29.03.2024

Orzeczenie z dnia 20 listopada 2015 r. Sygn. akt: D 47/2015

opublikowano: 2016-01-26 przez:

Orzeczenie z dnia 20 listopada 2015 r. Sygn. akt: D 47/2015
Orzeczenie prawomocne
 

Przewodniczący: radca prawny Gerard Dźwigała
Członkowie: radca prawny Agnieszka Świstak
radca prawny Jacek Wegner
Protokolant: Anna Gabrysiak
 
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie [...] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu. K., [...], obwinionemu o to, że:
od  [...] r. do dnia  [...] r. nie wywiązał się z obowiązku ponoszenia opłat związanych z korzystaniem z lokalu mieszkalnego nr  [...] przy ul. S. [...] w W. na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej „[...]”,
tj. naruszenia art. 6 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. 2014. 637);
 
orzeka:
 
  1. Uniewinnia r.pr. K., [...], od zarzucanego mu wnioskiem o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego czynu; 
  2. Na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych koszty postępowania przed Okręgowym Sądem Dyscyplinarnym w Warszawie pokrywa Okręgowa Izba Radców Prawnych w Warszawie.
Uzasadnienie
 
W dniu  [...] r. do Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wpłynęła skarga P. i M. (Skarżący) na radcę prawnego K. (Obwiniony) wpisanego na listę radców prawnych pod numerem  [...]. Skarżący w treści ww. pisma zarzucili, że Obwiniony od dłuższego czasu nie wnosi opłat na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej „[...]” z tytułu zajmowanego lokalu mieszkalnego, a zgodnie z twierdzeniami Skarżących zaległość na dzień  [...] r. wynosi  [...] PLN.
Postanowieniem z dnia  [...] r. (sygn. akt  [...]) Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po przeprowadzeniu czynności sprawdzających, na podstawie art. 303, art. 305 § 1 w zw. z art. 325 a § 2 oraz art. 325 e § 1 ustawy z dnia
6 czerwca 1997 r. kodeks postępowania karnego (Dz.U. Nr 89, poz. 555 z późn. zm.) oraz w związku z art. 741 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. 2014.637) wszczął dochodzenie w sprawie nieuiszczania przez Obwinionego od  [...] roku na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej „[...]” opłat z tytułu użytkowania lokalu mieszkalnego położonego przy ul. S. [...] mieszkania  [...] w W., tj. naruszenia art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do Uchwały nr VIII/8/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 roku w zw. z art. 64 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 roku o radcach prawnych.
Świadkowie wezwani do złożenia wyjaśnień przez Zastępcę Rzecznika Dyscyplinarnego  tj. M. oraz P. potwierdzili fakt niewnoszenia przez Obwinionego obowiązkowych opłat z tytułu użytkowania zajmowanego lokalu mieszkalnego. (odpowiednio k. [...],[...]).
Postanowieniem z dnia  [...] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych na podstawie art. 321 § 6 k.p.k. w zw. z art. 74 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych zamknął dochodzenie w sprawie i na podstawie art. 681 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych wniósł o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego zarzucając, że od  [...] r. do  [...] r. nie wywiązał się z obowiązku ponoszenia opłat związanych z korzystaniem z lokalu mieszkalnego nr  [...] przy ulicy S. [...] w W. na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej „[...]”, tj. naruszenia art. 6 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik nr VIII/8/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych.
 
Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny.
Z wyjaśnień złożonych przez Obwinionego jak również z zeznań świadków tj. M. i P.  wynika, że Obwiniony w okresie objętym wnioskiem o ukaranie nie wnosił obowiązkowych opłat z tytułu użytkowanego przez siebie lokalu mieszkalnego nr  [...] przy ul. S. [...] w W.. Jest to okoliczność bezsporna. Sporna pozostaje natomiast wysokość dochodzonego roszczenia. Dodatkowo Obwiniony wyjaśnił przyczyny zalegania z płatnościami przywołując swoje obowiązki wynikające z  [...]. Wskazał jednocześnie na wysokość osiąganych przychodów.
Sąd dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego przyjął, że w ramach przeprowadzonego w sprawie postępowania zostały wystarczająco zbadane i wyjaśnione wszystkie okoliczności przedmiotowej sprawy, które warunkują prawidłową ocenę przesłanek odpowiedzialności dyscyplinarnej Obwinionego w zakresie zarzutu zawartego we wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył co następuje.
Zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2015 r. Nr 507 j.t.), radcowie prawni i aplikanci radcowscy podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z prawem, zasadami etyki lub godnością zawodu bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych.
Po dogłębnym przeanalizowaniu zebranego w sprawie materiału dowodowego w kontekście obowiązujących przepisów prawa Sąd doszedł do przekonania, że w sprawie nie zachodzą przesłanki stanowiące podstawę odpowiedzialności radcy prawnego. Należy zwrócić uwagę na art. 6 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, który jest sformułowaniem nad wyraz ogólnikowym i statuuje jedynie ogólną zasadę wedle której radca prawny jako osoba wykonująca zawód zaufania publicznego, zarówno w trakcie wykonywania obowiązków zawodowych jak i w życiu prywatnym, powinien kierować się ogólnie akceptowanymi normami etycznymi.
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny uznając za oczywistą zasadę pacta sunt servanda zwraca uwagę, że niewykonanie zobowiązań nie może stanowić podstawy do ukarania radcy prawnego w ramach postępowania dyscyplinarnego. Roszczenia wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, z uwagi na wyłączną właściwość sądów powszechnych, są wyłączone spod jurysdykcji sądów dyscyplinarnych.
Przedstawiając powyższe Sąd zwraca uwagę, że w rozpatrywanej sprawie wysokość roszczenia pozostaje sporna, a w zakresie roszczeń dochodzonych przez Wspólnotę Mieszkaniową „[...]” nie zapadło żadne prawomocne orzeczenie.
Mając powyższe na uwadze, nie uznając działań Obwinionego w zakresie objętym zarzutami wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego za przewinienie dyscyplinarne, należało orzec jak w sentencji
(AG)

Prawo i praktyka

Przygody Radcy Antoniego

Odwiedź także

Nasze inicjatywy