […] oraz […] Tom […]).
 
W dniu […] r., Obwiniony G., działając w imieniu i na rzecz S. sp. z o.o. jako prokurent samoistny, złożył oświadczenie w formie aktu notarialnego, o poddaniu powyższej spółki rygorowi egzekucji, co do obowiązku zapłaty na rzecz Kancelarii kwoty […] zł stanowiącej wynagrodzenie określone w Umowie o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu Kancelarii w związku ze świadczeniem bieżącej obsługi prawnej, zawartej w dniu […] r. pomiędzy S. sp. z o.o. a Kancelarią (k. […]-[…] Tom […]).
 
W nieokreślonej dacie, nie wcześniej jednak niż w dniu […] r., Obwiniony G., działając jako prokurent spółki S. sp. z o.o., wystąpił do Sądu Okręgowego w W. […] Wydział Cywilny o doręczenie dwóch odpisów wyroku tego Sądu z dnia […] r. (sygn. akt […]) ze stwierdzeniem prawomocności (k. […] Tom […]).
 
Obwiniony G., działając jako prokurent spółki D. sp. z o.o., zawarł w dniu […] r. umowę najmu z W.(1) S.A. z siedzibą w W. (k. […]-[…] Tom […]).
 
Postanowieniem z dnia […] r. (sygn. akt […]), Sąd Rejonowy dla W. w W. Wydział […] Cywilny nadał klauzulę wykonalności aktowi notarialnemu z dnia […] r., zawierającemu oświadczenie o poddaniu egzekucji spółki S. sp. z o.o., co do obowiązku zapłaty na rzecz Kancelarii kwoty […] zł (k. […] Tom […]).
 
W dniu […] r., Kancelaria wystawiła faktury VAT obejmujące wynagrodzenie za świadczenie pomocy prawnej dla spółek: A.(1) sp. z o.o. (kwota: […] zł brutto), D. sp. z o.o. (kwota: […] zł brutto) oraz S. sp. z o.o. (kwota: […] zł brutto) (k. […]-[…] Tom […]).
 
W dniu […] r. Obwiniony G., działając w imieniu i na rzecz S. sp. z o.o., zawarł umowę w przedmiocie uznania roszczeń z Kancelarią reprezentowaną przez Obwinionego Z. Przedmiot umowy stanowiło uznanie przez spółkę S. sp. z o.o. roszczenia o niezapłacone, do dnia zawarcia tejże umowy, i należne odsetki ustawowe od wynagrodzenia od sukcesu powiększonego o podatek od towarów i usług, tj. od kwoty […] zł. Kwota wynagrodzenia w wysokości […] zł została określona w umowie o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu w związku ze świadczeniem bieżącej obsługi prawnej, zawartej w dniu […] r. pomiędzy spółką S. sp. z o.o. a Kancelarią. Powyższe wynagrodzenie zostało wskazane w treści umowy z […] r. jako należne Kancelarii i uznane. Ostatecznie, S. sp. z o.o. uznała roszczenie Kancelarii o zapłatę odsetek ustawowych w kwocie […] zł, naliczonych za okres od […] r. do […] r. Ponadto, S. sp. z o.o. zobowiązała się do poddania egzekucji w zakresie uznanego roszczenia obejmującego kwotę […] zł, w terminie […] dni od dnia zawarcia powoływanej wyżej umowy z […] r., w akcie notarialnym, co do którego Kancelaria mogła wystąpić o nadanie klauzuli wykonalności do dnia […] r. (k. […]-[…] Tom […]).
 
W dniu […] r., Obwiniony G. skierował wiadomość e-mail do G.(1), w którego temacie wskazano sygnatury akt […] oraz […] w sprawie W. versus D. W przedmiotowej wiadomości, Obwiniony G., nawiązując do rozmowy w Hotelu E. w sprawie dodatkowego wynagrodzenia za sukces Kancelarii, pyta G.(1) o możliwość określenia dokładnego procentu wynagrodzenia za sukces przed rozprawą sądową (k. […] i […] Tom […] oraz […]-[…] Tom […]). G.(1) stwierdził w dniu […] r., że nigdy nie odpowiedział na tę wiadomość (k. […] Tom […]). Brak odpowiedzi został potwierdzony przez Obwinionego Z. (wyjaśnienia Obwinionego na k. […]).
 
W dniu […] r. została zawarta umowa o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu pomiędzy D. sp. z o.o., reprezentowaną jednoosobowo przez prokurenta – Obwinionego G., a Kancelarią, reprezentowaną jednoosobowo przez Obwinionego Z. Przedmiot umowy stanowiło ustalenie dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu Kancelarii za osiągnięcie pożądanego przez D. sp. z o.o. skutku w postaci prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego w W. oddalającego apelację i rozszerzone powództwo […] W. w sprawie przeciwko D. sp. o.o., sygn. akt […] (Sąd […] instancji) oraz […] (Sąd Apelacyjny w W.). Spór dotyczył opłat za użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej przy ul. D. […]. Kancelaria była uprawniona do dodatkowego wynagrodzenia jedynie w przypadku ziszczenia się określonego wyżej warunku. Natomiast, zasady świadczenia obsługi prawnej oraz uiszczania wynagrodzenia ryczałtowego stanowiły przedmiot umowy ustnej o świadczeniu stałej pomocy prawnej. Dodatkowe wynagrodzenie Kancelarii od sukcesu miało wynieść […] zł. Powyższa kwota została ustalona jako równowartość […]% łącznej wartości dochodzonych przez powoda roszczeń pieniężnych wraz z kosztami procesu i odsetkami na dzień zawarcia przedmiotowej umowy, powiększonej o podatek od towarów i usług. Dodatkowe wynagrodzenie było płatne w terminie […] dni od dnia wydania przez Sąd Apelacyjny w W. wyroku w sprawie o sygn. akt […]. W przypadku opóźnienia w zapłacie, Kancelarii przysługiwały odsetki w wysokości odsetek maksymalnych w rozumieniu art. 359 kodeksu cywilnego. Umowa miała zastąpić wszelkie wcześniejsze porozumienia ustne między stronami w zakresie dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu Kancelarii w związku z przedmiotową sprawą sądową (k. […]-[…] Tom […]).
 
W dniu […] r., Zarząd spółki S. sp. o.o. w osobie pana G.(1), odwołał prokurę samoistną, udzieloną Obwinionemu G. w dniu […] r. (k. […] Tom […]) oraz udzielił prokury łącznej Obwinionemu G. i K.(1) do reprezentowania powołanej spółki łącznie z drugim prokurentem lub z członkiem zarządu. Powyższe prokury dotyczyły spółki S. sp. z o.o. (k. […]-[…] Tom […]).
 
Również w dniu […] r., G. działając jako członek Zarządu spółki D. sp. o.o. udzielił prokury łącznej K.(2) do reprezentowania powołanej spółki łącznie z drugim prokurentem lub z członkiem zarządu (k. […] Tom […]).
 
Obwiniony G., powołując się na wiadomość e-mail L. z dnia […] r., wystąpił w dniu […] r. do G.(1) z prośbą o możliwość wystawienia faktury na kwotę co najmniej […] euro za lata […] – […] w związku ze znaczącym przyrostem pracy (k. […]-[…] Tom […]).
 
Wyrokiem z dnia […] r. (sygn. akt […]) Sąd Apelacyjny w W. oddalił apelację […] W. od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia […] r. (sygn. akt […]) w sprawie z powództwa […] W. przeciwko spółce D. sp. z o.o. w W. (k. […] Tom […]).
 
Od […] do […] r., Obwiniony G. prowadził wymianę korespondencji z G.(1) w przedmiocie wynagrodzenia za świadczoną pomoc prawną (k. […]-[…]). W wiadomości e-mail z dnia […] r., G.(1) wyraził zgodę Obwinionemu G. na podniesienie miesięcznego wynagrodzenia o […]% od […] r. (k. […]). W związku z powyższą wiadomością, w tym samym dniu, Obwiniony G. wystąpił o podwyższenie wynagrodzenia o […]% (k. […]-[…]). G.(1), w wiadomości z dnia […] r., wyraził zgodę na podwyższenie wynagrodzenia w sposób zaproponowany przez Obwinionego G. (k. […] i […] Tom […]).
 
Kancelaria wystawiła fakturę za świadczenie pomocy prawnej na rzecz D. sp. z o.o., w dniu […] r., na kwotę […] zł, która to faktura została opłacona (k. […]-[…] Tom […]).
 
Następnie, […] r., G.(1) wysłał do Obwinionego G. dwie wiadomości e-mail, w których poprosił o wystawienie faktury na spółkę D. na kwotę […] zł netto jako część premii za sprawę D. Ponadto, G.(1) poinformował Obwinionego G., że w ciągu kolejnych […] miesięcy będzie prosił o więcej faktur dotyczących premii. W odpowiedzi na powyższe, Obwiniony G. podziękował wyrażając jednocześnie nadzieję na wzmocnienie więzi między G.(1) i Kancelarią (k. […] Tom […]).
 
W wiadomości e-mail z dnia […] r., Obwiniony G. zwrócił się do G.(1), powołując się na rozmowę z M., o potwierdzenie wynagrodzenia w łącznej wysokości […] zł netto z tytułu świadczenia usług na rzecz spółek A.(1) sp. z o.o., D. sp. z o.o. oraz S. sp. z o.o. (k. […]-[…] Tom […]).
 
W dniu […] r. Obwiniony G., reprezentując spółkę S. sp. z o.o. jako prokurent, zawarł umowę o generalne wykonawstwo z B. S.A. w W. (k. […]-[…] Tom […]).
 
W wiadomości e-mail z dnia […] r., G. wyraził Obwinionemu G. swoje rozczarowanie dotychczasową współpracą. Jednocześnie, G.(1) zagroził Obwinionemu, że zmieni prawnika, jeżeli Obwiniony nie zajmie się określoną sprawą (k. […]-[…] Tom […]).
 
W odpowiedzi na powyższą wiadomość, Obwiniony G. skierował wiadomość e-mail do G.(1) w dniu […] r., w której to wiadomości wskazuje, że Kancelaria otrzymuje również wynagrodzenie od spółki A.(2). Obwiniony G. wskazuje, że wynagrodzenie Kancelarii wzrosło o […]%. Wzrost wynagrodzenia nie koresponduje ze wzrostem nakładu pracy i odpowiedzialności. Ponadto, Obwiniony G. podniósł, że pomógł G.(1) zaoszczędzić co najmniej […] zł w przypadku spółki S. sp. z o.o. oraz […] zł w przypadku spółki D. sp. z o.o. (k. […] i […] Tom […]).
 
Również w dniu […] r. Obwiniony G., działając w imieniu i na rzecz D. sp. z o.o., zawarł umowę w przedmiocie uznania roszczeń z Kancelarią reprezentowaną przez Obwinionego Z. Przedmiot umowy stanowiło uznanie przez spółkę D. sp. z o.o. roszczenia o wynagrodzenie od sukcesu, tj. […] zł oraz roszczenia o należne, skapitalizowane odsetki za opóźnienie w zapłacie wynagrodzenia od sukcesu w wysokości […]% od kwot wymienionych w § 1 przedmiotowej umowy, tj. […] zł. Strony umowy wskazały, że wynagrodzenie od sukcesu dotyczyło osiągnięcia przez D. sp. z o.o. skutku w postaci korzystnego wyroku Sądu Apelacyjnego w W. oddalającego powództwo […] W. w sprawie o sygn. akt […] (sygn. akt Sądu […] instancji […]) dotyczącej sporu o wysokość opłat za użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej przy ul. D. […] w W. D sp. z o.o. uznała roszczenie Kancelarii o zapłatę wynagrodzenia od sukcesu w wysokości […] zł powiększonego o należne odsetki ustawowe w kwocie […] zł, tj. łącznie roszczenie o zapłatę kwoty […] zł. Z tytułu opóźnienia w zapłacie świadczenia pieniężnego w kwocie […] zł Kancelarii przysługiwały, zgodnie z umową, odsetki w wysokości ustawowej, w rozumieniu art. 359 kodeksu cywilnego, liczone od dnia zawarcia przedmiotowej umowy do dnia zapłaty. Ponadto, D. sp. z o.o. zobowiązała się do poddania egzekucji w zakresie uznanego roszczenia obejmującego kwotę […] zł, w terminie […] dni od dnia zawarcia powoływanej wyżej umowy z […] r. Przedmiotowa umowa miała zastąpić wszystkie wcześniejsze porozumienia pisemne i ustne między stronami w zakresie dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu kancelarii w związku z prowadzeniem sprawy z powództwa […] W. przeciwko D. sp. z o.o. (sygn. akt Sądu […] instancji […]; sygn. akt Sądu […] instancji sygn. akt […])(k. […]-[…] Tom […]).
 
W dniu […] r., Obwiniony G., działając jednoosobowo jako prokurent spółki D. sp. z o.o., złożył oświadczenie, w formie aktu notarialnego, o poddaniu egzekucji reprezentowanej przez siebie spółki co do obowiązku zapłaty kwoty […] zł na rzecz Kancelarii (k. […]-[…] Tom […]).
 
W wiadomości e-mail z dnia […] r., Obwiniony G. zapytał G.(1), kiedy ten chciałby przyjść do biura Obwinionego G. (k. […]-[…] Tom […]).
 
Postanowieniem z dnia […] r. (sygn. akt […]), Sąd Rejonowy dla […] W. w W. nadał klauzulę wykonalności aktowi notarialnemu z dnia […] r., zawierającemu oświadczenie o poddaniu egzekucji spółki D. sp. z o.o., co do obowiązku zapłaty na rzecz Kancelarii kwoty […] zł (k. […]-[…] Tom […]).
 
W dniu […] r., Obwiniony G., działając jednoosobowo jako prokurent spółki D. sp. z o.o., złożył oświadczenie, w formie aktu notarialnego, o poddaniu egzekucji reprezentowanej przez siebie spółki co do obowiązku zapłaty uznanych odsetek z tytułu opóźnienia w ich zapłacie na dzień […] r. w kwocie […] zł na rzecz Kancelarii. Wskazane wyżej odsetki zostały naliczone od kwoty wynagrodzenia od sukcesu w wysokości […] zł, wynikającego z umowy zawartej w dniu […] r. pomiędzy D. sp. z o.o. a Kancelarią, za okres od dnia […] r. do dnia […] r. (k. […]-[…] Tom […]).
 
W dniu […] r. G.(1) działając jako członek Zarządu spółki D. sp. o.o. odwołał prokurę samoistną, udzieloną Obwinionemu G. w dniu […] r. (k. […] Tom […]).
 
W okresie od […] r. do […] r., Obwiniony G. prowadził korespondencję e-mailową z A., L. oraz K.(1) w sprawie faktur wystawionych dla spółki S. sp. z o.o. oraz przekazania faktur to E.(1) (k. […]-[…] Tom […]).
 
W wiadomości z dnia […] r., M. wskazał Obwinionemu G. na niezadowolenie ze świadczonych usług z powodu długiego czasu oczekiwania na odpowiedź. Klient zatrudnił dodatkowo kancelarię K.(3) od […] r., z której usług klient regularnie korzystał. W przypadku korzystania z pomocy Obwinionego G. w przyszłości, preferowanym sposobem rozliczenia wynagrodzenia miała być tzw. forma godzinowa (k. […]-[…] Tom […]).
 
Postanowieniem z dnia […] r. (sygn. akt […]), Sąd Rejonowy dla […] W. w W. nadał klauzulę wykonalności aktowi notarialnemu z dnia […] r., zawierającemu oświadczenie o poddaniu egzekucji spółki D. sp. z o.o., co do obowiązku zapłaty na rzecz Kancelarii kwoty […] zł (k. […]-[…] Tom […]).
 
W dniu […] r., Obwiniony G. zwrócił się do G.(1) z propozycją przedstawienia nowej oferty współpracy (k. […]-[…] Tom […]).
 
W związku z wiadomością e-mail M. z dnia […] r., Obwiniony G. został poproszony o przedstawienie oferty (k. […]-[…]). Odpowiadając na powyższą wiadomość, Obwiniony G. przedstawił propozycję świadczenia usług prawnych w wiadomości e-mail z dnia […] r. W swojej propozycji, Obwiniony G. przedstawił różne warianty kalkulacji wynagrodzenia, tj. formę zryczałtowaną za określoną liczbę godzin pracy oraz obliczanie należnego wynagrodzenia przy zastosowaniu stawki za godzinę pracy. Ponadto, Obwiniony wskazał, że stawka za godzinę pracy może być niższa w przypadku postępowania sądowego, jeżeli będzie ona powiązana z wynagrodzeniem od sukcesu (k. […]-[…] Tom […]).
 
W okresie od […] r. do […] r., Obwiniony G. prowadził wymianę korespondencji elektronicznej z G.(1), S.(2) oraz K.(4) w przedmiocie przekazania dokumentacji dotyczącej spółek S. sp. z o.o. oraz D. sp. z o.o. (k. […]-[…] Tom […]).
 
Kancelaria sporządziła protokoły przekazania następujących dokumentów:
  1. w dniu […] r., adresowany do A.(2) sp. z o.o. w W. protokół dotyczący dokumentów nieoznaczonej spółki (k. […] Tom […]),
  2. w dniu […] r., adresowany do A.(2) sp. z o.o. w W. protokół dotyczący dokumentów spółek D. sp. z o.o. oraz S. sp. z o.o. (k. […]-[…] Tom […]),
  3. w dniu […] r., adresowany do A.(2) sp. z o.o. w W. protokół dotyczący dokumentów spółki D. sp. z o.o. (k. […]-[…] Tom […]),
  4. w dniu […] r., adresowany do A.(2) sp. z o.o. w W., trzy protokoły dotyczące dokumentów spółki S. sp. z o.o. (k. […]-[…] Tom […]; k. […]-[…] i […]-[…] Tom […]),
  5. w dniu […] r., protokół dotyczący dokumentów spółki A.(1) sp. z o.o. (k. […]-[…] Tom […] oraz […]-[…] Tom […]) podpisany przez r. pr. K.(4) oraz Obwinionego G.,
  6. w dniu […] r., protokół dotyczący dokumentów spółki F. sp. z o.o. (k. […]-[…] Tom […]) podpisany przez r. pr. K.(4) oraz Obwinionego G.
 
Postanowieniem z dnia […] r., referendarz sądowy Sądu Rejonowego dla W. w W. postanowił wydać wierzycielowi, tj. Kancelarii dalszy tytuł wykonawczy w postaci aktu notarialnego, sporządzonego w dniu […] r. i zaopatrzonego w klauzulę wykonalności postanowieniem referendarza sądowego z dnia […] r. (sygn. akt […]) w celu dokonania wpisu hipoteki przymusowej na przysługującym dłużnikowi prawie wieczystego użytkowania gruntu stanowiącego działkę położoną w W. przy ul. S. […] (k. […] Tom […]).
 
W dniu […] r. wykonał zajęcie rachunku spółki S. sp. z o.o. na kwotę […] zł w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego z wniosku Kancelarii przeciwko wymienionej spółce (k. […] Tom […]).
 
W dniu […] r., Obwiniony G. dokonał zapłaty następujących kwot na rzecz Urzędu Skarbowego w W.:
  1. kwoty […] zł tytułem należności głównej oraz […] zł tytułem odsetek (k. […] Tom […]),
  2. kwoty […] zł tytułem należności głównej oraz […] zł tytułem odsetek (k. […] Tom […]).
 
Również w dniu […] r., Kancelaria dokonała zapłaty następujących kwot na rzecz Urzędu Skarbowego w W.:
  1. kwoty […] zł tytułem należności głównej oraz […] zł tytułem odsetek (k. […] Tom […]),
  2. kwoty […] zł tytułem należności głównej oraz […] zł tytułem odsetek (k. […] Tom […]).
 
Tego samego dnia, […] r., Obwiniony Z. dokonał zapłaty kwoty […] zł oraz […] zł na rzecz Urzędu Skarbowego W. (k. […]-[…] Tom […]).
 
Ponadto, […] r. rachunek bankowy Obwinionego Z. został uznany kwotami […] zł oraz […] zł wpłaconymi przelewem przez Kancelarię tytułem „udziału wspólnika” (k. […] Tom […]).
 
Pozwem z dnia […] r., Kancelaria wniosła o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym i orzeczenie nim, że pozwana spółka S. sp. z o.o. ma zapłacić na rzecz Kancelarii kwotę […] zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty. W uzasadnieniu pozwu Kancelaria wskazała na zawarcie między stronami umowy o uznaniu roszczenia w dniu […] r., która to umowa zawiera oświadczenie S. sp. z o.o. o uznaniu roszczenia o niezapłacone i należne Kancelarii odsetki ustawowe w wysokości […] zł za okres od […] r. do […] r. (k. […] Tom […]).
 
W dwóch odrębnych pismach z dnia […] r., G.(1) reprezentując odpowiednio spółkę S. sp. z o.o. oraz D. sp. z o.o. dokonał wypowiedzenia wszystkich pełnomocnictw udzielonych Obwinionemu G., Obwinionemu Z. oraz Kancelarii. Ponadto, w przedmiotowych pismach, Obwiniony G. i Obwiniony Z. zostali wezwani do wydania dokumentów wypowiedzianych pełnomocnictw oraz wszelkich innych dokumentów dotyczących powyższych spółek w terminie […] dni od dnia otrzymania wezwania. Przedmiotowe pisma zostały doręczone do Kancelarii w dniu […] r. (k. […]-[…] Tom […]).
 
W piśmie z dnia […] r., r.pr. K.(4) działając w imieniu spółki D.(2) sp. z o.o. w W. sformułował wypowiedzenie umowy o świadczenie usług prawnych przez Kancelarię wnosząc jednocześnie o zwrot dokumentów należących do powołanej wyżej spółki wraz z informacjami o toczących się sprawach. Do pisma załączono kopię pełnomocnictwa udzielonego r.pr. K.(4), poświadczoną za zgodność z okazanym oryginałem przez pełnomocnika w dniu […] r. Przedmiotowe pismo to zostało doręczone Kancelarii w dniu […] r. (k. […]-[…]).
 
W dniu […] r., Sąd Okręgowy w W. wydał nakaz zapłaty (sygn. akt […]), w którym zasądził od spółki S. sp. z o.o. na rzecz Kancelarii kwotę […] zł wraz z kosztami procesu (k. […] Tom […]).
 
Pismem z dnia […] r., Obwiniony G. wezwał spółkę S. sp. z o.o. do zapłaty:
  1. kwoty […] zł wynagrodzenia z tytułu dokonywania czynności wchodzących w zakres prokury,
  2. kwoty […] zł tytułem odszkodowania za wypowiedzenie umowy o świadczenie usług bez ważnego powodu (k. […]-[…] Tom […]).
 
W wskazanej wyżej dacie, Obwiniony G. wezwał A.(1) sp. z o.o. do zapłaty:
  1. […] zł wynagrodzenia z tytułu dokonywania czynności wchodzących w zakres prokury,
  2.  […] zł tytułem odszkodowania za wypowiedzenie umowy o świadczenie usług bez ważnego powodu (k. […]-[…] Tom […]).
 
Podobnie, pismem z dnia […] r., Obwiniony G. wezwał spółkę F. sp. z o.o. do zapłaty:
  1. kwoty […] zł wynagrodzenia z tytułu dokonywania czynności wchodzących w zakres prokury,
  2. kwoty […] zł tytułem odszkodowania za wypowiedzenie umowy o świadczenie usług bez ważnego powodu (k. […]-[…] Tom […]).
 
W kolejnym piśmie z dnia […] r., Obwiniony G. wezwał spółkę D. sp. z o.o. do zapłaty:
  1. kwoty […] zł wynagrodzenia z tytułu dokonywania czynności wchodzących w zakres prokury,
  2. kwoty […] zł tytułem odszkodowania za wypowiedzenie umowy o świadczenie usług bez ważnego powodu (k. […]-[…] Tom […]).
 
W dniu […] r., Obwiniony G. wezwał do zapłaty również spółkę F. sp. z o.o. następujących kwot:
  1. kwoty […] zł wynagrodzenia z tytułu dokonywania czynności wchodzących w zakres prokury,
  2. kwoty […] zł tytułem odszkodowania za wypowiedzenie umowy o świadczenie usług bez ważnego powodu (k. […]-[…] Tom […]).
 
Wymienione wyżej wezwania do zapłaty zostały podpisane przez adw. S.(3) w imieniu Obwinionego G.
 
W dniu […] r., Sąd Rejonowy dla […] W. w W. postanowił (sygn. akt […]) wydać Kancelarii dalszy tytuł wykonawczy stanowiący akt notarialny sporządzony w dniu […] r., któremu to aktowi została nadana klauzula wykonalności wskazanym powyżej postanowieniem z dnia […] r. (sygn. akt […]) (k. […]-[…] Tom […]).
 
W dniu […] r., Kancelaria wystawiła fakturę VAT nr […] obejmującą wynagrodzenie w wysokości […] zł z VAT, z tytułu wynagrodzenia od sukcesu w związku z prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w W. (sygn. akt […] z dnia […] r.). Odbiorcą faktury była spółka S. sp. z o.o. (k. […] Tom […]).
 
W dniu […] r., Kancelaria wystawiła fakturę VAT nr […] obejmującą wynagrodzenie w wysokości […] zł z VAT, z tytułu wynagrodzenia od sukcesu w związku z prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w W. (sygn. akt […] z dnia […] r.). Odbiorcą faktury była spółka D. sp. z o.o. (k. […] Tom […]).
 
Pismem z dnia […] r., Kancelaria reprezentowana przez adw. S.(3) wezwała spółkę S. sp. z o.o. do zapłaty:
  1. kwoty […] zł wskazanej na fakturze z dnia […] r. nr […],
  2. kwoty […] zł stanowiącej uznane odsetki ustawowe liczone od kwoty […] zł za okres od dnia […] r. do dnia zapłaty,
  3. odsetek ustawowych od uznanej kwoty […] zł za okres od dnia […] r. do dnia zapłaty,
  4. kwoty […] tytułem odszkodowania za wypowiedzenie umowy o świadczenie usług bez ważnego powodu,
  5. kwoty odszkodowania za niewykonanie umowy o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu ze świadczeniem bieżącej obsługi prawnej z dnia […] r. stanowiącej równowartość odsetek od zaległości podatkowej od podatków od towarów i usług w kwocie […] zł, którą Kancelaria obowiązana była uiścić za okres od dnia […] r. do dnia zapłaty wynagrodzenia od sukcesu (k. […]-[…] Tom […]).
 
Następnie, kolejnym pismem z dnia […] r., Kancelaria reprezentowana przez adw. S.(3) wezwała spółkę D. sp. z o.o. do zapłaty:
  1. kwoty […] zł, na którą składa się kwota […] zł wskazana na fakturze z dnia […] r. nr […] wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w kwocie […] zł za okres od dnia […] r. do dnia […] r.,
  2. kwoty […] zł stanowiącej odsetki ustawowe liczone od uznanej kwoty […] zł za okres od dnia […] r. do dnia […] r.,
  3. kwoty odsetek ustawowych liczonych od uznanej kwoty […] zł za okres od dnia […] r. do dnia zapłaty,
  4. kwoty […] zł tytułem odszkodowania za wypowiedzenie umowy o świadczenie usług bez ważnego powodu,
  5. kwoty odszkodowania za niewykonanie umowy o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu ze świadczeniem bieżącej obsługi prawnej z dnia […] r. stanowiącej równowartość odsetek od zaległości podatkowej od podatków od towarów i usług w kwocie […] zł, którą Kancelaria obowiązana była uiścić za okres od dnia […] r. do dnia zapłaty wynagrodzenia od sukcesu (k. […]-[…] Tom […]).
 
Również w dniu […] r. został sporządzony protokół przekazania dokumentów dotyczących spółek i osób fizycznych, w stosunku do których Obwiniony G. był prokurentem lub pełnomocnikiem. Protokół został zaadresowany do G.(1). W przedmiotowym protokole została wymieniona umowa o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu zawarta ze spółką S. sp. z o.o. w dniu […] r., umowa o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu zawarta ze spółką D. sp. z o.o. w dniu […] r. oraz umowy z przedmiocie uznania roszczeń zawarte z powyższymi spółkami w dniach […] r., […] r. i […] r. Pod protokołem widnieje podpis złożony najprawdopodobniej przez r. pr. K.(4) (k. […]-[…] Tom […]).
 
W dniu […] r., Obwiniony G. wysłał wiadomość e-mail do K.(4), w której to wiadomości poinformował, jakich spraw dotyczą dokumenty, które miały zostać przekazane w umówionym terminie, w tym drugie egzemplarze umów ze spółkami, na rzecz których Kancelaria świadczyła pomoc prawną. Ponadto, Obwiniony G. wskazał, że do chwili wysłania przedmiotowej wiadomości e-mail nie zostały przekazane dokumenty dotyczące spraw windykacyjnych spółki D.(2) sp. z o.o., na rzecz której Kancelaria świadczyła stałą pomoc prawną (k. […] Tom […]).
 
Na podstawie tytułu wykonawczego, stanowiącego akt notarialny z dnia […] r., zawierającego oświadczenie tejże spółki o poddaniu się egzekucji, zaopatrzony w klauzulę wykonalności postanowieniem Sądu Rejonowego dla W. w W. z dnia […] r. (sygn. akt […]), została wszczęta egzekucja z wniosku Kancelarii przeciwko spółce S. sp. z o.o. najpóźniej w dniu […] r. Postępowanie egzekucyjne obejmowało w szczególności należność główną w kwocie […] zł. W toku przedmiotowego postępowania dokonano m.in. zajęcia rachunków bankowych oraz wierzytelności spółki należnej od […] Urzędu Skarbowego (k. […]-[…] Tom […]).
 
Najpóźniej w dniu […] r. zostało również wszczęte postępowanie egzekucyjne z wniosku Kancelarii przeciwko spółce D. sp. z o.o. na podstawie aktu notarialnego z dnia […] r., zawierającemu oświadczenie tejże spółki o poddaniu się egzekucji, zaopatrzonemu w klauzulę wykonalności postanowieniem Sądu Rejonowego dla […] W. w W. z dnia […] r. (sygn. akt […]). Postępowanie egzekucyjne obejmowało w szczególności należność główną w kwocie […] zł. Egzekucja była prowadzona z prawa wieczystego użytkowania gruntu i budynku stanowiącego odrębną nieruchomość, położonego w W. przy ul. D. […] (k. […]-[…] Tom […]).
 
Najpóźniej w dniu […] r. zostało również wszczęte postępowanie egzekucyjne z wniosku Kancelarii przeciwko spółce D. sp. z o.o. na podstawie aktu notarialnego z dnia […] r., zawierającemu oświadczenie tejże spółki o poddaniu się egzekucji, zaopatrzonemu w klauzulę wykonalności postanowieniem Sądu Rejonowego dla […] W. w W. z dnia […] r. (sygn. akt […]). Postępowanie egzekucyjne obejmowało w szczególności należność główną w kwocie […] zł. W toku przedmiotowego postępowania dokonano zajęcia rachunku bankowego D. sp. z o.o. (k. […]-[…] i […]-[…] Tom […]).
 
W dniu […] r., Obwiniony G. udzielił pełnomocnictwa adw. S.(3) do reprezentowania w sprawach o zapłatę przeciwko A.(1) sp. z o.o., D. sp. z o.o., S. sp. z o.o. oraz F. sp. o.o. (k. […] Tom […]).
 
W dniach […] r., […] r. oraz […] r., Kancelaria sporządziła protokoły przekazania dokumentów, skierowane do G.(1). Protokoły z […] oraz […] r. zostały podpisane przez Obwinionego G. (k. […]-[…] Tom […] oraz k. […]-[…] Tom […]).
 
W dniu […] r., Sąd Okręgowy w W. postanowił (sygn. akt […]) zabezpieczyć roszczenie spółki D. sp. z o.o. przeciwko Kancelarii o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego w postaci aktu notarialnego z sygn. Akt […] […] r., któremu Sąd Rejonowy dla […] W. w W. nadał klauzulę wykonalności postanowieniem z dnia […] r. (sygn. akt […]), poprzez zawieszenie postępowania egzekucyjnego (k. […]-[…] Tom […]).
 
Sąd Apelacyjny w W. oddalił zażalenie Kancelarii na powyższe postanowienie Sądu Okręgowego z dnia […] r., postanowieniem z dnia […] r. (k. […]-[…] Tom […]).
 
W dniu […] r., Sąd Rejonowy L. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (sygn. akt […]), którym kazała spółce D.(2) sp. z o.o. w W. zapłacić Kancelarii kwotę […] zł wraz z kosztami procesu (k. […] Tom […]).
 
W okresie od […] r. do […] r., spółka S. sp. z o.o. posiadała na rachunku bankowym kwotę […] zł (k. […] Tom […]).
 
Sąd Okręgowy w W., wyrokiem z dnia […] r. (sygn. akt […]) oddalił powództwa Kancelarii przeciwko S. sp. z o.o. o zapłatę kwot […] zł oraz […] zł zasądzając jednocześnie koszty procesu od Kancelarii na rzecz powołanej wyżej spółki.
 
Kwota […] zł objęta pretensją główną postępowania wynikała z przedstawionego przez Kancelarię roszczenia wynikającego z zapłaty przez Kancelarię odsetek w wysokości […] zł od zaległości podatkowej w kwocie […] zł stanowiącej zaległy podatek od towarów i usług, do którego zapłacenia była zobowiązana Kancelaria. Powyższa należność podatkowa wynikała z zobowiązania do zapłaty podatku od towarów i usług naliczonego od dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu w wysokości […] zł należnego Kancelarii na podstawie umowy zawartej ze spółką S. sp. z o.o. w dniu […] r. Wskazane wyżej wynagrodzenie zostało wyegzekwowane, a następnie wypłacone kancelarii przez komornika sądowego w dniu […] r. Z tego powodu, Kancelaria nie dysponowała środkami pieniężnymi na zapłacenie należności podatkowej w wymaganym terminie, tj. do dnia […] r. W konsekwencji, Kancelaria była zmuszona zapłacić kwotę […] zł tytułem odsetek od zaległości podatkowej.
 
Pozwana spółka broniąc się zarzuciła m. in., że Obwiniony G. działając jako prokurent spółki zawarł umowę z Kancelarią o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu w dniu […] r. bez wiedzy i woli zarządu lub wspólników pozwanej. Podobnie, Obwiniony G. złożył w dniu […] r. oświadczenie o dobrowolnym poddaniu pozwanej egzekucji do kwoty […] zł zatajając ten fakt przez prezesem zarządu pozwanej. Obwiniony G. zataił również złożenie w imieniu Kancelarii przez Obwinionego Z. dwóch wniosków o nadanie klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu z dnia […] r. zawierającemu oświadczenie o dobrowolnym poddaniu pozwanej egzekucji. Powyższe postępowanie Obwinionego G. było sprzeczne z interesem reprezentowanej przez niego spółki.
 
Natomiast kwota […] zł, również objęta pretensją główną jednego z połączonych postępowań, stanowiła odsetki naliczone od wynagrodzenia od sukcesu w wysokości […] zł od dnia […] r. do […] r. Pełnomocnik powoda doprecyzował roszczenie w zakresie odsetek.
 
Sąd Okręgowy w W. ustalił m. in., że Obwiniony G. zawarł w dniu […] r. umowę o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu bez uprzedniej konsultacji i zgody pozwanej spółki, prezes zarządu pozwanej nie otrzymał żadnej wiadomości o sporządzeniu i zawarciu umowy. Prezes zarządu S. sp. z o.o. nigdy nie wyrażał zgody na poddanie spółki egzekucji ani na podpisanie umowy o uznaniu długu. Obwiniony G. nigdy nie informował prezesa zarządu S. sp. z o.o. o dokonaniu zabezpieczania, nigdy nie wskazał również sposobu zastosowanego zabezpieczenia. Ponadto, Obwiniony G. nigdy nie sporządzał aktów notarialnych, stanowiących oświadczenie o poddaniu się egzekucji przez reprezentowaną spółkę, oprócz przypadku zabezpieczenia umowy o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia. Również w przypadku umowy o uznanie należności głównej, zawartej w dniu […] r., prezes zarządu S. sp. z o.o. nie został zawiadomiony o uznaniu roszczenia.
 
Ostatecznie, Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że umowa o dodatkowe wynagrodzenie za sukces z dnia […] r. jest nieważna. Do takiego wniosku doprowadziły Sąd następujące powody. Umowa została stworzona i podpisana bez zgody prezesa zarządu. Podobnie, oświadczenie z dnia […] r. o dobrowolnym poddaniu spółki egzekucji. Działania prokurenta – Obwinionego G. były co najmniej nieuczciwe i nielojalne wobec klienta, miały na celu osiągnięcie korzyści przez powodową Kancelarię. Zabezpieczenie roszczenia o zapłatę dodatkowego wynagrodzenia nie było uzasadnione wobec dobrej sytuacji finansowej spółki, która pozwalała na zapłatę wynagrodzenia Kancelarii. Powodowa Kancelaria zwlekała z wezwaniem spółki do zapłaty aż do […] r., podczas gdy wierzytelność była wymagalna już w roku […]. Dokumenty umów zostały sporządzone w języku polskim, nieznanym dla prezesa zarządu spółki. Sąd Okręgowy wskazał również na nieadekwatność wysokości dodatkowego wynagrodzenia w stosunku do świadczenia Kancelarii, w związku z którym to wynagrodzenie zostało ustalone. Ostatecznie, Sąd Okręgowy uznał umowę z […] r. o dodatkowe wynagrodzenie za sukces za sprzeczną z zasadami współżycia społecznego, takimi jak lojalność, zaufanie, uczciwość oraz sprzeczne z rzeczywistą wolą reprezentowanej spółki (k. […]-[…] Tom […]).
 
W dniu […] r. został wygenerowany raport (ważny do dnia […] r., tj. przez […] dni) o spółce S. sp. z o.o., sporządzony przez I. Z tego raportu wynika, że spółka S. sp. z o.o. ponosiła stratę netto w okresie od […] r. do […] r. Spółka utrzymywała dodatni wskaźnik wypłacalności, który we wskazanym wyżej okresie rósł (k. […]-[…] Tom […]).
 
Wyrokiem z dnia […] r. (sygn. akt […]), Sąd Okręgowy w W. uchylił nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym wydany w dniu […] r. przez Sąd Okręgowy w W. (sygn. akt […]) i oddalił powództwo Kancelarii przeciwko S. sp. z o.o. w całości. W uzasadnieniu powyższego orzeczenia, Sąd Okręgowy przedstawił obszerny wywód wskazujący na naruszenie zasad współżycia społecznego oraz nadużycia prokury przez Obwinionego G. przy dokonywaniu czynności w postaci zawarcia umów o dodatkowe wynagrodzenie od sukcesu na rzecz Kancelarii od S. sp. z o.o., umowy w przedmiocie uznania roszczeń oraz złożenia oświadczenia o poddaniu egzekucji wyżej wymienionej spółki. Ponadto, Sąd wskazał na naruszenie zasad etycznych, wzmocnionych w kontekście zasad etyki radcy prawnego, przez Obwinionego G. (k. […] Tom […] oraz […]-[…] Tom […]). 
 
W tym samym dniu, powołany wyżej Sąd postanowił (sygn. akt […]) uchylić nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym wydany w dniu […] r. przez Sąd Okręgowy w W. (sygn. akt […]) jako tytuł zabezpieczenia w sprawie z powództwa Kancelarii przeciwko S. sp. z o.o. (k. […] Tom […]).
 
Przed Sądem Okręgowym w W. zawisł spór w wyniku wytoczenia powództwa przez D. sp. z o.o. przeciwko Kancelarii o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności (sygn. akt […]) (k. […]-[…] Tom […]).
 
Postanowieniem z dnia […] r. o przedstawieniu zarzutów ([…]), zmienionym postanowieniem z dnia […] r. ([…]) o zmianie powołanego wyżej postanowienia o przedstawieniu zarzutów, Prokurator przedstawił Obwinionemu G. zarzut tego, że:
  1. w okresie od […] r. do […] r. w W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, przekroczył uprawnienia przysługujące mu z racji pełnienia funkcji prokurenta samoistnego podmiotu S. sp. z o.o., poprzez podpisanie, wbrew woli prezesa i jedynego członka zarządu w/w spółki, umowy z dnia […] r. o dodatkowe wynagrodzenie od sukcesu w wysokości […] zł dla spółki G. sp. j. odniesionego w postępowaniu o ustalenie wysokości opłaty za użytkowanie wieczyste nieruchomości przy ul. S. […] w W., podpisanie aktu z dnia […] r., w którym poddano S. sp. z o.o. dobrowolnej egzekucji roszczeń wynikających z w/w umowy, podpisanie umowy z dnia […] r. o uznaniu odsetek od kwoty […] zł stanowiącej w/w wynagrodzenie od sukcesu za okres od […] r. do […] r. w kwocie […] zł i wyrządził w ten sposób S. sp. z o.o. szkodę majątkową w wielkich rozmiarach w kwocie […] zł, tj. czyn z art. 296 § 1, 2 i 3 kk w zw. z art. 12 kk,
  2. w okresie od […] r. do […] r. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, przekroczył uprawnienia przysługujące mu z racji pełnienia funkcji prokurenta samoistnego podmiotu D. sp. z o.o., poprzez podpisanie, wbrew woli prezesa i jedynego członka zarządu w/w spółki, umowy z dnia […] r. o dodatkowe wynagrodzenie od sukcesu w wysokości […] zł dla spółki G. sp. j. odniesionego w postępowaniu o ustalenie wysokości opłaty za użytkowanie wieczyste nieruchomości przy ul. D. […] w W., umowy z dnia […] r. o uznaniu roszczeń wynikających z w/w umowy, w tym roszczenia głównego oraz odsetek od tej kwoty w wysokości […] zł za okres od […] r. do […] r., podpisanie aktu notarialnego z dnia […] r., w którym poddano D. sp. z o.o. dobrowolnej egzekucji roszczeń wynikających z w/w umowy uznania roszczeń, podpisanie umowy z dnia […] r. o uznaniu odsetek od kwoty […] zł w wysokości […] zł za okres od […] r. do […] r. oraz podpisanie aktu notarialnego z dnia […] r., w którym poddano D. sp. z o.o. dobrowolnej egzekucji kwoty roszczenia o odsetki uznanego umową z dnia […] r. i wyrządził w ten sposób D. sp. z o.o. szkodę majątkową w wielkich rozmiarach w kwocie […] zł, tj. czyn z art. 296 § 1, 2 i 3 kk w zw. z art. 12 kk (k. […]-[…] Tom […]).
 
Wyrokiem z dnia […] r., Sąd Okręgowy w W. uznał Obwinionego G. winnym popełnienia czynów z art. 296 § 1, 2 i 3 kk w zw. z art. 12 kk popełnionych w krótkich odstępach czasu i przy wykorzystaniu tej samej sposobności, polegających na tym, że:
  1. w okresie od […] r. do […] r. w W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, będąc obowiązanym na podstawie przepisu ustawy do zajmowania się sprawami majątkowymi S. sp. z o.o. nadużył uprawnień przysługujących mu z racji pełnienia funkcji prokurenta samoistnego S. sp. z o.o. poprzez podpisanie, wbrew woli prezesa i jedynego członka zarządu w/w spółki, umowy z dnia […] r. o dodatkowe wynagrodzenie od sukcesu w wysokości […] zł dla spółki G. sp. j. odniesionego w postępowaniu o ustalenie wysokości opłaty za użytkowanie wieczyste nieruchomości przy ul. S. […] w W., podpisanie aktu notarialnego z dnia […] r., w którym poddano S. sp. o.o. dobrowolnej egzekucji roszczeń wynikających z w/w umowy, podpisanie umowy z dnia […] r. o uznaniu odsetek od kwoty […] zł stanowiącej w/w wynagrodzenie od sukcesu za okres od […] r. do […] r. w kwocie […] zł i wyrządził w ten sposób S. sp. z o.o. szkodę majątkową w wielkich rozmiarach w kwocie […] zł,
  2. w okresie od […] r. do […] r. w W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, będąc obowiązanym na podstawie przepisu ustawy do zajmowania się sprawami majątkowymi D. sp. z o.o. nadużył uprawnień przysługujących mu z racji pełnienia funkcji prokurenta samoistnego podmiotu D. sp. z o.o. poprzez podpisanie, wbrew woli prezesa i jedynego członka zarządu w/w spółki, umowy z dnia […] r. o dodatkowe wynagrodzenie od sukcesu w wysokości […] zł dla spółki G. sp. j. odniesionego w sprawie o ustalenie opłaty za użytkowanie wieczyste nieruchomości przy ul. D. […] w W., umowy z dnia […] r. o uznaniu roszczeń wynikających z w/w umowy, w tym roszczenia głównego oraz odsetek od tej kwoty w wysokości […] zł za okres od […] r. do […] r., podpisanie aktu notarialnego z dnia […] r., w którym poddano D. sp.  o.o. dobrowolnej egzekucji roszczeń wynikających z w/w umowy uznania roszczeń, podpisanie umowy z dnia […] r. o uznaniu odsetek od kwoty […] zł w wysokości […] zł za okres od […] r. do […] r. oraz podpisanie aktu notarialnego z dnia […] r., w którym poddano D. sp. z o.o. dobrowolnej egzekucji kwoty roszczenia o odsetki uznanego umową z […] r. i wyrządził w ten sposób D. sp. z o.o. szkodę majątkową w wielkich rozmiarach w kwocie […] zł.
 
Za popełnienie powyższych czynów, Sąd Okręgowy w W. wymierzył Obwinionemu G.:
  1. karę pozbawienia wolności na okres […] roku i […] miesięcy oraz […] stawek dziennych grzywny w wysokości […] zł za jedną stawkę dzienną,
  2. zakaz wykonywania zawodu radcy prawnego oraz zajmowania stanowiska prokurenta w ramach jakiejkolwiek działalności prowadzonej przez przedsiębiorcę na okres […] lat,
  3. obowiązek naprawienia szkody w części na rzecz S. sp. z o.o. w kwocie […] zł oraz na rzecz D. sp. z o.o. w kwocie […] zł (k. […]-[…]).
 
Okręgowy Sąd  Dyscyplinarny ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy na kartach wymienionych szczegółowo powyżej. Sąd dał wiarę wszystkim tym dokumentom, ponieważ nie znalazł podstaw by kwestionować ich wiarygodność. Strony  nie podważały wiarygodności dokumentów.
 
Pozostałe dowody z dokumentu dopuszczone w sprawie potwierdzają powyższe okoliczności bądź pozbawione są znaczenia dla sprawy.
 
Okręgowy Sąd  Dyscyplinarny dał wiarę zeznaniom złożonym przez G.(1). Zeznania były logiczne, spójne zarówno wewnętrznie, jak i z pozostałym materiałem dowodowym, w szczególności z dowodami z dokumentów. Jedynie zeznania świadka w części dotyczącej podpisania dokumentu umowy z Kancelarią nie znalazły potwierdzenia w dowodach z dokumentów. Również zeznania świadka M. nie potwierdzały ponad wszelką wątpliwość, że doszło do zawarcia wspomnianej wyżej umowy w formie pisemnej.
 
Nadto, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny dał wiarę zeznaniom K.(4) w całości. Zeznania złożone przez świadka były zgodne z dowodami z dokumentów oraz z zeznaniami świadka G.(4). Świadek nie miał osobistych motywów, które mogłyby skłaniać go do składania nieprawdziwych zeznań.
 
Także zeznaniom M. Sąd dał wiarę w całości. Świadek przywoływał wiele dat oraz innych szczegółów sprawy w sposób zgodny z pozostałym materiałem dowodowym, a w szczególności z dowodami z dokumentów. Świadek został przesłuchany przy udziale tłumacza języka angielskiego. Sposób tłumaczenia nie budził jakichkolwiek wątpliwości Sądu.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
 
Na gruncie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd doszedł do przekonania, że w ustalonym stanie faktycznym Obwiniony G. dopuścił się czynów sprzecznych z zasadami wykonywania zawodu radcy prawnego.
 
U podstaw powyższego rozstrzygnięcia legło, co następuje:
 
Ustalenia co do przedstawionego wyżej stanu faktycznego w sprawie nie budziły wątpliwości na gruncie zgromadzonego materiału dowodowego. Jak wskazano, Sąd oparł się w tym zakresie przede wszystkim na dokumentach dopuszczonych jako dowód. Co istotne, okoliczności, na które wskazują dowody z dokumentów, nie były kwestionowane przez strony postępowania, w szczególności przez Obwinionego G. Z treścią dokumentów były zgodne zeznania wszystkich osób, które zostały przesłuchane w charakterze świadka.
 
W tej sytuacji, zasadnicze znaczenie dla rozpoznania sprawy miała ocena ustalonych zdarzeń z punktu widzenia zgodności czynów Obwinionego G. z zasadami wykonywania zawodu radcy prawnego oraz stwierdzenie winy Obwinionego jako przesłanki odpowiedzialności dyscyplinarnej.
 
W świetle powyższego, doniosłe znaczenie miało ustalenie przyjęte przez Sąd, zgodnie z którym czynności objęte wnioskiem o ukaranie, tj. zawarcie przez Kancelarię z Pokrzywdzonymi umów o zapłatę wynagrodzenia za sukces w związku ze świadczeniem bieżącej obsługi prawnej, złożenie oświadczeń o dobrowolnym poddaniu Pokrzywdzonych egzekucji, złożenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności aktom notarialnym zawierającym oświadczenia o dobrowolnym poddaniu Pokrzywdzonych egzekucji, zawarcie z Pokrzywdzonymi umów o uznaniu należności głównej wynikającej z umów o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia za sukces oraz złożenie wniosków o wszczęcie egzekucji przeciwko Pokrzywdzonym były czynnościami dokonanymi potajemnie, wbrew woli i wiedzy pokrzywdzonych spółek, a także osoby nimi zarządzającej – G.(1).
 
Na powyższe wskazuje, przede wszystkim, przebieg relacji między, z jednej strony, Kancelarią i jej wspólnikami w osobach obydwu Obwinionych a Pokrzywdzonymi oraz osobami ściśle z nimi związanymi, tj. G.(1) i L.
 
Zgromadzony materiał dowodowy wskazuje, że od początku relacji, której stroną był najpierw jedynie Obwiniony G., a następnie Kancelaria z udziałem obydwu Obwinionych, wynagrodzenie za usługi świadczone na rzecz spółek związanych z G.(1) i L. miało wymiar zryczałtowany (vide: zeznania G.(1) oraz M.). Także wynagrodzenie dodatkowe, które G.(1) zdecydował się zapłacić na rzecz Kancelarii zostało ustalone w określonej kwocie (k. […]-[…] Tom […] oraz k. […] Tom […]). Co więcej, taki sposób wynagradzania został przyjęty również przy współpracy z kancelarią D. Sp. k. (k. […]-[…] Tom […]), mimo, iż kancelaria ta również była zaangażowana w sprawę spółki S. sp. z o.o. dotyczącą opłaty za wieczyste użytkowanie, która to sprawa dała asumpt do zawarcia jednej z kwestionowanych umów o wynagrodzenie dodatkowe dla Kancelarii.
 
Świadek G.(1) zaprzeczył jednoznacznie przyznaniu dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu w formie prowizyjnej. Również treść zeznań złożonych przez M. wskazuje, że do przyznania takiego wynagrodzenia nie doszło.
 
Reasumując powyższe należało dojść do wniosku, że Pokrzywdzeni jako klienci Obwinionych stosowali wyłącznie ryczałtowy sposób ustalania wynagrodzenia za pomoc prawną. Brak było przekonywującego powodu dla przyjęcia, że w przypadku dodatkowego wynagrodzenia za sukces został uczyniony wyjątek od powyższej zasady.
 
Następnie, zważyć należało na przebieg współpracy między stronami. W okresie świadczenia pomocy prawnej na rzecz Pokrzywdzonych, Obwiniony G. wielokrotnie występował o wyrażenie mu zgody na podjęcie określonych działań. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Obwiniony G. występował o uzyskanie akceptacji przez G.(1) również w sprawach, które nie jawią się jako wysoce istotne bacząc na wysokość zobowiązania pieniężnego z nimi związanego. Na konsekwentność działania Obwinionego G. w uzyskiwaniu aprobaty G.(1) wskazuje dobitnie treść korespondencji e-mail z […] r. pomiędzy Obwinionym G., M. i W., w której Obwiniony zgodził się na podpisanie umowy bez otrzymania zgody G.(1) na zasadzie wyjątku od przyjętej reguły. Z treści powołanej korespondencji wynika jednoznacznie niezadowolenie Obwinionego z takiego obrotu spraw, w którym nie ma możliwości uzyskania aprobaty G.(1) dla zamierzonej czynności (k. […]-[…] Tom […]).
 
W świetle utrwalonego sposobu postępowania Obwinionego G., który to sposób został opisany w akapicie poprzedzającym, nie sposób przyjąć, że w przypadku wynagrodzenia objętego umowami o wynagrodzenie za sukces, Obwiniony G. zgodził się na dokonanie ustaleń w zakresie tego wynagrodzenia bez utrwalenia tychże ustaleń chociażby w formie korespondencji elektronicznej. Innymi słowy, Sąd uznał za niewiarygodną wersję wydarzeń, w której Obwiniony G. uzyskał od G.(1) zgodę na przyznanie dodatkowego wynagrodzenia za świadczone usługi na rzecz spółek, z którymi G.(1) był związany, w szczególności na rzecz Pokrzywdzonych, w kwocie przenoszącej jeden milion złotych nie zapewniając jakiegokolwiek dowodu na uzyskanie takiej zgody, chociaż w postaci wymiany korespondencji e-mail. W ocenie Sądu, gdyby G.(1) wyraził wolę zapłacenia przez pokrzywdzone spółki dodatkowego wynagrodzenia za sukces, Obwiniony G. wystąpiłby do G.(1) o akceptację projektów umów dotyczących tego wynagrodzenia przed ich zawarciem w imieniu Pokrzywdzonych z Kancelarią. Do takiego wystąpienia nie doszło.
 
Powyższe odnosi się konsekwentnie do dalszych czynności podjętych w sprawie, tj. do oświadczeń o uznaniu długu oraz o poddaniu egzekucji, co do których ani Obwiniony G. ani Obwiniony Z. również nie wystąpili z prośbą o akceptację ze strony Pokrzywdzonych, G.(1).
 
Wprawdzie Obwiniony G. skierował wiadomość e-mail do G.(1) w dniu […] r. w sprawie dodatkowego wynagrodzenia za sukces Kancelarii (k. […] i […] Tom […] oraz […]-[…] Tom […]), ale powyższa wiadomość nie zawierała wskazania konkretnej kwoty wynagrodzenia. Ponadto, adresat nie udzielił odpowiedzi Obwinionemu. Żaden z obwinionych nie podjął w związku z tym dalszych działań mających na celu jednoznaczne ustalenie relacji w zakresie przedmiotowego wynagrodzenia. Obwiniony Z. wyjaśnił, że uznał brak odpowiedzi ze strony G.(1) za milczące wyrażenie zgody na zapłatę dodatkowego wynagrodzenia. Z powodów przedstawionych w dalszych wywodach Sąd uznał, że brak odpowiedzi na wiadomość Obwinionego G. był okolicznością niewystarczającą dla przyjęcia takiego założenia, co skutkowało brakiem podstawy dla uwolnienia Obwinionego Z. od odpowiedzialności dyscyplinarnej. 
 
Dalej, ze zgromadzonego materiału dowodowego, a w szczególności z zeznań złożonych przez G.(1) oraz M., wynika, że zarówno w relacjach z Obwinionym G., jak i z Kancelarią nie było przyjęte kształtowanie wynagrodzenia w formie prowizji za osiągnięcie sukcesu związanego ze świadczoną pomocą prawną. Także Obwiniony Z. wskazał w swoich wyjaśnieniach, że między Kancelarią i jej klientami związanymi z osobą G.(1) istniało porozumienie o wynagrodzeniu ryczałtowym. G.(1), decydując się na zapłacenie dodatkowego wynagrodzenia w postaci premii, za sprawę dotyczącą spółki D. sp. z o.o. określił wysokość tego wynagrodzenia poprzez wskazanie konkretnej kwoty. Co więcej, wystąpienie G.(1) w tym zakresie wskazywało na jego wolę wypłacenia kolejnych kwot tytułem premii poprzez wystosowanie prośby o wystawienie kolejnych faktur (k. […] Tom […]). Powyższe zachowanie potwierdza, że w relacjach z Kancelarią realizowanych również w formie bezpośredniego kontaktu z Obwinionym G., G.(1) stosował rozwiązanie oparte na określeniu kwoty należnego wynagrodzenia, a nie sposobu jego ustalenia w formie procentu od wartości powierzonej sprawy.
 
Ustalenie o potajemnym dokonaniu czynności związanych z dodatkowym wynagrodzeniem za sukces wspiera także fakt sporządzenia dokumentów obejmujących powyższe czynności w języku polskim. G.(1), jako osoba podejmująca decyzje zarządcze w pokrzywdzonych spółkach, nie posługuje się językiem polskim w stopniu pozwalającym na pracę z dokumentami formalnymi, rodzącymi skutki prawne. Obwiniony G. prowadził całą korespondencję z G.(1) w języku angielskim. W tym też języku zostało przeprowadzone przesłuchanie G.(1) w charakterze świadka przez tutejszy Sąd. Zatem, fakt sporządzenia przedmiotowych dokumentów w języku polskim utrudnił G.(1) możliwość zapoznania się z ich treścią. Gdyby Obwiniony G. chciał dokonać ustaleń z G.(1) w zakresie czynności związanych z dodatkowym wynagrodzeniem za sukces od Pokrzywdzonych, z całą pewnością sporządziłby dokumenty w języku angielskim albo sporządził ich tłumaczenie i przedstawił swojemu klientowi. Odmienne postępowanie Obwinionego świadczy niezbicie o chęci ukrycia podejmowanych czynności.
 
Ukryciu czynności związanych z dodatkowym wynagrodzeniem za sukces służyło również poniesienie kosztów sporządzenia aktów notarialnych przez Obwinionego (vide: zeznania świadka G.(1)). Dzięki temu zabiegowi, Pokrzywdzone były pozbawione bieżącej informacji o dokonaniu czynności objętych aktami.
 
Linia obrony przyjęta przez pokrzywdzone spółki przed podwyższeniem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów opierała się na wadliwości doręczenia wypowiedzenia. Taka strategia nie może zostać określona jako wyjątkowa, efekt szczególnej kreatywności prawników Kancelarii, który to efekt zasługuje na wyjątkowo wysokie honorarium ze strony klienta.
 
Reasumując powyższe należało dojść do wniosku, że nie doszło do ustaleń między Pokrzywdzonymi i Kancelarią w zakresie ani zobowiązania do zapłaty dodatkowego wynagrodzenia za sukces, ani jakiejkolwiek czynności dotyczącej tego wynagrodzenia. Z tej przyczyny, fakt podjęcia windykacji wynagrodzenia przez Kancelarię był okolicznością zaskakującą dla Pokrzywdzonych, a wszelkie czynności egzekucyjne wyrządzały bądź narażały Pokrzywdzonych na wyrządzenie szkody.
 
Przechodząc do dalszych, podmiotowych rozważań należy wskazać, że w ustalonym stanie faktycznym sprawy, Obwiniony G. był kluczową postacią zdarzeń. Spośród wspólników Kancelarii to właśnie Obwiniony G. jako pierwszy nawiązał relacje z partnerami biznesowymi G.(1), a następnie z G.(1) oraz ze spółkami z nim związanymi. Zauważyć należy, że na początku, tj. w roku […] znajomość między wyżej wymienionymi miała charakter stricte formalny, oparty na umowie o pracę zawartej ze spółką G.(2) sp. z o.o. (k. […] Tom […]). Następnie, relacje te stawały się coraz bliższe. Dowodem tego jest bezpośredni sposób formułowania korespondencji dopuszczonej jako dowód w sprawie, a nade wszystko udzielenie Obwinionemu G. prokury samoistnej przez każdą z Pokrzywdzonych. Z chwilą udzielenia tychże prokur, Obwiniony stał się alter ego G.(1) oraz Pokrzywdzonych w zakresie spraw prowadzonych przez pokrzywdzone spółki na terenie Polski. Obwiniony G. był osobą, która zaskarbiła sobie daleko idące zaufanie ze strony G.(1) oraz osób blisko z nim współpracujących. Okres, w którym Obwiniony G. cieszył się największym zaufaniem skończył się w dniu […] r., tj. w dniu, w którym ostatnia prokura samoistna została „zamieniona” na prokurę łączną (k. […]). Znamiennym jest przy tym, że Obwiniony G. dokonywał ostatnich czynności dotyczących wynagrodzenia dodatkowego za sukces w imieniu każdej z Pokrzywdzonych, działając jednoosobowo jako prokurent samoistny, w krótkim czasie przed dniem, w którym prokura samoistna została odwołana.
 
Obwiniony G. był osobiście zaangażowany w prowadzenie większości spraw powierzonych Kancelarii do prowadzenia. Również Obwiniony G. prowadził rozmowy z G.(1) w sprawie wynagrodzenia za świadczoną pomoc prawną.
 
Powyższe prowadziło do oczywistego wniosku, że to Obwiniony G. posiadał w ramach Kancelarii najszerszą wiedzę o sprawach Pokrzywdzonych, a także formalne narzędzia niezbędne do zrealizowania zamiaru uzyskania dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu.
 
Pod pojęciem klientów, o których mowa w ustępie poprzedzającym, Sąd rozumiał zarówno G.(1), jak i pokrzywdzone spółki. Powyższe przyjęcie wynikało, w przypadku G.(1), z okoliczności powierzania przez niego prowadzenia spraw związanych nie tylko z Pokrzywdzonymi, lecz także innymi przedsięwzięciami, w które był zaangażowany G.(1).
 
Obwiniony G. wziął udział we wszystkich czynnościach i działaniach związanych z przyznaniem, zabezpieczeniem i dochodzeniem dodatkowego wynagrodzenia za sukces od Pokrzywdzonych. Aktywny udział i zaangażowanie Obwinionego było kluczowe dla zdarzeń w ustalonym stanie faktycznym.
 
W tle współpracy i relacji między Obwinionym G. a G.(1) i spółkami z nim powiązanymi pojawiła się Kancelaria, która w wymiarze formalnym wstąpiła w powołaną wyżej relację w miejsce Obwinionego G. (porozumienie zawarte w dniu […] r. pomiędzy Obwinionym G. a Kancelarią w przedmiocie cesji wierzytelności oraz przejęcia długów Obwinionego G., wynikających z umów zawartych ze spółkami A.(1) sp. z o.o., D. sp. z o.o., F. sp. z o.o. i S. sp. z o.o., przez Kancelarię na k. […] Tom […]). Powyższe zdarzenie jest doniosłe dla oceny czynów Obwinionego Z. Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, a w szczególności zeznań świadków, wynika, że to przede wszystkim Obwiniony G. był osobiście zaangażowany w pomoc świadczoną na rzez G.(1) i Pokrzywdzonych. Obwiniony Z. zajmował się sprawami spółki D.(2) sp. z o.o. z siedzibą w W. Tym niemniej zauważyć należało, że Obwiniony Z. wziął udział w rozprawie przed Sądem Apelacyjnym (sygn. akt […]), w dniu […] r., jako pełnomocnik spółki S. sp. z o.o. (k. […] Tom […]). Niezależnie jednak od tego w jakim stopniu Obwinieni - wspólnicy Kancelarii odpowiadali za realne świadczenie pomocy prawnej Pokrzywdzonym, czy też G.(1), wymienieni byli klientami obydwu Obwinionych, a przede wszystkim Obwinionego G.
 
Wszystkie okoliczności przedstawione dotychczas doprowadziły Sąd do przekonania o działaniu Obwinionego G. w sposób ukryty przed klientami, wymierzonym przeciwko ich interesom. Powołane wyżej czynności miały na celu wyłącznie realizację lub zabezpieczenie, w zależności od czynności, interesów majątkowych Kancelarii i jej wspólników. Pokrzywdzone, czy też G.(1) nigdy nie wyrazili zgody na czynności dokonane przez Obwinionego G.
 
Podjęcie przez Kancelarię dodatkowych czynności poza świadczenie pomocy prawnej było objęte pełna świadomością jej wspólników, którzy mieli ułożone relacje dotyczące wynagrodzenia od Pokrzywdzonych w sposób jasny, niebudzący wątpliwości w toku współpracy. Skoro Obwiniony G. nie zgadzał się na objęcie wszelkich usług umówionym wynagrodzeniem, powinien niezwłocznie podnieść tę kwestię. Natomiast, zgłoszenie roszczeń w tym zakresie dopiero na etapie sporu z Pokrzywdzonymi w aspekcie dodatkowego wynagrodzenia było, w ocenie Sądu, zabiegiem mającym na celu wyłącznie próbę znalezienia uzasadnienia dla czynności przysparzających i zabezpieczających Kancelarię, a de facto Obwinionego G.
 
Wiadomość e-mail Obwinionego G. do G.(1) z dnia […] r. w sprawie dodatkowego wynagrodzenia za sukces Kancelarii (k. […] i […] Tom […] oraz […]-[…] Tom […]) nie świadczy za uwolnieniem Obwinionego od zarzutów. G. nigdy nie odpowiedział na tę wiadomość. Brak odpowiedzi nie mógł zostać uznany za milczące wyrażenie zgody. Przede wszystkim bowiem, treść powoływanej wyżej wiadomości e-mail nie określa precyzyjnie wysokości wynagrodzenia dodatkowego, na zapłatę którego miałby się zgodzić G.(1). Wobec tego, nawet wyrażenie takiej zgody, co nie miało miejsca z dalej przedstawionych powodów, miałoby charakter blankietowy. W takiej sytuacji, Obwiniony G., chcąc wyjaśnić sprawę, powinien podjąć dalsze działanie w celu doprecyzowania wysokości wynagrodzenia dodatkowego. Takich działań Obwiniony G. nie podjął. Wreszcie, milczenie ze strony klienta nie powinno być odczytywane jako zgoda na dodatkowe wynagrodzenie. Brak odpowiedzi ze strony G.(1) mógł wynikać z różnych powodów. Doświadczenie życiowe wskazuje, że osoby prowadzące działalność o charakterze biznesowym otrzymują liczną korespondencję elektroniczną. Możliwym jest, że G.(1) nie przeczytał wiadomości z powodu jej przeoczenia. Możliwym jest również, że G.(1) nie odpowiadał z tego powodu, że chciał tę sprawę przedyskutować osobiście, bądź nawet zignorować wobec natarczywości Obwinionego G. (vide: zeznania M.). Bez względu na powód milczenia, fakt ten nie powinien być odczytywany jako wyrażenie zgody przez G.(1) na cokolwiek. Powyższe wynika zarówno z przedstawionych wyżej okoliczności, jak i z powszechnie przyjętej i stosowanej zasady, o istnieniu której radca prawny powinien być świadomy. Co więcej, G.(1) miał powody dla pozostawania w przekonaniu, że jego prawnik nie wykorzysta milczenia jako pretekstu dla zapewnienia sobie dodatkowego wynagrodzenia w sposób potajemny.
 
W obecnej sytuacji Obwiniony pozostaje wzbogacony kosztem Pokrzywdzonych, przy czym, Obwiniony nie poniósł części bądź całości obciążeń podatkowych związanych z tym wzbogaceniem.
 
Ujawnione czyny, określone w pkt. 1-4 wniosku o ukaranie, godzą w zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określone w art. 6, 8, 10, 11, 12, 25, 30, 36 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r.
 
Na wstępie rozważań dotyczących kwalifikacji prawnej wskazać należy, że ujawnione czyny obejmują sferę czynności stricte zawodowych, do której niewątpliwie należy ustalenie wysokości wynagrodzenia z klientem, zgodnie z art. 36 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego. Ponadto, czynności polegające na dochodzeniu zapłaty wynagrodzenia od klienta oraz na prowadzeniu z nim sporu w zakresie tego wynagrodzenia, zwłaszcza w wymiarze istnienia ustaleń dotyczących takiego wynagrodzenia, pozostają na pograniczu sfery działalności zawodowej i prywatnej radcy prawnego.
 
Jak wyżej przyjęto, w sprawie nie doszło do podjęcia pozytywnych ustaleń między Obwinionymi a Pokrzywdzonymi w zakresie wynagrodzenia dodatkowego od sukcesu. Wiadomość e-mail Obwinionego G. skierowana do G.(1) w sprawie dodatkowego wynagrodzenia za sukces Kancelarii (k. […] i […] Tom […] oraz […]-[…] Tom […]) stanowiła wprawdzie próbę dokonania takich ustaleń, jednakże była to próba bezskuteczna.
 
W ocenie Sądu, Obwiniony G. był osobą odpowiedzialną po stronie Kancelarii za wydanie dokumentów Pokrzywdzonym. Obwiniony nie wydał we właściwym terminie, tj. niezwłocznie po otrzymaniu żądania klientów, razem z pozostałymi dokumentami, dokumentacji czynności dotyczących wynagrodzenia dodatkowego.
 
Postępowanie radcy prawnego polegające na wykorzystaniu sposobności do zawarcia z klientem porozumienia dotyczącego zapłaty dodatkowego wynagrodzenia oraz dokonania czynności służących zabezpieczeniu otrzymania zapłaty, a następnie podjęcie windykacji takiego wynagrodzenia, wbrew woli i wiedzy klienta, godzi w sposób oczywisty i wyjątkowo rażący w interes klienta. Tym bardziej, gdy kwota wynagrodzenia objętego czynem jest kwotą dużych rozmiarów. Czyn taki, będąc przejawem skrajnej nielojalności i nieuczciwości, zrywa całkowicie zaufanie klienta do radcy prawnego. Stąd wynika naruszenie podstawowych zasad wykonywania zawodu określonych w art. 8 i 10 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
Ponadto, przedmiotowe czyny będąc oczywistym przejawem nieuczciwości, nielojalności i chciwości pozostają w konflikcie z dobrymi obyczajami i zasadami współżycia społecznego. Takie postępowanie nie zasługuje na ochronę prawa powszechnego, stanowiąc o jego naruszeniu. Powyższe prowadzi do wniosku o niedochowaniu zasad wynikających z art. 6 i 12 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje, że Obwiniony G. dokonywał dwustronnych czynności dotyczących wynagrodzenia dodatkowego w imieniu i na rzecz Pokrzywdzonych z Kancelarią reprezentowaną przez Obwinionego Z., który był zarazem wspólnikiem Obwinionego G. Zatem, wszystkie czynności dwustronne obejmujące wynagrodzenie dodatkowe, zostały dokonane przez Obwinionego G. w sytuacji, w której z jednej strony miał obowiązek działać zgodnie z  interesami Pokrzywdzonych, a z drugiej zaś strony posiadał własny interes majątkowy w dokonaniu czynności korzystnych dla Kancelarii. Interes Obwinionego G. w dokonaniu korzystnych dla Kancelarii czynności mających za przedmiot wynagrodzenie dodatkowe wyrażał się w tym, że wynagrodzenie Kancelarii stanowiło w połowie o zysku z działalności prowadzonej w formie Kancelarii dla każdego z Obwinionych. Zatem, w zakresie czynności obejmujących wynagrodzenie dodatkowe, Obwiniony G. pozostawał w konflikcie interesów.
 
Z uwagi na zachodzący konflikt, ewentualne czynności obejmujące zapłatę przez Pokrzywdzone wynagrodzenia dodatkowego, powinny zostać zawarte w imieniu i na rzecz Pokrzywdzonych przez osoby, które nie pozostawałyby w relacji z Kancelarią. Natomiast, dokonanie czynności w sposób, jaki miał miejsce w ustalonym stanie faktycznym, godziło w zasady wynikające z art. 10 i 30 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego z powodu zachodzącego konfliktu interesów ograniczającego niezależność Obwinionego G.
 
Wreszcie wskazać należy, że czyn polegający na udziale w wyegzekwowaniu od klienta nienależnego wynagrodzenia w okolicznościach niniejszej sprawy rzuca cień na pozostałych członków samorządu radców prawnych dyskredytując w oczach zarówno samego klienta, jak i osób postronnych, które powzięły wiedzę o zdarzeniach mających miejsce w sprawie. Działanie z pobudek czysto majątkowych na szkodę klienta przez przedstawiciela zawodu zaufania społecznego godzi bezpośrednio w cel powołania takiego zawodu jako instytucji wymiaru sprawiedliwości, uwłacza godności zawodu. Konsekwencją takich zdarzeń jest utrata zaufania do zawodu, co w przypadku zawodu prawniczego jest jednym z zasadniczych fundamentów, na których oparty jest sens jego istnienia w obrocie społecznym. Utrata zaufania do profesji opartej na zaufaniu beneficjentów jej usług prowadzi wprost do publicznej dyskredytacji zarówno samego zawodu, jak i jego przedstawicieli. Powyższe doprowadziło Sąd do przekonania o naruszeniu art. 11 i 25 Kodeksu Etyki Radcy prawnego. Konsekwentnie, czyny Obwinionego godziły także w zasady wynikające z art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r.
 
Sytuacja, w której Obwiniony G. miał obowiązek działać z korzyścią dla Kancelarii oraz, jednocześnie, dla Pokrzywdzonych w tych samych czynnościach ograniczały jego niezależność, co prowadziło do naruszenia art. 25 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
Niewydanie klientowi (Pokrzywdzonym) wszystkich dokumentów związanych ze świadczeniem pomocy prawnej godziło w zasadę wynikającą z art. 46 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
Przechodząc do przesłanki winy, Sąd uznał, że Obwiniony G. dopuścił się wszystkich przewinień w sposób umyślny, w zamiarze bezpośrednim.
 
W ocenie Sądu, Obwiniony G. był postacią kluczową w zdarzeniach opisanych w przedstawionym wyżej stanie faktycznym. Obwiniony zaskarbił  sobie zaufanie klientów, uzyskał uprawnienie do ich reprezentowania (prokurę). Powyższe umożliwiło mu doprowadzenie do dokonania czynności obejmujących dodatkowe wynagrodzenie. Obwiniony G. działał z pełną świadomością braku zgody Pokrzywdzonych na dokonane czynności. W sprawie nie ujawniono okoliczności, która pozwalałaby domniemywać wyrażenie takiej zgody chociaż w sposób konkludentny.
 
Obwiniony działał kierując się wyłącznie motywacją majątkową, chciał wzbogacić się kosztem Pokrzywdzonych.
 
Ukrycie przed Pokrzywdzonymi dokumentacji dotyczącej czynności obejmujących dodatkowe wynagrodzenie i zabezpieczenie roszczenia o to wynagrodzenie było objęte zamiarem stworzenia dogodnej okazji dla egzekwowania wynagrodzenia.
 
Sąd nie dopatrzył się okoliczności, które mogłyby świadczyć za inna postacią winy Obwinionego G., bądź też zupełnie go ekskulpować.
 
Z tych wszystkich względów Sąd doszedł do przekonania, że Obwiniony G. dopuścił się przewinień określonych w punkcie 1 i 2 tenoru orzeczenia, co na gruncie art. 64 ustawy o radcach prawnych świadczyło za odpowiedzialnością dyscyplinarną Obwinionego.
 
Przewinienie określone w pkt. 1 tenoru orzeczenia odpowiada czynom opisanym w pkt. 1 i 2 wniosku o ukaranie, natomiast przewinienie określone w pkt 2 tenoru orzeczenia odpowiada czynom opisanym w pkt. 3 i 4 wniosku o ukaranie. Sąd dokonał połączenia opisu czynów z tego powodu, że uznał zachowania Obwinionego odpowiednio z pkt. 1 i 2 oraz pkt. 3 i 4 wniosku o ukaranie stanowią zachowania stanowiące element tego samego czynu. W ocenie Sądu, czynności począwszy od zawarcia umowy o przyznanie dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu, poprzez wystąpienie z powództwem o zapłatę zaległego podatku VAT oraz odsetek w stosunku do każdej z Pokrzywdzonych, aż po stan nierozliczenia się z Pokrzywdzonymi mimo zakwestionowania czynności dokonanych przez Obwinionego G., stanowiły zachowania podjęte w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru polegającego na wyegzekwowaniu od Pokrzywdzonych wynagrodzenia od sukcesu. Formalną podstawę takiego przyjęcia stanowi art. 12 § 1 kodeksu karnego stosowany na podstawie art. 741 pkt 2) ustawy o radcach prawnych.
 
Powyższe posiada istotną doniosłość dla oceny zarzutu przedawnienia karalności przewinienia dyscyplinarnego. W ocenie Sądu, w sprawie przyjąć należało, że miarodajny dla określenia czasu popełnienia każdego z przewinień jest czas dokonania ostatniego z zachowań Obwinionego składającego się na czyn ciągły. Skoro Obwiniony G. nadal nie zwrócił Pokrzywdzonym wyegzekwowanych środków uznać należało, że przedawnienie karalności nie nastąpiło. Stąd, brak było podstaw dla umorzenia postępowania w sprawie.
 
Ponadto, należy mieć na uwadze, że w przypadku uprawomocnienia się wyroku stwierdzającego popełnienie przestępstw przez Obwinionego G., okres przedawnienia ulegnie wydłużeniu, stosownie do art. 703 ustawy o radcach prawnych.
 
Sąd, bacząc na zasady wymiaru kary, sięgnął po karę najsurowszą spośród katalogu przewidzianego w art. 65 ust. 1 ustawy o radcach prawnych.
 
Wymierzając karę pozbawienia prawa do wykonywania zawodu, Sąd miał na względzie przede wszystkim naruszenie przez Obwinionego G. podstawowych zasad wykonywania zawodu. Z tej perspektywy podkreślić należy przede wszystkim sprzeniewierzenie się naczelnej zasadzie wykonywania zawodu i świadczenia pomocy prawnej, jaką jest ochrona interesów klientów. Skutek, w postaci naruszenia dalszych zasad stanowi pochodną powyższego.
 
Ustalenie to znalazło swoje odzwierciedlenie w charakterze dobra naruszonego czynami Obwinionego G. Dobrem tym jest interes majątkowy Pokrzywdzonej – S. sp. z o.o., który to interes został uszczuplony przez Obwinionego w sposób bezpośredni i w wielkich rozmiarach. Nadto, podnieść należy absolutne zerwanie więzi zaufania między klientem i jego prawnikiem. Pokrzywdzone spółki powziąwszy wiedzę o czynach Obwinionego G., a przede wszystkim o podjęciu działań mających na celu zaspokojenie roszczeń o zapłatę wynagrodzenia dodatkowego, stanęły w obliczu otwartego sporu z osobami, które miały dostęp do informacji wewnętrznych spółek. Co więcej, fakt dokonania czynności przeciwko interesom Pokrzywdzonych przez osobę będącą wspólnikiem prokurenta, a więc osoby upoważnionej formalnie do działania w imieniu i na rzecz Pokrzywdzonych musiało wywołać wniosek o trudnej sytuacji, w jakiej pokrzywdzone spółki się znalazły.
 
Podkreślenia wymaga okoliczność, że czyny Obwinionego pozostawały nie tylko w oczywistej sprzeczności z interesami Pokrzywdzonych, lecz były skierowane przeciwko nim. Przy tym, pobudki jakie doprowadziły Obwinionego do popełnienia przewinień były niskie, stanowiły wyłącznie interes majątkowy samego Obwinionego. W ocenie Sądu, Obwiniony zmierzał do wykorzystania sposobności współpracy z zamożnymi klientami oraz uzyskania od nich uprawnień do reprezentacji w postaci prokury samoistnej, udzielonej Obwinionemu G., dla uzyskania dodatkowego wynagrodzenia w wyjątkowo dużej wysokości.
 
Pokrzywdzone poniosły szkodę w wielkich rozmiarach, której rozmiar należy odnosić nie tylko do kwot egzekwowanych przez Obwinionych, lecz również do konsekwencji ich przewinień w postaci kosztów obrony Pokrzywdzonych przed roszczeniami, a także negatywnych skutków dla interesów prowadzonych przez D. sp. z o.o. w postaci zatrzymania komercyjnej inwestycji budowlanej wskutek ujawnienia egzekucji w księdze wieczystej nieruchomości gruntowej, należącej do wskazanej spółki.
 
Rozważając kwestię szkody, Sąd zważył również na to, że czyny Obwinionego G. godziły także w godność wykonywanego przez niego zawodu. W zamyśle ustawodawcy, zawód radcy prawnego został ustrojowo ukształtowany jako zawód zaufania publicznego. Temu prymatowi zostały podporządkowane zasady etyki wykonywania zawodu. Naruszenie zasad wykonywania zawodu w sposób tak poważny, w jaki uczynił to Obwiniony, kładzie się cieniem na zawodzie radcy prawnego rozumianym jako instytucja życia publicznego oraz wymiaru sprawiedliwości. Negatywny przykład płynący z czynów Obwinionego podważa zaufanie do zawodu w opinii publicznej. W tym kontekście istotnym jest, że przewinienia popełnione przez Obwinionego stanowią o całkowitym sprzeniewierzeniu się wskazanym wyżej, podstawowym zasadom wykonywania zawodu.
 
Wreszcie, zważyć należało na stopień winy Obwinionego, co było przedmiotem wcześniejszych wywodów.
 
Wszystkie te okoliczności popełnienia przewinień świadczyły o ich wyjątkowo wysokiej społecznej szkodliwości.
 
Okolicznością obciążającą wymiar kary była również motywacja Obwinionego, który przybrała postać jedynie chęci wzbogacenia się kosztem Pokrzywdzonych. Wobec uregulowania należności z tytułu wynagrodzenia za świadczoną pomoc prawną przez Kancelarię, z wyłączeniem części wynagrodzenia od sukcesu objętego niniejszym postępowaniem, brak było podstaw do przyjęcia, że Obwiniony był zmuszony do wejścia na drogę przewinienia dyscyplinarnego z powodu braku środków dla utrzymania siebie bądź rodziny.
 
Dalej, w toku postępowania prowadzonego przez Sąd, Obwiniony G. nie wykazał jakiejkolwiek, pozytywnej refleksji w zakresie oceny swoich czynów. W to miejsce podejmował działania mające na celu obstrukcję postępowania.
 
W powyższym kontekście podkreślenia wymaga, ze Obwiniony w toku niniejszego postępowania był świadomy zapadnięcia niekorzystnych dla Kancelarii orzeczeń Sądów cywilnych, w tym wyroku uznającego za nieważne czynności prawne, które były wskazywane jako podstawa roszczeń zgłaszanych wobec Pokrzywdzonych. Ponadto, Obwiniony G. był świadomy także zapadnięcia nieprawomocnego wyroku stwierdzającego jego winę, co do  popełnienia przestępstw. Powołane orzeczenia były wprawdzie nieprawomocne, jednakże powinny one skłonić Obwinionego do refleksji nad swoimi czynami.
 
Postawa Obwinionego nie daje podstaw by zasadnie, racjonalnie zakładać, że w przyszłości nie powróci do podobnych przewinień.
 
W tej sytuacji, cele wychowawcze kary musiały w zupełności ustąpić celowi zapobiegawczemu względem Obwinionego. Wobec wysokiej wagi popełnionych przewinień, a nade wszystko dostrzeganego ryzyka powielania ustalonych zachowań w przyszłości przez Obwinionego, Sąd zdecydował o wymierzeniu kary o charakterze izolacyjnym. Orzeczona kara pozbawienia prawa wykonywania zawodu wyłącza możliwość podejmowania przez Obwinionego czynności wymagających posiadanie takiego prawa, np. świadczenie zastępstwa procesowego. Z drugiej strony, wykluczenie możliwości wykonywania zawodu przez Obwinionego będzie chronić jego potencjalnych klientów przed ryzykiem pokrzywdzenia podobnymi czynami.
 
Ponadto, Sąd zważył na aspekt kształtowania świadomości dyscyplinarnej radców prawnych. Doniosłym jest bowiem, aby radcowie prawni dostrzegali obowiązek oceny podejmowanych czynności w relacjach z klientem nie tylko z punktu widzenia ich czysto formalnej poprawności. Zbiór zasad deontologicznych, w sposób szczególny w wymiarze objętym postanowieniami Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, utożsamia system wartości i zasad korespondujących bądź wprost zaczerpniętych z reguł, na których został oparty system prawa. Z powyższej relacji wynika, że sprzeczność czynności dokonanej przez radcę prawnego z zasadami współżycia społecznego, ze wszystkimi tego konsekwencjami na gruncie art. 58 § 2 Kodeksu cywilnego, będzie oznaczać naruszenie zasad wykonywania zawodu przy dokonywaniu tej czynności. Podobnie, choć w przeciwnym kierunku, przekładać należy deontologiczną wadliwość postępowania radcy prawnego na wadliwość czynności będącej efektem tego postępowania w wymiarze oceny jej zgodności z zasadami współżycia społecznego.
 
Z tych wszystkich względów, bacząc w sposób szczególny na dyrektywę wychowawczą i prewencyjną wymiaru kary, Sąd wymierzył Obwinionemu karę pozbawienia prawa do wykonywania zawodu.
 
Sąd orzekł o kosztach postępowania na podstawie art. 706 ustawy o radcach prawnych oraz § 1 ust. 1 pkt 1) uchwały nr 86/IX/2015 Krajowej Rady Radców prawnych z dnia 20 marca 2015 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego, biorąc pod uwagę zakres czynności podjętych w postępowaniu. Rozpoznanie sprawy wymagało wyznaczenia dwóch terminów. Ponadto, analiza akt sprawy obejmowała czternaście tomów, co świadczy o znacznym przekroczeniu najczęściej spotykanej czasochłonności sprawy dyscyplinarnej. Sąd przeprowadził dowód z dużej liczby dokumentów. Wreszcie, sprawę należało uznać za skomplikowaną, o dużym ciężarze gatunkowym. Powyższe świadczyło za orzeczeniem kosztów w maksymalnej, dopuszczalnej wysokości.
 
(WK)

Prawo i praktyka

Ochrona konsumencka rolnika indywidualnego

Zapisy zwykłe i windykacyjne w testamentach (część I)

Akt o usługach cyfrowych (DSA)

Nowe zasady odpowiedzialności karnej nieletnich

Charakter roszczeń odszkodowawczych za działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne

Przygody Radcy Antoniego

image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image

Odwiedź także

Nasze inicjatywy