Orzeczenie z dnia 19 listopada 2015 r. Sygn. akt: D 53/2015
opublikowano: 2016-01-26 przez: Mika Ewelina
Orzeczenie z dnia 19 listopada 2015 r. Sygn. akt: D 53/2015
Orzeczenie prawomocne
Orzeczenie prawomocne
Przewodniczący: radca prawny Robert Karpiński
Członkowie: radca prawny Gerard Dźwigała
radca prawny Michał Rajski
Protokolant: Anna Gabrysiak
Członkowie: radca prawny Gerard Dźwigała
radca prawny Michał Rajski
Protokolant: Anna Gabrysiak
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie [...] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu S. (1), [...], obwinionej o to, że:
- będąc zatrudnioną do dnia [...] r. na stanowisku Naczelnika Wydziału Pomocy Prawnej K. jako członek C., w okresie od [...] r. do [...] r. będąc pełnomocnikiem K.: nie udzieliła w zakreślonym czasie odpowiedzi na pozew wniesiony przez Pana W., nie stawiła się na rozprawę w dniu [...] r. w wymienionej sprawie, nie przekazała do realizacji odpisu wyroku Sądu Rejonowego w B., sygn. akt [...] oraz nie udzieliła odpowiedzi na pismo z dnia [...] r. znak: [...] pomimo polecenia jego realizacji, co jest sprzeczne z art. 6 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 637 z późn. zm.);
- Od dnia [...] roku nie wywiązała się z obowiązku złożenia pisemnych wyjaśnień w wyznaczonym 14 dniowym, a następnie 7 dniowym terminie od daty otrzymania wezwania Rzecznika Dyscyplinarnego kolejno z dnia [...] r. oraz [...] r. w sprawie zawiadomienia złożonego przez Zastępcę Dyrektora K. pomimo skutecznego doręczenia wezwania o czym świadczy zwrotne potwierdzenie odbioru, tj. naruszenia art. 47 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w zw. z art. 64 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r. poz. 637 z późn. zm.);
- w dniu [...] r. nie stawiła się na przesłuchanie w charakterze świadka w przedmiotowej sprawie, pomimo skutecznego doręczenia wezwania, o czym świadczy zwrotne potwierdzenie odbioru, nie usprawiedliwiając swojej nieobecności, tj. naruszenia art. 47 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w zw. z art. 64 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r. poz. 637 z późn. zm.);
- w dniu [...] r. nie stawiła się na przesłuchanie w charakterze obwinionej w przedmiotowej sprawie pomimo skutecznego doręczenia wezwania, o czym świadczy zwrotne potwierdzenie odbioru, nie usprawiedliwiając swojej nieobecności, tj. naruszenia art. 47 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w zw. z art. 64 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r. poz. 637 z późn. zm.)
orzeka:
- Uznaje radcę prawnego S. (1), [...], winną zarzucanego w pkt. 1 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 6 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 1 ustawy o radcach prawnych wymierza karę upomnienia;
- Uznaje radcę prawnego S. (1), [...], winną zarzucanego w pkt. 2 wniosku o ukaranie czynu, z tym że zmienia jego opis w ten sposób, że nie wywiązała się z obowiązku złożenia pisemnych wyjaśnień w wyznaczonym 14 dniowym, a następnie 7 dniowym terminie od daty otrzymania wezwania Rzecznika Dyscyplinarnego kolejno z dnia [...] r. oraz [...] r., który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 47 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 1 ustawy o radcach prawnych wymierza karę upomnienia;
- Uznaje radcę prawnego S. (1), [...], winną zarzucanego w pkt. 3 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 47 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 1 ustawy o radcach prawnych wymierza karę upomnienia;
- Uznaje radcę prawnego S. (1), [...], winną zarzucanego w pkt. 4 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 47 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 2 ustawy o radcach prawnych wymierza karę nagany;
- Na podstawie art. 651 ust. 1 i 2 pkt 1 ustawy o radcach prawnych kary orzeczone w pkt. 1, 2, 3, 4 łączy w ten sposób, że orzeka karę łączną nagany;
- Na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych zasądza od obwinionego radcy prawnego S. (1), [...], na rzecz Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. tytułem zwrotu kosztów postępowania dyscyplinarnego kwotę [...] zł ([...] złotych).
Uzasadnienie
Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wniósł w dniu [...] r. wniosek o ukaranie radcy prawnego S. (1) („Obwiniona”), wpisanej na listę radców prawnych prowadzoną przez Radę Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. pod nr. [...], o to, że:
- będąc zatrudnioną do dnia [...] r. na stanowisku Naczelnika Wydziału Pomocy Prawnej K. jako członek C., w okresie od [...] r. do [...] r. będąc pełnomocnikiem K.: nie udzieliła w zakreślonym czasie odpowiedzi na pozew wniesiony przez Pana W., nie stawiła się na rozprawę w dniu [...] r. w wymienionej sprawie, nie przekazała do realizacji odpisu wyroku Sądu Rejonowego w B., sygn. akt [...] oraz nie udzieliła odpowiedzi na pismo z dnia [...] r. znak: [...] pomimo polecenia jego realizacji; co jest sprzeczne z art. 6 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 637 z późn. zm.);
- od dnia [...] roku nie wywiązała się z obowiązku złożenia pisemnych wyjaśnień w wyznaczonym 14 dniowym, a następnie 7 dniowym terminie od daty otrzymania wezwania Rzecznika Dyscyplinarnego kolejno z dnia [...] r. oraz [...] r. w sprawie zawiadomienia złożonego przez Zastępcę Dyrektora K. pomimo skutecznego doręczenia wezwania o czym świadczy zwrotne potwierdzenie odbioru, tj. naruszenia art. 47 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w zw. z art. 64 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r. poz. 637 z późn. zm.);
- w dniu [...] r. nie stawiła się na przesłuchanie w charakterze świadka w przedmiotowej sprawie, pomimo skutecznego doręczenia wezwania, o czym świadczy zwrotne potwierdzenie odbioru, nie usprawiedliwiając swojej nieobecności, tj. naruszenia art. 47 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w zw. z art. 64 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r. poz. 637 z późn. zm.);
- w dniu [...] r. nie stawiła się na przesłuchanie w charakterze obwinionej w przedmiotowej sprawie pomimo skutecznego doręczenia wezwania, o czym świadczy zwrotne potwierdzenie odbioru, nie usprawiedliwiając swojej nieobecności, tj. naruszenia art. 47 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w zw. z art. 64 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r. poz. 637 z późn. zm.).
Na podstawie całokształtu materiału dowodowego, ujawnionego w toku rozprawy głównej, Sąd ustalił następujący stan faktyczny.
Obwiniona była zatrudniona na stanowisku Naczelnika Wydziału Pomocy Prawnej K. jako członek C. Będąc pełnomocnikiem K., Obwiniona nie wniosła odpowiedzi na pozew W. w zakreślonym terminie, nie stawiła się na rozprawę w dniu [...] r. w wymienionej sprawie, nie przekazała do wykonania wyroku Sądu Rejonowego w B. (sygn. akt [...]) oraz nie udzieliła odpowiedzi na pismo z dnia [...] r. znak: [...] pomimo polecenia jego realizacji.
Ponadto, Obwiniona nie wywiązała się z obowiązku złożenia pisemnych wyjaśnień od dnia [...] r., nie stawiła się na przesłuchanie w charakterze świadka w dniu [...] r. nie usprawiedliwiając swojej nieobecności oraz nie stawiła się na przesłuchanie w charakterze obwinionej w dniu [...] r. nie usprawiedliwiając swojej nieobecności.
Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie: skargi Pokrzywdzonego (k. [...]), zeznań świadków: P. (k. [...]) oraz S. (2) (k. [...]), kopii sprawozdania z ustaleń dokonanych w postępowaniu wyjaśniającym dotyczącym S. (1) o naruszenie obowiązków członka ksc i zasad etyki ksc (k. [...]), dokumentów (k. [...], [...], [...] i [...]) oraz wyjaśnień złożonych przez Obwinioną podczas rozprawy w dniu [...] r. (k. [...]).
Sąd zważył, co następuje:
Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd doszedł do przekonania, że zarzuty stawiane Obwinionej we wniosku o ukaranie są zasadne i znajdują oparcie w materiale dowodowym.
Sąd wziął pod rozwagę przede wszystkim treść wyjaśnień złożonych przez Obwinioną, która przyznała się do popełnienia zarzuconych jej czynów. Wyjaśnienia Obwinionej były spontaniczne, logiczne oraz zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Sąd zważył także na wysoce emocjonalny przekaz wyjaśnień Obwinionej. W świetle powyższego, prawdziwość wyjaśnień Obwinionej nie budziła wątpliwości.
Sąd dał wiarę wszystkim dokumentom dopuszczonym jako dowód w sprawie, ponieważ nie znalazł podstaw by kwestionować ich wiarygodność. Ponadto, treść dokumentów koresponduje z wyjaśnieniami Obwinionej oraz z zeznaniami świadków.
Brak było podstaw do odebrania przymiotu wiarygodności zeznaniom złożonym przez świadków. Zeznania świadków były spontaniczne, logiczne i spójne z wyjaśnieniami Obwinionej oraz z treścią dokumentów dopuszczonych jako dowód w sprawie.
Niewątpliwym w sprawie jest fakt, że Obwiniona była zatrudniona na stanowisku Naczelnika Wydziału Pomocy Prawnej K. W okresie zatrudnienia, Obwiniona, będąc pełnomocnikiem K., nie wniosła odpowiedzi na pozew W. w zakreślonym terminie, nie stawiła się na rozprawę w dniu [...] r. w wymienionej sprawie, nie przekazała do wykonania wyroku Sądu Rejonowego w B. (sygn. akt [...]) oraz nie udzieliła odpowiedzi na pismo z dnia [...] r. znak: [...] pomimo polecenia jego realizacji.
Powyższe postępowanie Obwinionej leży w sprzeczności z art. 6 ust 1 Kodeksu etyki radcy prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r.
Wniesienie odpowiedzi na pozew oraz uczestnictwo w rozprawie należą do zasadniczych obowiązków radcy prawnego jako zawodowego i profesjonalnego pełnomocnika procesowego. Jedynie w wyjątkowych i należycie uzasadnionych przypadkach usprawiedliwione jest odstąpienie od powyższych czynności. Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie wskazuje na istnienie okoliczności wyłączających obowiązek Obwinionej obejmujący wniesienie odpowiedzi na pozew lub stawiennictwo na rozprawie. Pokrzywdzony stwierdził, wszczynając postępowanie wyjaśniające wobec Obwinionej, że Obwiniona wykonywała powierzone jej obowiązki w sposób nienależyty w tym zakresie. Powyższe przesądziło, w powiązaniu z przyznaniem do popełnienia zarzuconych czynów, o uznaniu postępowania Obwinionej za wykonywanie zawodu niespełniające wymogu należytej staranności, a tym samym sprzeczne z art. 6 ust 1 Kodeksu etyki radcy prawnego.
W zakresie nieprzekazania do wykonania wyroku Sądu Rejonowego w B. (sygn. akt [...]) właściwym służbom finansowym Pokrzywdzonego, Sąd zważył na zasadę, zgodnie z którą radca prawny, działający jako pełnomocnik procesowy, jest zobowiązany, w celu ochrony interesu swojego klienta, do poinformowania go o treści rozstrzygnięcia przyjętego przez sąd, a zwłaszcza przybierającego formę tytułu egzekucyjnego, w takim terminie, jaki jest niezbędny klientowi do zastosowania się dyspozycji wynikającej z tego rozstrzygnięcia. Powyższa zasada wynika z nakazu wykonywania czynności zawodowych z należytą starannością (art. 6 ust 1 Kodeksu etyki radcy prawnego). Brak owej staranności w rozważanym zakresie prowadzi na ogół, jak w niniejszej sprawie, do negatywnych konsekwencji dla klienta radcy prawnego. Nieprzekazanie wyroku do wykonania wiązało się z koniecznością poniesienia kosztów egzekucyjnych przez Pokrzywdzonego.
Nieudzielenie odpowiedzi na pismo z dnia [...] r. znak: [...] w terminie pomimo polecenia jego realizacji spowodowało interwencję ze strony P. W tej sytuacji, Pokrzywdzony miał uzasadnione podstawy do kwestionowania rzetelności wykonywania obowiązków przez Obwinioną. Brak szkody majątkowej nie wpływa na powyższa ocenę.
Z dokumentów, z których przeprowadzono dowód w sprawie (k. [...], [...], [...] i [...]) wynika niezbicie, że Obwiniona nie wywiązała się z obowiązku złożenia pisemnych wyjaśnień w wyznaczonym 14 dniowym, a następnie 7 dniowym terminie od daty otrzymania wezwania Rzecznika Dyscyplinarnego kolejno z dnia [...] r. oraz [...] r. Powyższe stanowi naruszenie przez Obwinioną art. 47 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
Ponadto, ze zgromadzonych w sprawie dowodów wynika, że Obwiniona nie wywiązała się z obowiązku:
- stawienia się na przesłuchanie w charakterze świadka w dniu [...] r., pomimo skutecznego doręczenia wezwania, nie usprawiedliwiając swojej nieobecności,
- stawienia się na przesłuchanie w charakterze obwinionej w dniu [...] r. pomimo skutecznego doręczenia wezwania, usprawiedliwiając swojej nieobecności,
czym naruszyła obowiązek wynikający z art. 47 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
Wymierzając karę upomnienia za postępowanie sprzeczne z art. 6 ust. 1 Kodeksu Etyku Radcy Prawnego, Sąd wziął pod uwagę, że zaniechanie Obwinionej wyrządziło szkodę majątkową Pokrzywdzonemu. Była to okoliczność obciążająca wymiar kary. Jednocześnie, Sąd zważył na zachowanie Obwinionej polegające na dobrowolnym zrekompensowaniu szkody, co zostało potwierdzone przez Pokrzywdzonego w piśmie z dnia [...] r. (k. [...]). Sąd doszedł do przekonania, że Obwiniona rozumie nieprawidłowość swojego postępowania. Obwiniona dążyła do usunięcia jego negatywnych skutków. Taka postawa Obwinionej przekonuje, w ocenie Sądu, że najniższy wymiar kary zapewni realizację jej celów.
W zakresie kary za niezłożenie wyjaśnień oraz niestawienie się na przesłuchanie w charakterze świadka, Sąd uznał, że są to przewinienia mniejszej wagi.
Za okoliczność obciążającą wymiar kary za niestawiennictwo w dniu [...] r. na przesłuchanie w charakterze obwinionej, Sąd uznał notoryczny brak współpracy z zastępcą Rzecznika Dyscyplinarnego tutejszej Izby. Z akt sprawy wynika, że Obwiniona nie usprawiedliwiła, nawet w formie telefonicznej, żadnej ze swoich nieobecności na terminie wskazanym przez Zastępcę Rzecznika Dyscyplinarnego. W ocenie Sądu, jedynie z powodu wyjątkowo poważnych trudności życiowych, czego Obwiniona nawet nie uprawdopodobniła, można usprawiedliwić brak reakcji na wezwanie organu samorządu. Wobec powyższych okoliczności oraz w oparciu o dyrektywę wychowawczą i prewencyjną wymiaru kary, Sąd wymierzył Obwinionej karę nagany.
W związku z jednoczesnym ukaraniem za kilka przewinień dyscyplinarnych Sąd wymierzył Obwinionej, działając na podstawie art. 651 ust. 1 i ust. 2 pkt 1) ustawy o radcach prawnych, łączną karę nagany.
Sąd orzekł o kosztach postępowania na podstawie art. 706 ustawy o radcach prawnych oraz § 1 ust. 1 pkt 1) uchwały nr 86/IX/2015 Krajowej Rady Radców prawnych z dnia 20 marca 2015 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego, biorąc pod uwagę czynności podjęte w postępowaniu, zakończenie rozprawy na pierwszej rozprawie głównej oraz przyznanie się Obwinionej do winy.
(AG)
Wymierzając karę upomnienia za postępowanie sprzeczne z art. 6 ust. 1 Kodeksu Etyku Radcy Prawnego, Sąd wziął pod uwagę, że zaniechanie Obwinionej wyrządziło szkodę majątkową Pokrzywdzonemu. Była to okoliczność obciążająca wymiar kary. Jednocześnie, Sąd zważył na zachowanie Obwinionej polegające na dobrowolnym zrekompensowaniu szkody, co zostało potwierdzone przez Pokrzywdzonego w piśmie z dnia [...] r. (k. [...]). Sąd doszedł do przekonania, że Obwiniona rozumie nieprawidłowość swojego postępowania. Obwiniona dążyła do usunięcia jego negatywnych skutków. Taka postawa Obwinionej przekonuje, w ocenie Sądu, że najniższy wymiar kary zapewni realizację jej celów.
W zakresie kary za niezłożenie wyjaśnień oraz niestawienie się na przesłuchanie w charakterze świadka, Sąd uznał, że są to przewinienia mniejszej wagi.
Za okoliczność obciążającą wymiar kary za niestawiennictwo w dniu [...] r. na przesłuchanie w charakterze obwinionej, Sąd uznał notoryczny brak współpracy z zastępcą Rzecznika Dyscyplinarnego tutejszej Izby. Z akt sprawy wynika, że Obwiniona nie usprawiedliwiła, nawet w formie telefonicznej, żadnej ze swoich nieobecności na terminie wskazanym przez Zastępcę Rzecznika Dyscyplinarnego. W ocenie Sądu, jedynie z powodu wyjątkowo poważnych trudności życiowych, czego Obwiniona nawet nie uprawdopodobniła, można usprawiedliwić brak reakcji na wezwanie organu samorządu. Wobec powyższych okoliczności oraz w oparciu o dyrektywę wychowawczą i prewencyjną wymiaru kary, Sąd wymierzył Obwinionej karę nagany.
W związku z jednoczesnym ukaraniem za kilka przewinień dyscyplinarnych Sąd wymierzył Obwinionej, działając na podstawie art. 651 ust. 1 i ust. 2 pkt 1) ustawy o radcach prawnych, łączną karę nagany.
Sąd orzekł o kosztach postępowania na podstawie art. 706 ustawy o radcach prawnych oraz § 1 ust. 1 pkt 1) uchwały nr 86/IX/2015 Krajowej Rady Radców prawnych z dnia 20 marca 2015 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego, biorąc pod uwagę czynności podjęte w postępowaniu, zakończenie rozprawy na pierwszej rozprawie głównej oraz przyznanie się Obwinionej do winy.
(AG)
Prawo i praktyka
Przygody Radcy Antoniego
Odwiedź także
Nasze inicjatywy
