06.10.2024

Orzeczenie z dnia 24 kwietnia 2019 r. Sygn. akt: D 54/19

opublikowano: 2020-11-18 przez: Więckowska Milena

Orzeczenie z dnia 24 kwietnia 2019 r. Sygn. akt: D 54/19
WSD orzeczeniem z dn. 9 stycznia 2020 r. utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie OSD.
Orzeczenie jest prawomocne
 
PRZEWODNICZĄCY:    r. pr. Michał Rajski
CZŁONKOWIE:           r. pr. Paulina Sibilska
r. pr. Gerard Madejski
PROTOKOLANT:         Karolina Szymala
           
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie w dniu […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu W., […], obwinionemu o to, że:
nie wypełnił obowiązku doskonalenia zawodowego i nie uzyskał żadnego z wymaganych co najmniej […] punktów szkoleniowych w cyklu szkoleniowym, który trwał od […] r. do […] r. – czym naruszył obowiązek dbania o rozwój zawodowy poprzez kształcenie ustawiczne a także obowiązek stosowania się  do uchwał organów samorządu radców prawnych,
tj. popełnił czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 14 ust. 1 i 2 oraz art. 61 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, w związku z § 7 i § 11 Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku, stanowiącego załącznik do uchwały nr 103/IX/2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 11 grudnia 2015 r. w sprawie Regulaminu zasad wypełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku (t. j. uchwała Nr 124/X/2017 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 20 października 2017 r. w sprawie ogłoszenia tekstu jednolitego uchwały w sprawie Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku.
 
orzeka:
 
  1. Uznaje radcę prawnego W., […], za winnego zarzucanego we wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 14 ust. 1 i 2 oraz art. 61 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego za to na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 3 ustawy o radcach o radcach prawnych wymierza karę pieniężną w wysokości […] ([…]) złotych;
  2. Na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych zasądza od obwinionego radcy prawnego W., […], na rzecz Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. tytułem zwrotu kosztów postępowania dyscyplinarnego kwotę […] ([…]) złotych.
 
Uzasadnienie
 
Wnioskiem o ukaranie z dn. […] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W. („Zastępca Rzecznika”) wniósł o uznanie radcy prawnego W. („Obwiniony”) winnym popełnienia przewinienia dyscyplinarnego z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 14 ust. 1 i 2 oraz art. 61 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego („KERP”) w związku z art. 7 § 1 i § 11 Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządy służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku, stanowiącego załącznik do uchwały nr 103/IX/2015 KRRP z dn. 11 grudnia 2015 r. w sprawie Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządy służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku („Regulamin Doskonalenia”) przez to, że nie uzyskał żadnego z wymaganych co najmniej […] ([…]) punktów szkoleniowych w cyklu szkoleniowym […]-[…] r.
 
Sąd rozpoznał wniosek na rozprawie w dn. […] r. pod nieobecność Obwinionego, który nie wnosił o jej odroczenie.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił, co następuje:
 
Obwiniony nie uzyskał żadnego z wymaganych dla okresu rozliczeniowego […]-[…] r. punktu  szkoleniowego.
 
Dowód: pismo Dziekana OIRP w W. k. […] i wyciąg z listy osób, które nie uzyskały wymaganych punktów szkoleniowych w ramach obowiązku doskonalenia zawodowego w cyklu szkoleń zawodowych […]-[…],  k. […]. Pozostałe dowody okoliczności te potwierdzają.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje.
 
Zgodnie z § 7 ust. 1 Regulaminu Doskonalenia w okresie rozliczeniowym […]-[…] Obwiniony miał obowiązek odbycia szkoleń zawodowych lub innych form doskonalenia dla zgromadzenia minimum […] punktów rozliczeniowych. Nie ulega wątpliwości, że obowiązku tego nie wykonał w związku z czym nie wywiązał się z obowiązku doskonalenia w rozumieniu § 11 Regulaminu Doskonalenia.
 
Obowiązek stałego doskonalenia oraz uczestnictwa w szkoleniach zawodowych na podstawie przepisów samorządowych wynika także z art. 14 ust. 1 i 2 KERP, zaś obowiązek stosowania się do uchwał organów samorządu ma podstawę w art. 61 ust. 2 KERP.
 
W związku z tym zaniechanie Obwinionego w zakresie realizacji obowiązku doskonalenia zawodowego stanowi naruszenie przepisów KERP, co podlega odpowiedzialności na podstawie art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych.
 
Obwiniony co prawda w postępowaniu przygotowawczym przesłał do Rzecznika Dyscyplinarnego, dnia […] r., pismo wraz załącznikami w którym wskazywał że odbył szkolenia. Pismo to, wraz załącznikami (świadectwami odbycia kursów) przesłał jako załącznik do e-maila w dniu […] r. wskazując że podtrzymuje twierdzenia zawarte w piśmie z dnia […] roku.
 
W ocenie Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Obwiniony, miast składać ww. zaświadczeń w postępowaniu przez Rzecznikiem, winien był, wypełniając swój obowiązek wynikający z § 6 pkt 1 Regulaminu Doskonalenia do złożenia, w Radzie Okręgowej Izby Radców Prawnych, stosownych zaświadczeń z informacją o formie i zakresie szkolenia oraz o ilości godzin szkolenia, czego nie uczynił. Zważyć w tym miejscu należy, że wyznaczony okres rozliczeniowy obejmujący […] lata kalendarzowe jest na tyle długi, że umożliwia, uwzględniając obowiązki zawodowe, rodzinne, a także nieprzewidziane sytuacje osobiste, wykonanie tego obowiązku, czego dowodem jest to, że zdecydowana większość radców prawych OIRP w Warszawie obowiązek ten wykonała. Wobec tego należało przyjąć, że zaniechanie Obwinionego miało charakter zawiniony.
 
Biorąc to pod uwagę Sąd uznał, że Obwinionemu należy przypisać odpowiedzialność za zarzucany przez Rzecznika delikt dyscyplinarny.
 
W ocenie Sądu wobec rodzaju naruszenia, uwzględniając brak wypełnienia obowiązku choćby w części, adekwatną karą dyscyplinarną jest kara pieniężna w dolnym przedziale ustawowego przedziału. Jest to kara o średniej dolegliwości, jednak sprawiedliwa, biorąc pod uwagę postawę Obwinionego w porównaniu z postępowaniem prawidłowym (większości członków tut. Izby), tzn. poświęcaniem własnego  czasu na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i w konsekwencji, utrzymywaniu stale wysokiego poziomu merytorycznego. Cechą zawodu radcy prawnego, warunkującego zaufanie do niego jest bowiem także profesjonalizm i umiejętności praktyczne, od których zależy prawidłowe, tzn. skuteczne wykonywanie pomocy prawnej. Radca prawny nieprzygotowany merytorycznie, szczególnie wobec powszechnych obecnie, szybkich zmian przepisów, nie tylko nie udzieli pomocy ale może spowodować powstanie szkody u klienta a w dalszej perspektywie, u siebie, dodatkowo ujemnie wpływając na wizerunek zawodu.
 
Kara pieniężna jest adekwatna również z tego powodu, że samorząd zawodowy dużym wysiłkiem organizacyjnym i finansowym, ze składek wszystkich członków i dochodów z majątku samorządowego, zapewnia wszystkim, także Obwinionemu, możliwość nieodpłatnego uczestnictwa w licznych w szkoleniach o zróżnicowanym zakresie tematów. Rezygnacja z udziału w zapewnionych w ten sposób szkoleniach oznacza marnotrawienie przez tych radców, którzy nie wykonują swojego obowiązku, wspólnego wysiłku organizacyjnego i finansowego samorządu. Stąd właściwe w takim wypadku i sprawiedliwe jest wymierzenie kary pieniężnej jako dotyczącej sfery praw ekonomicznych Obwinionego.
 
W sprawie kosztów postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 706 ust. 1 i 2 zgodnie z którymi zryczałtowane koszty postępowania ponosi Obwiniony, jeżeli został skazany. Ustalając wysokość tych kosztów Sąd uwzględnił stosunkowo prosty charakter sprawy i związany z tym niewielki nakład czasu pracy organów dyscyplinarnych, tj. rozpoznanie sprawy na rozprawie z obowiązkiem uzasadnienia orzeczenia na piśmie i ustalił koszty na poziomie odpowiednio umiarkowanym, w proporcji do zakresu tego zaangażowania.
 
(WK)
 

Prawo i praktyka

Przygody Radcy Antoniego

Odwiedź także

Nasze inicjatywy