08.10.2024

Orzeczenie z dnia 23 listopada 2020 r., Sygn. akt: D 52/20

opublikowano: 2022-07-26 przez: Więckowska Milena

Orzeczenie z dnia 23 listopada 2020 r., Sygn. akt: D 52/20
Orzeczenie jest prawomocne.
 
PRZEWODNICZĄCY: r. pr. Katarzyna Kosicka - Polak
CZŁONKOWIE: r. pr. Gerard Madejski
  r. pr. Marcin Milewski
PROTOKOLANT: Karolina Szymala
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu T. ([…]) obwinionemu o to, że:
  1. w okresie od […] r. do dnia dzisiejszego nie przekazał wszystkich wyegzekwowanych przez komornika należności na rzecz pana Z.;
    tj. w sprawie popełnienia czynów sprzecznych z zasadami etyki radcy prawnego, a mianowicie art. 6, 8, 11 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego przyjętego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2115 ze zm.)
  2. w okresie od […] r. do […] r. nie dążył do sporządzenia umowy o świadczenie usług prawnych na piśmie ze skarżącym;
    tj. w sprawie popełnienia czynów sprzecznych z zasadami etyki radcy prawnego, a mianowicie art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego przyjętego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. § 3 ust. 2 Regulaminu wykonywania zawodu radcy prawnego stanowionego załącznik do uchwały nr 94/IX/ 2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 13 czerwca 2015 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2115 ze zm.)
  3. w dniu […] r. wysłał szkalujące skarżącego treści za pomocą poczty elektronicznej do osoby trzeciej
    tj. w sprawie popełnienia czynów sprzecznych z zasadami etyki radcy prawnego, a mianowicie art. 6, 11 ust. 1, art. 38 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego przyjętego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2115 ze zm.).
  4. W roku […] pobrał od Z. kwotę około […] PLN i nie pokwitował odbioru tych środków , nie wystawił rachunku, ani faktury tj. w sprawie popełnienia czynów sprzecznych z zasadami etyki radcy prawnego, a mianowicie art. 6, 11 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego przyjętego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2115 ze zm.)
 
orzeka:
 
  1. Radcę prawnego T. ([…]) od zarzutów w punkcie […] uniewinnia,
  2. Uznaje radcę prawnego T. ([…]) winnego zarzucanego w punkcie 1 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 6, 8, 11 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego przyjętego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z art. 64 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 3 ustawy o radcach prawnych wymierza karę pieniężną w wysokości […] ([…]) złotych,
  3. Uznaje radcę prawnego T. ([…]) winnego zarzucanego w punkcie 3 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 6, 11 ust. 1, art. 38 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego przyjętego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 2 ustawy o radcach prawnych wymierza karę nagany;
  4. Na podstawie art. 65 ust. 2a ustawy o radcach prawnych orzeka wobec obwinionego radcy prawnego T. ([…]) zakaz wykonywania patronatu na czas ([…]) lat;
  5. Na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych zasądza od obwinionego radcy prawnego T. ([…]) na rzecz Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. tytułem zwrotu kosztów postępowania dyscyplinarnego kwotę […] ([…]) złotych.
 
Uzasadnienie
 
W dniu […] roku Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. radca prawny M., wniósł do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców w Prawnych w W., na podstawie art. 68 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 roku o radcach prawnych (Dz.U. 2017 r. poz. 1870 ze zm.), o ukaranie radcy prawnego T., wpisanego na listę radców prawnych prowadzoną przez Radę Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. pod numerem wpisu […], obwinionego o to że:
  1. w okresie od […] roku do dnia dzisiejszego nie przekazał wszystkich wyegzekwowanych przez komornika należności na rzecz Pana Z., tj. w sprawie popełnienia czynów sprzecznych z zasadami etyki radcy prawnego, a mianowicie art. 6, 8, 11 ust. 1 Kodeksu Etyki Radców Prawnych przyjętego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 roku o radcach prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2115 ze zm.);
  2. w okresie od […] roku do […] roku nie dążył do sporządzenia umowy o świadczenie usług prawnych na piśmie ze skarżącym, tj. w sprawie popełnienia czynów sprzecznych z zasadami etyki radcy prawnego, a mianowicie art. 6 Kodeksu Etyki Radców Prawnych przyjętego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku oraz § 3 ust. 2 Regulaminu wykonywania zawodu radcy prawnego stanowiącego załącznik do uchwały nr 94/IX 2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 13 czerwca 2015 r. w związku z 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 roku o radcach prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2115 ze zm.);
  3. w dniu […] roku wysłał szkalujące skarżącego treści za pomocą poczty elektronicznej do osoby trzeciej, tj. w sprawie popełnienia czynów sprzecznych z zasadami etyki radcy prawnego, a mianowicie art. 6, art. 11 ust. 1, art. 38 ust. 1 Kodeksu Etyki Radców Prawnych przyjętego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku w związku z 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 roku o radcach prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2115 ze zm.);
  4. w roku […] pobrał od Z. kwotę około […] PLN i nie pokwitował odbioru tych środków, nie wystawił rachunku, ani faktury, tj. w sprawie popełnienia czynów sprzecznych z zasadami etyki radcy prawnego, a mianowicie art. 6, art. 11 ust. 1 i ust. 2 Kodeksu Etyki Radców Prawnych przyjętego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku w związku z 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 roku o radcach prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2115 ze zm.).
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. ustalił następujące istotne okoliczności faktyczne spraw.
 
W dniu […] roku do Okręgowej Izby Radców Prawnych wpłynęło pismo z dnia […] roku, w którym Z., zwany dalej „Skarżącym”, złożył skargę na czynności radcy prawnego T., nr wpisu […], zwanym dalej „Obwinionym”  (k. […]).
 
Skarżący wskazał, że Obwiniony był jego pełnomocnikiem w sprawach o przywrócenie do pracy, zmianę warunków pracy oraz o świadczenie ZUS (wznowienie), toczącymi się przed stołecznymi Sądami Rejonowymi i Okręgowymi. Radca prawny zastępował także Skarżącego w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w W. C., sygn. akt […] oraz w postępowaniu skargowym przed Europejskim Trybunałem Sprawiedliwości w S., sygn. akt […]. Skarżący zarzucił radcy prawnemu, że:
  • we wniosku egzekucyjnym w sprawie […] wskazał, że wyegzekwowane środki mają być przekazane na jego konto bankowe, chociaż zgodnie z ustaleniami ze Skarżącym środki te miały być przekazane na konto Skarżącego;
  • nie przekazał Skarżącemu wszystkich wyegzekwowanych przez Komornika środków w sprawie […]. Komornik wyegzekwował kwotę […] zł, a radca prawny przekazał Skarżącemu jedynie kwotę […] zł. Pozostała nierozliczona kwota to [...] zł;
  • nie sporządził ze Skarżącym umowy o świadczenie usług prawnych w formie pisemnej, w konsekwencji brał od Skarżącego wynagrodzenie bez pokwitowania i paragonów fiskalnych;
  • bez uzgodnienia i uprzedzenia nie stawił się na rozprawie w dniu […] roku w sprawie […] przed Sądem Rejonowym dla W. Nie usprawiedliwił także swojej nieobecności, co doprowadziło do niekorzystnego rozstrzygnięcia dla Skarżącego;
  • złożył do Komornika wniosek o prowadzenie egzekucji w sprawie bez uprzedniego ustalenia czy wierzytelność została zaspokojona, a następnie bez uzgodnienia ze Skarżącym wniósł o umorzenie tego postępowania;
  • po otrzymaniu od Skarżącego wezwania do zwrotu zagarniętej kwoty w wysokości […] zł, szczegółowego rozliczenia się […] i przedłożenia faktur, radca prawny rozesłał do członków rodziny Skarżącego i jego pracodawcy szkalujące go treści za pomocą poczty e – mail.
 
Do skargi Skarżący załączył kopię pisma z dnia […] roku wzywającego radcę prawnego do natychmiastowego oddania kwoty (k. […]) oraz wydruk wiadomości e-mail z dnia […] roku (k. […]).
 
W dniu […] roku radca prawny T. złożył pisemne wyjaśnienia w sprawie, w których odniósł się do stawianych przez Skarżącego zarzutów wskazując, że:
  • nie reprezentował Skarżącego przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej;
  • w sprawie o stwierdzenie nabycia spadku po K. przed Sądem Rejonowym w W. o sygnaturze akt […], Obwiniony na podstawie udzielonego pełnomocnictwa zapoznał się z aktami sprawy, zreferował stan prawny Skarżącemu, który doszedł do wniosku, iż stawiennictwo na rozprawie w dniu […] roku będzie bezcelowe, będzie generowało niepotrzebne koszty. Skarżący wypowiedział pełnomocnictwo Obwinionemu oraz zobowiązał się o tym fakcie poinformować Sąd;
  • Skarżący na postawie pełnomocnictwa z dnia […] roku umocował Obwinionego do reprezentowania w postępowaniu egzekucyjnym przeciwko M. w W., jak również do odbioru wszelkich należnych mu kwot. Skarżący nigdy nie podnosił, iż dane zastrzeżenie w umocowaniu dotyczyło tylko i wyłącznie sytuacji gdyby Skarżący jako wierzyciel nie mógł odebrać wyegzekwowanych środków. Skarżący w rozmowie z Obwinionym prosił o odebranie tych środków w związku z tym, że komornik nie przekazuje tych środków w formie gotówkowej, zaś Skarżący ma wielu wierzycieli i w związku z tym zajęte konta bankowe;
  • w związku z zaległościami w płatnościach w stosunku do pełnomocnika na kwotę […], Obwiniony pismem z dnia […] roku dokonał potrącenia przysługującej mu wierzytelności o czym powiadomił Skarżącego przekazując dane oświadczenie jako załącznik do wiadomości mailowej z dnia […] roku, a następnie przelewając w dniu […] roku po otrzymaniu wiadomości sms z numerem Skarżącego, pozostałą kwotę w wysokości […] zł;
  • Obwiniony kilkukrotnie wysyłał do Skarżącego wykaz zadłużenia zarówno w rozmowie telefonicznej, jak i wiadomością e-mail z dnia […] roku oraz w dniu […] roku, widomością sms z dnia […] roku;
  • w dniu […] roku Skarżący w kancelarii komorniczej Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w W. C. w obecności szeregu osób, dopuścił się w sposób niezwykle ordynarny i nie licujący z zasadami współżycia społecznego, licznych pomówień Obwinionego o oszustwo, kradzież oraz licznych znieważeń jego dobrego imienia jako osoby zaufania publicznego;
  • kwoty wskazane przez Skarżącego, jakoby miałby być uiszczone przez niego są zupełnie nieprawdziwe albo nigdy nie zostały uiszczone. Obwiniony nie pobrał żadnych kwot finansowych za analizę dokumentów, tym bardziej za każdorazową wizytę, których na przestrzeni lat było znacznie więcej niż […];
  • Skarżący nie podejmował korespondencji wysyłanej przez Obwinionego na wskazany przez niego adres;
  • Skarżący nigdy nie chciał sporządzić umów zlecenia w formie pisemnej, na żądanie Obwinionego w tym zakresie nie był tym zainteresowany, na żadnym też etapie nie domagał się takiego sporządzenia;
  • Skarżący nigdy nie domagał się dokonania pokwitowania jakiejkolwiek kwoty uiszczonej na rzecz Obwinionego, nie podnosił tej kwestii również w wiadomościach sms lub korespondencji e-mail;
  • Obwiniony składając wniosek o wszczęcie egzekucji nie miał wiedzy, że już inny komornik prowadzi egzekucję i dokonał zajęcia wierzytelności Skarżącego u dłużnika M.;
  • w związku nie odebraniem przez Skarżącego dokumentów wysłanych do niego w dniu […] roku oraz reprezentowaniem siostry rodzonej Skarżącego w postępowaniu przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka, radca prawny zwrócił się do niej wyłączne o przekazanie informacji o nieodebranej przesyłce, która zalega i czeka na odebranie;
  • zachowanie obrazoburcze wskazane w danej wiadomości e-mail, nie stanowi żadnego pomówienia, a fakt, który miał miejsce w dniu […] roku w kancelarii komorniczej, nie stanowi więc żadnego zniesławienia Skarżącego.
 
Do wyjaśnień Obwiniony załączył wydruk wiadomości e – mail z dnia […] roku (k. […]), protokół z rozprawy z dnia […] roku (k. […]), protokół z rozprawy z dnia […] roku (k. [….]), kopię zawiadomienia o wypowiedzeniu pełnomocnictwa z dnia […] roku (k. […]), protokół z rozprawy z dnia […] roku (k. […]), protokół z rozprawy z dnia […] roku (k. […]), protokół z rozprawy z dnia […] roku (k. […]), kopię wyroku z dnia […] roku, sygn. akt […] (k. […]), kopię pełnomocnictwa z dnia […] roku (k. […]), wydruk wiadomości e-mail z dnia […] roku (k. […]), potwierdzenie wykonania przelewu z dnia […] roku (k. […]), wydruk wiadomości e – mail z dnia […] roku (k. […]), kopię pisma Komornika Sądowego, stanowiącego informację o zaległości w sprawie egzekucyjnej, sygn. akt […] z dnia […] roku (k. […]), kopię oświadczenia o potrąceniu z dnia […] roku (k. […]), wydruk wiadomości e – mail z dnia […] roku (k. […]), potwierdzenie wykonania przelewu z dnia […] roku (k. […], wydruk wiadomości e – mail z dnia […] roku (k. […]), wydruk z korespondencji sms z dnia […] roku i […] (k. […]), kopię wzajemnego aktu oskarżenia z dnia […] roku (k. […]), kopię pisma do Skarżącego z dnia […] roku (k. […]), kopię pisma z dnia […] roku wraz z potwierdzeniem jego nadania (k. […]), kopię protokołu rozprawy z dnia […] roku (k. […]), kopię pisma z dnia […] roku (k. […]), wydruki z poczty e – mail (k. […]), kopię wniosku egzekucyjnego z dnia […] roku (k. […]), kopię wniosku z dnia […] roku (k. […]), kopię wniosku egzekucyjnego z dnia […] roku (k. [...]), wydruki z poczty e – mail (k. […]), kopię pisma Sądu z dnia […] roku (k. […]), wydruki z poczty e – mail (k. […]), wydruki ze strony www. (k. [...]).
 
W dniu […] roku Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wydał postanowienie o wszczęciu dochodzenia (k. […]).
 
Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. przesłuchał w charakterze świadka: w dniu […] roku Skarżącego (k. […]) oraz w dniu […] roku P. (k. […]).
 
W dniu […] roku Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wystosował do Naczelnika Urzędu Skarbowego W. zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa i wykroczenia skarbowego (k. […]).
 
W dniu […] roku Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wydał postanowienie o umorzeniu dochodzenia w części (k. […]).
 
W dniu […] roku Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wydał postanowienie o przedstawieniu zarzutów (k. […]), a następnie w dniu […] roku przesłuchał Obwinionego, który ustosunkował się do stawianych mu zarzutów (k. […]).
 
W dniu […] roku Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wydał postanowienie o umorzeniu dochodzenia w części tj. w sprawie ustalenia okoliczności przewinienia dyscyplinarnego polegającego na nienależytym wykonaniu czynności zawodowych polegających na tym, że Obwiniony w dniu […] roku złożył wniosek do komornika o wszczęcie postępowania egzekucyjnego bez ustalenia ze Skarżącym czy wierzytelność została zaspokojona oraz w dniu […] złożył wniosek o umorzenie tego postępowania bez uzgodnienia z Mocodawcą (k. […]).
 
W dniu [...] roku Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wydał postanowienie o zmianie postanowienia o przedstawieniu zarzutów (k. […]) i przesłuchał Obwinionego (k. […]), następnie wydał postanowienie o zamknięciu dochodzenia (k. […]).
 
W dniu [...] roku Naczelnik Urzędu Skarbowego W. postanowił odmówić wszczęcia dochodzenia w sprawie o wykroczenie skarbowe z art. 62 par. 5 KKS w zw. z art. 62 par. 1 KKS (k. […]).
 
W dniu […] roku Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wniósł do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego w W. wniosek o ukaranie radcy prawnego T. (k. […]).
 
Po rozpoznaniu na rozprawie w […] roku sprawy przeciwko radcy prawnemu T. i, w dniu […] roku Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. w swoim orzeczeniu uznał radcę prawnego T., [...], winnym zarzucanego mu w pkt 1 i pkt 3 wniosku o ukaranie czynu tj., że:
  1. w okresie od […] roku do dnia dzisiejszego nie przekazał wszystkich wyegzekwowanych przez komornika należności na rzecz Pana Z.,;
  2. w dniu […] roku wysłał szkalujące Skarżącego treści za pomocą poczty elektronicznej do osoby trzeciej.
 
Co do czynów zarzucanych Obwinionemu w pkt 2 i pkt 4 wniosku o ukaranie Okręgowy Sąd Dyscyplinarny W. uniewinnił radcę prawnego T.
 
Po szczegółowej analizie zgromadzonego materiału dowodowego w sprawie należy stwierdzić, że zeznania złożone przez Obwinionego i Skarżącego w znacznej części są rozbieżne, w szczególności w zakresie dotyczącym ustalonych warunków finansowych współpracy oraz dokonanych rozliczeń pomiędzy stronami. Najprawdopodobniej gdyby nie brak ww. ustaleń i transparentności w rozliczeniach sprawa nie trafiłaby do tut. Sądu. Radca prawny będąc profesjonalistą i dbając o prawidłowe rozliczenie z klientem powinien był zgodnie z art. 36 KERP ustalić z klientem wysokość wynagrodzenia lub sposób jego ustalenia przed przystąpieniem do świadczenia pomocy prawnej, na dowód czego powinien móc się wylegitymować zawartą umowa w formie pisemnej lub wiadomością sms /e mail, w której miałby potwierdzenie ustalonych warunków finansowych przed przystąpieniem do współpracy. Brak jednoznacznych ustaleń finansowych spowodował niejasności w rozliczeniach pomiędzy stronami, finalnie doprowadzając do sporu. Ponadto, Obwiniony nawet gdyby przyjąć, że pobierał od Skarżącego środki finansowe nie dokumentował faktu ich przyjęcia poprzez wystawienie rachunku lub faktury, a Skarżący nie prosił o pokwitowanie przyjęcia wpłacanych środków. Ustalonych zasad współpracy nie można również jednoznacznie określić opierając się na zeznaniach Obwinionego i Skarżącego. Z kolei zeznania świadka P., który zeznał, że był raz przy jakiś rozliczeniach pomiędzy stronami i widział, że na sali były przekazywane jakieś środki pieniężne, nie wyjaśniły ww. okoliczności. Świadek wskazał jedynie, że strony ustaliły, że „rozliczą się jakoś zbiorczo i, że pan mecenas wystawi fakturę na całość” (k. […]). Z tych zeznań wynika, że w tym zakresie strony były ze sobą zgodne co do finalnego rozliczenia – za całość i na koniec. Wiedzę o ustaleniach finansowych i potencjalnym braku rozliczenia się Skarżącego z Obwinionym można uzyskać m.in. z korespondencji e mail z dnia […] roku (k. […]) oraz z dnia […] roku (k. […]) i sms z dnia […] roku (k. […]). Skarżący ani nie potwierdził tych warunków finansowych ani nie zakwestionował ww. ustaleń, nie odpisał na maila, nie odniósł się do ww. stanowiska w wiadomościach sms. Ze zgromadzonego materiału w sprawie wynika, że Skarżący unikał kontaktu z Obwinionym. Jednak znał treść tych wiadomości i po powzięciu informacji, że Komornik Sądowy przelał wyegzekwowane środki na rachunek Obwinionego (k. […]), w dniu […] roku Skarżący udał się do kancelarii Komornika Sądowego i wyraził swoje niezadowolenie „w obecności szeregu osób w tym komornika sądowego, asesora komorniczego P. i innych zgromadzonych tam osób, dopuścił się w sposób niezwykle ordynarny i nie licujący z zasadami współżycia społecznego, licznych pomówień pełnomocnika o oszustwo, kradzież oraz licznych znieważeń jego dobrego imienia jako osoby zaufania publicznego” (k. […]). Powyższe doprowadziło do sytuacji, iż w związku z brakiem zapłaty kwot wskazany w ww. wiadomościach e mail, w dniu […] roku Obwiniony dokonał „potrącenia należności” z kwoty wyegzekwowanej na rzez Skarżącego przez Komornika Sądowego i nie rozliczył się z tej kwoty ze Skarżącym (k. […]) oraz w dniu […] roku wysłał wiadomość e mail do siostry Skarżącego o treści „W związku z tym, iż Pani brat jest osobą, która zachowuje się obrazoburczo bez żadnych granic i zarówno etyka jak i wychowanie nie pozwala mi na reprezentowanie takowej osoby w jakiejkolwiek sprawie (…)”, co nie powinno mieć miejsca.
 
Podkreślić w tym miejscu należy, że Skarżący ma wykształcenie prawnicze. Obwiniony i Skarżący znali się ze studiów na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, byli kolegami z jednego roku. Jednakże Obwinionego jako radcę prawnego obowiązują wyższe standardy w życiu zawodowym i prywatnym, niż absolwenta wydziału prawa, oraz podlega on ustawie o radcach prawnych i zobowiązany jest do stosowania Kodeksu Etyki Radcy Prawnego. Zachowania sprzeczne z ww. normami i zasadami traktowane są jako przewinienia dyscyplinarne. W niniejszej sprawie Obwiniony nie zachowując właściwej postawy i nie stosując się do procedur przyczynił się do powstania sporu, który swój finał znalazł w postępowaniu dyscyplinarnym.
 
Co do zarzucanego Obwinionemu czynu opisanego w pkt 1 wniosku o ukaranie, zgromadzony materiał w sprawie nie daje wątpliwości, że Obwiniony w okresie od […] roku do dnia dzisiejszego nie przekazał wszystkich wyegzekwowanych przez komornika należności na rzecz Skarżącego. W związku z faktem, że pomiędzy stronami sporu przed przystąpieniem przez Obwinionego do świadczenia usług prawnych, nie zostały w sposób jednoznaczny ustalone warunki finansowe (brak zawartej umowy o świadczenie usług prawnych oraz brak wiadomości e mail lub sms potwierdzającej sposób rozliczenia się pomiędzy stronami), Obwiniony nie miał podstaw faktycznych i prawnych, aby dokonać potrącenia i nie rozliczyć się z kwot wyegzekwowanych na rzecz Skarżącego przez Komornika Sądowego. Obwiniony nie ustalając w wyraźny sposób należnego mu wynagrodzenia za świadczenie pomocy prawnej oraz nie wystawiając Skarżącemu rachunków lub faktur sam działał na swoją niekorzyść. W aktach sprawy nie ma też żadnego dowodu potwierdzającego, że Skarżący miał jakiekolwiek zaległości w płatnościach w stosunku do Obwinionego. Obwiniony nie wykazał, że jego wierzytelności wobec Skarżącego istnieją, w jakiej wysokości i, że są wymagalne. W ocenie Sądu potwierdzonych wierzytelności i ich wysokości nie potwierdzają wiadomości e mail oraz sms znajdujące się w aktach sprawy. Sam fakt wysłania wiadomości do Skarżącego z podaniem kwot, które w ocenie Obwinionego należały mu się za prowadzenie spraw, nie dowodzi, że kwoty te były mu faktycznie należne i nadawały się do dokonania potrącenia.
 
Ponadto z pełnomocnictwa udzielonego Obwinionemu przez Skarżącego nie wynika, że Obwiniony może zatrzymać dla siebie jakiekolwiek kwoty wyegzekwowane przez Komornika Sądowego.
 
Radcy prawnemu znane są przepisy prawa i orzecznictwo w tym zakresie, które w ocenie Sądu w stosunku do Skarżącego Obwiniony nadużył. Takie zachowanie radcy prawnego należy uznać za naganne i nieprofesjonalne.
 
W ocenie Sądu adekwatną karą dyscyplinarną za tego typu naruszenie polegające na nierozliczeniu się z klientem z wyegzekwowanych przez komornika jego należności, jest kara pieniężna przewidziana przez ustawę o radcach prawnych ustawy o radcach prawnych z dnia 6 lipca 1982 roku, Dz. U. 1982 Nr 19 poz. 145 z póź. zm. Jest to kara o znacznej dolegliwości, jednak sprawiedliwa, biorąc pod uwagę postawę Obwinionego. Cechą zawodu radcy prawnego, warunkującego zaufanie do niego jest profesjonalizm i umiejętności praktyczne, od których zależy odpowiednie, tzn. skuteczne wykonywanie pomocy prawnej. W tym przypadku radca prawny nie zachował się profesjonalnie, ujemnie wpływając na wizerunek zawodu radcy prawnego, co nie powinno mieć miejsca.
 
Co do zarzucanego Obwinionemu czynu opisanego w pkt 2 wniosku o ukaranie, zgromadzony materiał w sprawie nie daje podstaw do przypisania w tym zakresie winy radcy prawnemu. Strony sporu znały się wcześniej ze studiów. Skarżący z wykształcenia jest prawnikiem. Mimo, iż zeznania stron w tym zakresie są rozbieżne, można wywnioskować, że na braku zawarcia umowy w formie pisemnej, zaważyła ww. znajomość i wzajemne zaufanie. Skarżący na żadnym też etapie nie domagał się sformalizowania współpracy. Do dnia potrącenia należności Skarżący nie miał też pretensji do Obwinionego co do jakości świadczonych przez niego usług prawnych. Skarżący unikał Obwinionego z powodu nie rozliczenia się z nim.
 
Ponadto w ocenie Sądu świadczenie pomocy prawnej dotyczyło co prawda konkretnych spraw, ale dotyczyło doraźnej, wpadkowej pomocy prawnej świadczonej Skarżącemu. Warunki współpracy co do zasady były ustalone, strony miały się rozliczyć za całość i na koniec, a podsumowanie kosztów świadczenia obsługi prawnej znalazło odzwierciedlenie w korespondencji e – mail na kartach […], do której Skarżący nie odniósł się.
 
Zgodnie z zasadą in dubio pro reo wyrażoną w art. 5 § 2 Kodeksu postępowania karnego, która jest powiązana ściśle z zasadą domniemania niewinności, wątpliwości nie dające się usunąć w drodze czynności dowodowych Sąd rozstrzygnął na korzyść Obwinionego.
 
Co do zarzucanego Obwinionemu czynu opisanego w pkt 3 wniosku o ukaranie, ze zgromadzonego materiału w sprawie wynika wprost, że Obwiniony w dniu […] roku wysłał szkalujące Skarżącego treści za pomocą poczty elektronicznej do osoby trzeciej tj. do siostry Skarżącego, o treści „W związku z tym, iż Pani brat jest osobą, która zachowuje się obrazoburczo bez żadnych granic i zarówno etyka jak i wychowanie nie pozwala mi na reprezentowanie takowej osoby w jakiejkolwiek sprawie (…)”, czym przekroczył granicę określoną rzeczową potrzebą. Radca prawny nie powinien wyrażać się negatywnie do osób trzecich o swoim byłym mocodawcy, nawet jeżeli teoretycznie ma do tego podstawy. Obwiniony powinien był przekazać osobie bliskiej Skarżącemu jedynie informację o nieodebraniu dokumentów przez Skarżącego i na tym poprzestać, a nie wyrażać swoją negatywną opinię na temat jej brata. Takie zachowanie należy uznać za nieprofesjonalne i naganne.
 
Adekwatną karą dyscyplinarną za tego typu naruszenie polegające na tym, że w dniu […] roku Obwiniony wysłał szkalujące Skarżącego treści za pomocą poczty elektronicznej do osoby trzeciej, jest kara nagany przewidziana przez ustawę o radcach prawnych ustawy o radcach prawnych z dnia 6 lipca 1982 roku, Dz. U. 1982 Nr 19 poz. 145 z póź. zm. Jest to kara o średniej dolegliwości, jednak sprawiedliwa, biorąc pod uwagę postawę Obwinionego. W tym przypadku radca prawny nie zachował się profesjonalnie, ujemnie wpływając na wizerunek zawodu radcy prawnego, co nie powinno mieć miejsca.
 
Co do zarzucanego Obwinionemu czynu opisanego w pkt 4 wniosku o ukaranie, zgromadzony materiał w sprawie nie daje podstaw do przypisania w tym zakresie winy radcy prawnemu. Zeznania Obwinionego i Skarżącego w tym zakresie są rozbieżne. Obwiniony twierdzi, że nie otrzymał takiej kwoty od Skarżącego, Skarżący zeznał, że wręczył taką kwotę Obwinionemu, ale ten nie pokwitował jej przyjęcia i nie wystawił faktury. Z kolei zeznania świadka P., który zeznał, że był raz przy jakiś rozliczeniach pomiędzy stronami i widział, że na sali były przekazywane jakieś środki pieniężne, nie wyjaśniły ww. okoliczności. Świadek zeznał, że strony uzgodniły, że „rozliczą się jakoś zbiorczo i, że pan mecenas wystawi fakturę na całość”.
 
Zgodnie z zasadą in dubio pro reo wyrażoną w art. 5 § 2 Kodeksu postępowania karnego, która jest powiązana ściśle z zasadą domniemania niewinności, wątpliwości nie dające się usunąć w drodze czynności dowodowych Sąd rozstrzygnął na korzyść Obwinionego.
 
W sprawie kosztów postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 70 (6) ust. 1 i 2 ustawy o radcach prawnych z dnia 6 lipca 1982 roku, Dz. U. 1982 Nr 19 poz. 145 z póź. zm., zgodnie z którymi zryczałtowane koszty postępowania ponosi Obwiniony, jeżeli został skazany. Ustalając wysokość tych kosztów Sąd uwzględnił charakter sprawy i związany z tym nakład czasu pracy organów dyscyplinarnych, ustalając koszty na poziomie odpowiednio umiarkowanym, w proporcji do zakresu zaangażowania.
 
E.R.

Prawo i praktyka

Przygody Radcy Antoniego

Odwiedź także

Nasze inicjatywy