opublikowano: 2015-03-09 przez:

Na potrzebę utworzenia w państwach Unii Europejskiej, w tym w Polsce, sieci krajowych sprawozdawców ds. handlu ludźmi zwrócili uwagę uczestnicy międzynarodowej konferencji, która odbyła się w poniedziałek na Uniwersytecie Warszawskim.

Konferencja pt. "O przyszłości sprawozdawców krajowych do spraw handlu ludźmi w Europie" zamknęła dwuletni projekt badawczy FIGAS prowadzony przez Ośrodek Badań Handlu Ludźmi UW we współpracy ze Strażą Graniczną.

Organizatorzy sfinansowanej przez Komisję Europejską konferencji przygotowali stanowisko, w którym zwrócono uwagę na potrzebę utworzenia w państwach UE sieci krajowych sprawozdawców ds. handlu ludźmi. Takie instytucje działają tylko w Holandii oraz Finlandii. Jak podkreślono pozostałe państwa nie realizują dyrektywy UE z 5 kwietnia 2011 r. ws. zapobiegania i zwalczania handlu ludźmi i "uchylają się od obowiązku powoływania specjalnych sprawozdawców".

Komendant główny Straży Granicznej Dominik Tracz przyznał, że zapobieganie i zwalczanie handlu ludźmi jest bardzo trudnym zjawiskiem. Dodał, że SG jest formacją wiodącą w tym zakresie. "Traktujemy ten rodzaj przestępczości bardzo poważnie" - zapewnił.

Każdego roku służby oraz instytucje zajmujące się problematyką handlu ludźmi identyfikują średnio co najmniej 100 ofiar handlu ludźmi; większość z nich była zmuszana do prostytucji, pracy albo żebractwa. Jednak, jak wskazują eksperci, rzeczywista skala problemu jest dużo większa.

Definicję handlu ludźmi, która ma umożliwić sądom skuteczną walkę z tego rodzaju przestępstwami, wprowadzono do polskiego kodeksu karnego w 2010 r. Zmiany są wynikiem ratyfikowanych przez Polskę umów międzynarodowych. Przestępstwo handlu ludźmi jest zagrożone karą więzienia od trzech do 15 lat.

Zgodnie z definicją handel ludźmi to: werbowanie, transport, przekazywanie, przechowywanie lub przyjmowanie osoby, w celu jej wykorzystania, z zastosowaniem groźby lub użyciem siły bądź innych form przymusu - uprowadzenia, oszustwa, podstępu, nadużycia władzy lub wykorzystania słabości, wręczenia lub przyjęcia płatności lub korzyści dla uzyskania zgody osoby sprawującej kontrolę nad tą osobą.

Wprowadzenie do polskiego prawa pojęcia handlu ludźmi wynikało z ratyfikowanego przez Polskę w 2003 r. protokołu z Palermo, uzupełniającego Konwencję ONZ przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, przyjętą przez Zgromadzenie ONZ w 2000 r. Inny dokument międzynarodowy dotyczący tej kwestii to konwencja Rady Europy ws. działań przeciwko handlowi ludźmi, sporządzona w Warszawie w 2005 r., zwana Konwencją Warszawską. (PAP)