Orzeczenie z dnia 28 lutego 2022 r. Sygn. akt: D 118/21
Orzeczenie jest prawomocne
 

Przewodniczący:                  r. pr. Katarzyna Szwed–Kawka
Członkowie:              r. pr. Agnieszka Korpas–Mattusch
r. pr. Radosław Radosławski

 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. w składzie następującym po rozpoznaniu na rozprawie […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu T. D. ([…]) obwinionemu o to, że:
nie wypełnił obowiązku doskonalenia zawodowego i uzyskał 2 z 40 wymaganych od niego punktów szkoleniowych w cyklu szkoleniowym, który trwał od […] r. do […] r. – czym naruszył obowiązek dbania o rozwój zawodowy poprzez kształcenie ustawiczne a także obowiązek stosowania się do uchwał organów samorządu radców prawnych,
tj. popełnił czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 14 ust. 1 i 2 oraz art. 61 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, w związku z § 7 i § 11 Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku, stanowiącego załącznik do uchwały nr 103/IX/2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 11 grudnia 2015 r. w sprawie Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku (t.j. uchwała Nr 295/X/2018 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 12 lipca 2018 r. w sprawie ogłoszenia tekstu jednolitego uchwały w sprawie Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku).
 

 

 

 
Wnioskiem o ukaranie z dnia […] r. Rzecznik Dyscyplinarny OIRP w W. B. M. (zwany dalej „Rzecznikiem”) wniósł o uznanie winnym radcę prawnego T. D. (dalej jako „Obwiniony”) popełnienia przewinienia dyscyplinarnego z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 14 ust. 1 i 2 oraz art. 61 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego („KERP”) w związku z  § 7 i  § 11 Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządy służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku, stanowiącego załącznik do uchwały nr 103/IX/2015 KRRP z dn. 11.12.2015 r. w sprawie Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządy służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku („Regulamin Doskonalenia”) przez to, że nie  wypełnił obowiązku doskonalenia zawodowego i uzyskał 2 z wymaganych co najmniej 40 (czterdziestu) punktów szkoleniowych w cyklu szkoleniowym […] r. (vide: wniosek o ukaranie k. 39-44)
 
W odpowiedzi na wniosek z dnia […] r. Obwiniony wniósł o wydanie orzeczenia skazującego bez przeprowadzania postępowania dowodowego oraz wymierzenie kary upomnienia i zwolnienie z ponoszenia kosztów postępowania. W uzasadnieniu wskazał, że w pełni uznaje konieczność doskonalenia zawodowego, niestety nie przedstawił w stosownym czasie właściwym organom Rady informacji na temat licznych szkoleń odbytych przez niego w ramach sieci kancelarii […], dla której pracuje. Powyższe zaniechanie było wynikiem tylko i wyłącznie bardzo dużego przeciążenia obowiązkami zawodowymi. Jednocześnie Obwiniony zadeklarował, iż w bieżącym okresie rozliczeniowym zamierza na bieżąco i skrupulatnie informować Radę o odbywanych przez niego szkoleniach, tak aby wcześniej uzyskać potwierdzenie czy szkolenia spełniają warunki  stawiane formom doskonalenia zawodowego (vide: odpowiedź na wniosek  z dnia […]r. k. 50-51)
 
Sąd rozpoznał wniosek na rozprawie w dniu […] r.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił, co następuje:
 
Obwiniony uzyskał 2 z 40 wymaganych dla okresu rozliczeniowego […] r. punktów  szkoleniowych.
Dowód: pismo Dziekana OIRP w W. k. 1-2 oraz pismo Sekretarza Rady OIRP w W. z dnia […] r. Pozostałe dowody okoliczności te potwierdzają.
 
Obwiniony nie wypełnił również obowiązku doskonalenia zawodowego w okresie od […] r. do dnia 3[…]. albowiem w okresie tym uzyskał 4 z wymaganych 40 punktów szkoleniowych, za które to przewinienie orzeczeniem z dnia […] r. Okręgowy Sąd Dyscyplinarny przy Okręgowej Izbie Radców Prawnych skazał go na karę pieniężną w wysokości 3000 zł (vide: orzeczenie k. 34-34v)
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje.
 
Zgodnie z § 7 ust. 1 Regulaminu Doskonalenia w okresie rozliczeniowym […] Obwiniony miał obowiązek odbycia szkoleń zawodowych lub innych form doskonalenia dla zgromadzenia minimum 40 punktów rozliczeniowych. Nie ulega wątpliwości, że obowiązku tego nie wykonał w związku z czym nie wywiązał się z obowiązku doskonalenia w rozumieniu § 11 Regulaminu Doskonalenia.
 
Obowiązek stałego doskonalenia oraz uczestnictwa w szkoleniach zawodowych na podstawie przepisów samorządowych wynika także z art. 14 ust. 1 i 2 KERP, zaś obowiązek stosowania się do uchwał organów samorządu ma podstawę w art. 61 ust. 2 KERP.
 
W związku z tym zaniechanie Obwinionego w zakresie realizacji obowiązku doskonalenia zawodowego stanowi naruszenie przepisów KERP, to podlega on odpowiedzialności na podstawie art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny uznał, że nie ma okoliczności usprawiedliwiających zaniechanie w zakresie obowiązku szkoleniowego, tzn. czy czyn którego się dopuścił wynikał z przyczyn od Obwinionego niezależnych i trudności niemożliwych, oceniając rzecz racjonalnie, do przezwyciężenia. Nie jest tak okolicznością fakt przeciążenia obowiązkami zawodowymi albowiem, ponieważ każdy radca prawny wpisany na listę radców prawnych ma obowiązek dbania o rozwój zawodowy w oparciu o aktualną wiedzę merytoryczną, niezależnie od szkoleń wymaganych wewnątrz firmy w której wykonuje swój zawód. Obwiniony nie skorzystał z możliwości indywidualnego ograniczenia albo wyłączenia obowiązku szkolenia powołując się na szczególne okoliczności, zatem nie ma powodu przyjmować, że nie wykonał obowiązku z takich przyczyn. Zważyć w tym miejscu należy, że wyznaczony okres rozliczeniowy obejmujący 3 lata kalendarzowe jest na tyle długi, że umożliwia, uwzględniając obowiązki zawodowe, rodzinne, a także nieprzewidziane sytuacje osobiste, wykonanie tego obowiązku, czego dowodem jest to, że zdecydowana większość radców prawych OIRP w W. obowiązek ten wykonała. Wobec tego należało przyjąć, że zaniechanie Obwinionego miało charakter zawiniony.
 
Biorąc to pod uwagę Sąd uznał, że Obwinionemu należy przypisać odpowiedzialność za zarzucany przez Rzecznika delikt dyscyplinarny. Niewątpliwie okolicznością obciążającą Obwinionego jest fakt, że nie wypełnia on obowiązku szkoleniowego przez kolejny okres pomimo ukarania go przez Okręgowy Sąd Dyscyplinarny orzeczeniem z dnia […] r. karą pieniężną. Z powyższych względów skrucha wyrażona przez Obwinionego nie może spowodować złagodzenia kary do kary upomnienia, skoro poprzednio wymierzona kara pieniężna nie odniosła zamierzonego celu i nie skłoniła Obwinionego do zrealizowania okresu szkoleniowego. Z powyższych względów Sąd uznał, że  adekwatną karą dyscyplinarną będzie również kara pieniężna. Jest to kara o średniej dolegliwości, jednak sprawiedliwa, biorąc pod uwagę postawę Obwinionego w porównaniu z postępowaniem prawidłowym (większości członków tut. Izby), tzn. poświęcaniem własnego  czasu na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i utrzymywaniu stale wysokiego poziomu merytorycznego. Cechą zawodu radcy prawnego, warunkującego zaufanie do niego jest bowiem także profesjonalizm i umiejętności praktyczne, od których zależy odpowiednie, tzn. skuteczne wykonywanie pomocy prawnej. Radca prawny nieprzygotowany merytorycznie, szczególnie wobec powszechnych szybkich zmian prawnych, nie tylko nie udzieli pomocy ale może spowodować szkody po stronie klienta i swojej, ujemnie wpływając na wizerunek zawodu.
 
Kara pieniężna jest adekwatna również z tego powodu, że samorząd zawodowy dużym wysiłkiem organizacyjnym i finansowym, ze składek wszystkich członków i dochodów z majątku samorządowego, zapewnia wszystkim, także Obwinionemu, możliwość nieodpłatnego uczestnictwa w licznych w szkoleniach o zróżnicowanym zakresie przedmiotowym. Rezygnacja z udziału w zapewnionych w ten sposób szkoleniach oznacza marnotrawienie przez tych radców, którzy nie wykonują swojego obowiązku wspólnego wysiłku organizacyjnego i finansowego samorządu. Stąd właściwe w takim wypadku i sprawiedliwe jest wymierzenie kary pieniężnej jako dotyczącej sfery praw ekonomicznych Obwinionego.
 
W sprawie kosztów postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 70(6) ust. 1 i 2 zgodnie z którymi zryczałtowane koszty postępowania ponosi Obwiniony, jeżeli został skazany. Ustalając wysokość tych kosztów Sąd uwzględnił stosunkowo prosty charakter sprawy i związany z tym niewielki nakład czasu pracy organów dyscyplinarnych, tj. rozpoznanie sprawy na rozprawie z obowiązkiem uzasadnienia orzeczenia na piśmie i ustalił koszty na poziomie odpowiednio umiarkowanym, w proporcji do zakresu tego zaangażowania.
 
JR