opublikowano: 2015-06-24 przez:

Projekt nowej ustawy o TK skierował do Sejmu latem 2013 r. prezydent Bronisław Komorowski. Do prezydenckiego projektu w Sejmie wprowadzono kilka istotnych zmian. Wyeliminowano m.in. środowiska prawnicze z ustawowej procedury wyłaniania kandydatów do TK.
W prezydenckiej wersji projektu kandydatów na sędziego TK – tak jak obecnie – miałaby zgłaszać grupa posłów, ale ponadto: SN, NSA, krajowe rady sądownictwa i prokuratury, samorządy prawnicze i ośrodki akademickie. Spośród tych osób prezydium Sejmu lub grupa posłów zgłaszaliby kandydatury, z których Sejm wybierałby sędziów TK. Parlamentarzyści i osoby z kierowniczych stanowisk w państwie mogliby ubiegać się o wybór po czteroletniej karencji.
W połowie czerwca senatorowie w ramach przyjętych poprawek przywrócili zapis o udziale środowisk prawniczych w procedurze wyłaniania kandydatów do TK. „Procedura ta wychodzi naprzeciw postulatom uspołecznienia procesu doboru osób istotnie wyróżniających się wiedzą prawniczą oraz zapewnienia posłom odpowiedniej wiedzy o dorobku i walorach osobowych kandydatów na ten, jeden z najważniejszych we współczesnym państwie demokratycznym, urząd publiczny” – uzasadniał Senat potrzebę takich poprawek.
We wtorek grupę pięciu senackich poprawek dotyczących tej kwestii negatywnie zaopiniowały sejmowe komisje sprawiedliwości i praw człowieka oraz ustawodawcza. "Poprawki dotyczą zamieszania w trybie wyboru sędziów, powinniśmy pozostać przy systemie wypracowanym przez Sejm. Nie ma potrzeby rozciągania procedury wyboru i nadmiernego jej komplikowania" – mówił wiceprzewodniczący komisji sprawiedliwości Robert Kropiwnicki (PO).
Komisja zarekomendowała natomiast przyjęcie pozostałych 23 senackich poprawek do ustawy. Dotyczą one m.in. skreślenia zapisu, że prezes TK będzie wybierany na 4-letnią kadencję, podkreślają kwestię jawności akt spraw toczących się przed TK oraz odnoszą się do kwalifikacji osób mających sprawować funkcję sędziego TK.
Głównym celem ustawy jest skrócenie czasu rozpatrywania spraw w Trybunale. Ma temu służyć możliwość rozpatrywania mniej skomplikowanych spraw na posiedzeniu, a nie na rozprawie (np. gdy do wydania wyroku wystarczą pisemne stanowiska stron). Odstąpiono też od zasady dyskontynuacji – tak, aby Trybunał mógł badać wnioski posłów minionej kadencji Sejmu.
(PAP)