Orzeczenie z dnia 23 marca 2022 r. Sygn. akt: D 111/21
opublikowano: 2023-11-03 przez: Więckowska Milena
Orzeczenie z dnia 23 marca 2022 r. Sygn. akt: D 111/21
Orzeczenie jest prawomocne
Orzeczenie jest prawomocne
PRZEWODNICZĄCY: r. pr. Robert Karpiński
CZŁONKOWIE: r. pr. Marzena Okła - Anuszewska
r. pr. Tomasz Nawrot
PROTOKOLANT: Karolina Szymala
CZŁONKOWIE: r. pr. Marzena Okła - Anuszewska
r. pr. Tomasz Nawrot
PROTOKOLANT: Karolina Szymala
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu W.O. ([…]) obwinionemu o to, że:
- naruszył Kodeks Etyki Radcy Prawnego w ten sposób, że będąc pełnomocnikiem z urzędu G.S. w sprawie toczącej się przed Sądem Okręgowym w W., IX Wydział Karny Odwoławczy za sygn. akt […] w okresie od […] roku do […] roku nie podjął kontaktu z klientem
tj. o dopuszczenie się przewinienia dyscyplinarnego stypizowanego w §20 pkt 2) Uchwały nr 94/IX/2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 13 czerwca 2015 roku Regulaminu wykonywania zawodu radcy prawnego w zw. z art. 61 ust. 2 oraz art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 75 z późn. zm.) - naruszył Kodeks Etyki Radcy Prawnego w ten sposób, że będąc pełnomocnikiem z urzędu G.S. w sprawie toczącej się przed Sądem Okręgowym w W., IX Wydział Karny Odwoławczy za sygn. akt […] w okresie od […] roku do […] roku zaniechał zapoznania się z aktami sprawy
tj. o dopuszczenie się przewinienia dyscyplinarnego stypizowanego w §20 pkt 1) Uchwały nr 94/IX/2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 13 czerwca 2015 roku Regulaminu wykonywania zawodu radcy prawnego w zw. z art. 61 ust. 2 oraz art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 75 z późn. zm.) - naruszył Kodeks Etyki Radcy Prawnego w ten sposób, że będąc pełnomocnikiem z urzędu G.S. nie stawił się na posiedzeniu Sądu wyznaczonym na dzień […] roku w sprawie rozpoznania zażalenia na postanowienie Sądu Rejonowego dla W. M. VIII Wydział Karny w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu z dnia […] roku (sygn. akt […]), toczącej się przed Sądem Okręgowym w W. X Wydział Karny Odwoławczy sygn. akt […]
tj. o dopuszczenie się przewinienia dyscyplinarnego stypizowanego w art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 75 z późn. zm.)
orzeka:
- Uznaje radcę prawnego W.O. ([…]) winnego zarzucanego w punkcie 1 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych w zw. z art. §20 pkt 2) Regulaminu wykonywania zawodu radcy prawnego stanowiącego załącznik do Uchwały nr 94/IX/2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 13 czerwca 2015 roku w zw. z art. 61 ust. 2 oraz art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 2 ustawy o radcach prawnych wymierza karę nagany;
- Uznaje radcę prawnego W.O. ([…]) winnego zarzucanego w punkcie 2 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych w zw. z art. §20 pkt 2) Regulaminu wykonywania zawodu radcy prawnego stanowiącego załącznik do Uchwały nr 94/IX/2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 13 czerwca 2015 roku w zw. z art. 61 ust. 2 oraz art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 2 ustawy o radcach prawnych wymierza karę nagany;
- Uznaje radcę prawnego W.O. ([…]) winnego zarzucanego w punkcie 3 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych w zw. art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 2 ustawy o radcach prawnych wymierza karę nagany;
- Na podstawie art. 651 ust. 1 ustawy o radcach prawnych kary orzeczone w punktach 1 - 3 łączy w ten sposób, że orzeka jako karę łączną karę nagany;
- Na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych zasądza od obwinionego radcy prawnego W.O. ([…]) na rzecz Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. tytułem zwrotu kosztów postępowania dyscyplinarnego kwotę 1 200 (jeden tysiąc dwieście) złotych.
Uzasadnienie
Rzecznik Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wniósł w dniu […] r. do tutejszego Sądu wniosek o ukaranie (sygn. akt […]) r.pr. W.O. (dalej: „Obwiniony”), wpisanego na listę radców prawnych pod nr.: […], zarzucając Obwinionemu, że:
- naruszył Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w ten sposób, że będąc pełnomocnikiem z urzędu G.S. w sprawie toczącej się przed Sądem Okręgowym w W., IX Wydział Karny Odwoławczy za sygn. akt […] w okresie od […] roku do […] roku nie podjął kontaktu z klientem,
tj. popełnienie przewinienia dyscyplinarnego stypizowanego w § 20 pkt 2) Uchwały nr 94/IX/2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 13 czerwca 2015 roku Regulaminu wykonywania zawodu radcy prawnego w zw. z art. 61 ust. 2 oraz art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 75 z późn. zm.), - naruszył Kodeks Etyki Radcy Prawnego w ten sposób, że będąc pełnomocnikiem z urzędu G.S. w sprawie toczącej się przed Sądem Okręgowym w W., IX Wydział Karny Odwoławczy za sygn. akt […] w okresie od […] roku do […] roku zaniechał zapoznania się z aktami sprawy,
tj. popełnienie przewinienia dyscyplinarnego stypizowanego w §20 pkt 1) Uchwały nr 94/IX/2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 13 czerwca 2015 roku Regulaminu wykonywania zawodu radcy prawnego w zw. z art. 61 ust. 2 oraz art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 75 z późn. zm.), - naruszył Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w ten sposób, że będąc pełnomocnikiem z urzędu G.S. nie stawił się na posiedzeniu Sądu wyznaczonym na dzień […] roku w sprawie rozpoznania zażalenia na postanowienie Sądu Rejonowego dla W. M. VIII Wydział Karny w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu z dnia […] roku (sygn. akt […]), toczącej się przed Sądem Okręgowym w W. X Wydział Karny Odwoławczy sygn. akt […],
tj. popełnienie przewinienia dyscyplinarnego stypizowanego w art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 75 z późn. zm.).
Obwiniony nie wniósł odpowiedzi na wniosek o ukaranie.
Na podstawie całokształtu materiału dowodowego, ujawnionego w toku rozprawy głównej, Sąd ustalił następujący stan faktyczny.
Wyrokiem z dnia […] r., wydanym przez Sąd Rejonowy dla W. – M. w W. w sprawie prowadzonej za sygn. akt […], G.S. (dalej „Pokrzywdzony”) został uznany za winnego popełnienia czynu wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 284 § 2 kk, za co została mu wymierzona kara grzywny (k. 63).
Przewodnicząca VIII Wydziału Karnego Sądu Rejonowego dla W. – M. w W. odmówiła, zarządzeniem z dnia […] r., przyjęcia apelacji wniesionej przez Pokrzywdzonego od powołanego wyżej wyroku, z powodu złożenia apelacji po terminie (k. 64).
Pokrzywdzony, działając osobiście, złożył zażalenie od powołanego wyżej zarządzenia pismem z dnia […] r. (k. 65).
W dniu […] r. odbyło się posiedzenie Sądu Okręgowego w W. (sygn. akt […]) celem rozpoznania zażalenia wywiedzionego przez Pokrzywdzonego. Posiedzenie zostało odroczone z uwagi na brak skutecznego zawiadomienia Pokrzywdzonego przebywającego w areszcie śledczym (k. 66).
W dniu […] r. zostało wydane zarządzenie, na podstawie którego odstąpiono od doprowadzenia Pokrzywdzonego na posiedzenie sądu odwoławczego oraz wyznaczono Pokrzywdzonemu obrońcę z urzędu, którym został Obwiniony (k. 2 oraz 68 – 69).
W dniu […] r. odbyło się posiedzenie Sądu Okręgowego w W. (sygn. akt […]) celem rozpoznania zażalenia Pokrzywdzonego na postanowienie Sądu Rejonowego dla W. – M. w W. z dnia […] r. (sygn. akt […]) w przedmiocie odmowy przyjęcia środka odwoławczego. Na posiedzenie stawił się Obwiniony. Sąd Okręgowy postanowił uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Sądowi Rejonowemu dla W. – M. do ponownego rozpoznania (k. 70 – 72).
Następnie, zarządzeniem z dnia […] r., Przewodnicząca VIII Wydziału Karnego Sądu Rejonowego dla W. – M. w W. ponownie odmówiła przyjęcia apelacji wniesionej przez Pokrzywdzonego od powoływanego wyżej wyroku z dnia […] r. (sygn. akt […]), z powodu złożenia apelacji po terminie (k. 74 – 75).
W piśmie opatrzonym datą […] r, Pokrzywdzony sformułował oświadczenie o wypowiedzeniu stosunku obrończego Obwinionemu (k. 3 – 3v).
W dniu […] oraz […] r., Obwiniony został zawiadomiony o terminie posiedzenia Sądu Okręgowego w W. (sygn. akt […]) w sprawie zażalenia Pokrzywdzonego na powołane wyżej zarządzenie z dnia […] r. w przedmiocie odmowy przyjęcia apelacji od wyroku Sądu Rejonowego dla W. – M. w W. z dnia […] r. (sygn. akt […]) (k. 46 – 48). Obwiniony stawił się na wskazanym wyżej terminie, w dniu […] r. (k. 49). Sąd Okręgowy postanowił utrzymać zaskarżone postanowienie w mocy (k. 50).
Pismem z dnia […] r., Pokrzywdzony wniósł do Rzecznika Dyscyplinarnego tutejszej Izby o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przeciwko Obwinionemu z powodu nieskontaktowania się z Pokrzywdzonym pomimo ustanowienia stosunku obrończego oraz niepodejmowania czynności w sprawie, co skłoniło Pokrzywdzonego do wypowiedzenia tego stosunku w dniu […] r. (k. 1 – 1v).
W dniu […] r., Sąd Rejonowy dla W. – M. postanowił odmówić Pokrzywdzonemu przywrócenia terminu do złożenia apelacji od wyroku z dnia […] r. (sygn. akt […]) (k. 51 – 52).
Pokrzywdzony wywiódł zażalenie na postanowienie wskazane w akapicie poprzedzającym pismem z dnia […] r. (k. 53 – 56).
W dniu […] r., Obwiniony przeglądał akta sprawy prowadzonej za sygn. […] przez Sąd Okręgowy w W. (k. 67).
Obwiniony został powiadomiony o przyjęciu powyższego zażalenia oraz o wyznaczonym terminie jego rozpoznania przez Sąd Okręgowy w W. (k. 57 – 59). Ani Obwiniony, ani Pokrzywdzony nie stawił się na posiedzeniu Sądu Okręgowego w dniu […] r. (k. 59). Sąd Okręgowy postanowił utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie o odmowie przywrócenia terminu do złożenia apelacji (k. 60). Odpis zapadłego postanowienia został doręczony Obwinionemu (k 62).
Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie dowodów z dokumentów wymienionych szczegółowo powyżej.
Obwiniony nie stawił się na rozprawie przed tutejszym Sądem. Z treści ujawnionych wyjaśnień Obwinionego, które zostały złożone po przedstawieniu postanowienia o zmianie postanowienia o przedstawieniu zarzutów z dnia […] r. (sygn. akt […]), wynika, że Obwiniony przyznał się do tego, że nie skontaktował się z Pokrzywdzonym oraz nie zapoznał się z aktami. Natomiast, Obwiniony nie przyznał się do popełnienia przewinienia polegającego na nieobecności na posiedzeniu (rozprawie) (k. 77 – 77v).
Przyznanie Obwinionego do popełnienia czynów objętych pkt. 1 i 2 wniosku o ukaranie nie budziło wątpliwości Sądu w świetle pozostałego materiału dowodowego, zgromadzonego w sprawie. Sąd zważył w tym kontekście również na fakt zgodności oświadczenia Obwinionego z treścią skargi złożonej przez Pokrzywdzonego (k. 1 – 1v) w zakresie braku kontaktu z Pokrzywdzonym. Okoliczność niezapoznania się przez Obwinionego z aktami sprawy znajduje potwierdzenie w dokumencie na k. 67, z którego wynika, że Obwiniony zapoznał się z aktami sprawy dopiero w dniu […] r.
Wyjaśnienia złożone przez Obwinionego w zakresie czynu z pkt. 3 wniosku o ukaranie wskazują na to, że Obwiniony czół się uprawniony, a nie zobowiązany do stawiennictwa na posiedzeniu. Powyższe, w powiązaniu z treścią dowodów z dokumentów z k. 50 oraz 57 – 62, doprowadziło Sąd do przekonania, że nie doszło do ustania obowiązku Obwinionego do obrony Pokrzywdzonego, do dnia […] r. (k. 59).
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Na gruncie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd doszedł do przekonania, że Obwiniony dopuścił się czynów sprzecznych z zasadami wykonywania zawodu radcy prawnego.
U podstaw rozstrzygnięcia Sądu legły następujące powody.
W ustalonym stanie faktycznym Obwiniony został wyznaczony z urzędu, obrońcą dla Pokrzywdzonego. Zgodnie z treścią § 20 Regulaminu wykonywania zawodu radcy prawnego, po ustanowieniu obrońcą z urzędu radca prawny powinien niezwłocznie:
- zapoznać się z aktami sprawy,
- zawiadomić o swoim ustanowieniu osobę, dla której został ustanowiony obrońcą z urzędu i skontaktować się z nią.
Obwiniony, nie dochowując powyższych obowiązków, dopuścił się naruszenia zasad wykonywania zawodu radcy prawnego. Ze złożonych wyjaśnień nie wynikają jakiekolwiek okoliczności, które stały się przyczyną zaniechania ze strony Obwinionego. Wobec powyższego, Sąd przyjął, że Obwiniony nie podjął wykonania rzeczonych obowiązków z uwagi na utrudnienie w kontakcie z Pokrzywdzonym wywołane jego osadzeniem w areszcie śledczym, a także na przyjęcie założenia, że ewentualne niedochowanie terminu na wniesienie apelacji przez Pokrzywdzonego stanowi kwestię prostą w dowodzeniu i rozstrzygnięciu, która to kwestia nie wymaga przygotowania do obrony przez zapoznanie się z aktami sprawy. Konsekwencję powyższego przyjęcia stanowi uznanie, że Obwiniony dopuścił się popełnienia przewinienia z pkt. 1 i 2 sentencji orzeczenia z winy nieumyślnej (art. 9 § 2 kk).
Ponadto, czyn Obwinionego polegający na niepodjęciu kontaktu z Pokrzywdzonym godził w obowiązek przewidziany w art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, z którego wynika nakaz informowania klienta o przebiegu i wyniku jego sprawy, na jego życzenie. W ustalonym stanie faktycznym Pokrzywdzony zwrócił się do Obwinionego o nawiązanie kontaktu oraz odwiedzenie w areszcie. Powyższa okoliczność znajduje potwierdzenie zarówno w treści skargi Pokrzywdzonego (k. 1 - 2), jak i wyjaśnieniach Obwinionego (k. 77).
Konsekwencję naruszenia § 20 Regulaminu wykonywania zawodu radcy prawnego przez obydwa, rozważane wyżej czyny, stanowiła konieczność wskazania naruszenia również art. 61 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
Oceniając trzeci z czynów polegający na niestawiennictwie na posiedzeniu Sądu Okręgowego w W. w dniu […] r., co znajduje swoje niewątpliwe potwierdzenie w treści protokołu z k. 59, wskazać należy, że Obwiniony w sposób błędny ocenił swoje obowiązki zawodowe. Podejmując obronę w niniejszej sprawie Obwiniony podniósł, że jego obecność na posiedzeniu nie została uznana przez Sąd meriti za obowiązkową. Z powyższej okoliczności Obwiniony wywodził brak obowiązku stawiennictwa, a w konsekwencji brak deliktu dyscyplinarnego.
Przedstawiona wyżej interpretacja obowiązków zawodowych jest błędna. Sąd w składzie orzekającym podzielił zapatrywanie przyjęte przez tutejszy Sąd w orzeczeniu z dnia […] r. (sygn. akt: […]), w którym, odwołując się do wcześniejszego orzeczenia, Sąd uznał, że minimalny standard pomocy prawnej, czyli należyta staranność zawodowa w przypadku ustanowienia pełnomocnikiem z urzędu, obejmuje zapewnienie reprezentacji na rozprawie (osobistej lub przez pełnomocnika na zasadzie substytucji) bez względu na obligatoryjność takiego stawiennictwa. Fakt uznania obecności obrońcy za niekonieczną przez sąd meriti nie zwalnia obrońcy z podstawowego obowiązku prowadzenia sprawy z należytą starannością, specyficzną dla zawodu zaufania publicznego, przed którym obowiązujące zasady stawiają najwyższe wymagania w zakresie profesjonalnego warsztatu zawodowego oraz nienagannej postawy etycznej. Podstawy rozważanego obowiązku należy obecnie doszukiwać się w dyspozycji art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
Brak obowiązku stawiennictwa strony, rzutując jedynie na organizację oraz przebieg postępowania ad casum, nie przesądza o sposobie oceny istnienia obowiązku obecności obrońcy na posiedzeniu sądu. Wprawdzie, w obecnie obowiązującym Kodeksie Etyki Radcy Prawnego zrezygnowano z regulacji wcześniej obowiązującego art. 28 ust. 10 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, zgodnie z którym radca prawny zobowiązany był zapewnić zastępstwo w przypadku przemijającej przeszkody, tak aby prowadzone przez niego sprawy nie doznały uszczerbku. Powyższe nie oznacza jednak, że taki obowiązek nie spoczywa na radcy prawnym. Z obowiązującego przepisu art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego wynika, w ocenie Sądu, obowiązek zapewnienia stosownej reprezentacji na każdym terminie wyznaczonym przez sąd meriti. Powyższe oznacza, że nieobecność obrońcy bądź jego substytuta na terminie, co do którego nie jest wymagane stawiennictwo, możliwe jest jedynie po uprzednim wyjaśnieniu klientowi przedmiotu rozpoznania na takim terminie, potencjalnych ryzyk związanych z nieobecnością obrońcy, istotnej przyczyny niemożliwości stawiennictwa, wreszcie, po uzyskaniu zgody klienta wyrażonej po zapoznaniu się z wymienionymi wcześniej okolicznościami. Nie jest bowiem rolą klienta ani rozpoznawanie uwarunkowań prawnych jego sprawy, ani też dokonywanie oszacowania ryzyka procesowego. Powyższe pozostaje w pierwszym rzędzie i w pełnej rozciągłości, w domenie zaangażowanego radcy prawnego. Obowiązek wykazania, że określone wyżej obowiązki informacyjne zostały wykonane oraz, że klient wyraził zgodę na nieobecność obrońcy, spoczywa na samym radcy prawnym.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy podnieść należy, że Obwiniony nie podołał swoim obowiązkom. Obwiniony nie skontaktował się z Pokrzywdzonym, co oznacza również, że nie wypełnił obowiązku informacyjnego we wskazanym wyżej zakresie. Brak jest również dowodu na wyrażenie przez Pokrzywdzonego zgody na nieobecność Obwinionego na posiedzeniu Sądu Okręgowego. Wszystkie te okoliczności świadczyły o naruszeniu zasad wykonywania zawodu określonych w art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
W ocenie sądu, również rozważany czyn został popełniony z winy nieumyślnej (art. 9 § 2 kk). Obwiniony nie zamierzał popełnić deliktu, kierował się błędną oceną swoich obowiązków zawodowych.
Szkodliwość popełnionych przewinień nie jest znaczna. Brak jest dowodu na to, by czyny Obwinionego wywołały znaczną szkodę, w szczególności Pokrzywdzonemu. Powyższe przemawiało za złagodzeniem wymiaru kary.
Sąd nie dostrzegł podstaw dla orzeczenia kary surowej.
W związku z powyższym, Sąd zważył w sposób szczególny na dyrektywę wychowawczą wymiaru kary. Kara nagany jest jedną z kar łagodniejszych, lecz nie najłagodniejszą w katalogu ustawowym. W ocenie Sądu, orzeczenie takiej kary jest współmierne do szkodliwości popełnionych przewinień, zapewnia osiągnięcie celów w niej pokładanych. Wymierzenie kary nagany powinno skłonić Obwinionego do refleksji nad swoim postępowaniem, odstraszyć od powrotu do podobnych przewinień w przyszłości.
Sąd wymierzył Obwinionemu karę łączną opierając się na zasadzie określonej w art. 651 ust. 1 ustawy o radcach prawnych.
Sąd orzekł o kosztach postępowania na podstawie art. 706 ustawy o radcach prawnych oraz § 1 ust. 1 pkt 1) uchwały nr 86/IX/2015 Krajowej Rady Radców prawnych z dnia 20 marca 2015 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego, biorąc pod uwagę zakres czynności podjętych w postępowaniu. Sprawa została rozpoznana na jednym terminie. Postępowanie dowodowe obejmowało dowód z dokumentów zgromadzonych w jednym tomie akt.
GF
Prawo i praktyka
Przygody Radcy Antoniego
Odwiedź także
Nasze inicjatywy
