Orzeczenie z dnia 21 stycznia 2016 r. Sygn. akt: D 63/2015
Orzeczenie prawomocne

Przewodniczący: radca prawny Igor Bąkowski
Członkowie: radca prawny Jacek Wegner
radca prawny Jacek Wiśniewski
Protokolant: Anna Gabrysiak
 

Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawach [...] r. oraz [...] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu S., [...], obwinionemu o to, że:
pomimo otrzymania w dniu [...] r. od G. wezwania do dostarczenia w terminie 7-miu dni od daty otrzymania wezwania oryginału pełnomocnictwa bądź potwierdzonej za zgodność z oryginałem kopii pełnomocnictwa do występowania w imieniu pani C. nie dochował należytej staranności i nie wezwał w okresie od dnia [...] r. do dnia [...] r. swojej mocodawczyni do niezwłocznego dostarczenia mu oryginału pełnomocnictwa do występowania w jej imieniu przed ww. organem,
tj. naruszenia art. 6 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. 2014.637);
 

                                                             Uzasadnienie

[...] r. do Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wpłynęła skarga złożona przez pełnomocnika p. C. (zwanej dalej także „pokrzywdzonym”) na działania radcy prawnego S. (zwanego dalej także „obwinionym”).
W piśmie tym pełnomocnik pokrzywdzonego zarzuca obwinionemu naruszenie zasad etyki zawodowej poprzez nie złożenie w terminie prawidłowego pełnomocnictwa do działania w imieniu p. C. przed G..
W wyjaśnieniach złożonych w odpowiedzi na złożoną skargę, obwiniony podniósł iż pokrzywdzona zleciła mu prowadzenie kilku spraw dotyczących postępowań administracyjnych i sądowo-administracyjnych dotyczących nieruchomości położonej w G.. Wskazał, że pokrzywdzona udzielała bardzo szczegółowych pełnomocnictw do poszczególnych spraw. Jak wyjaśnił, sprawa będąca przedmiotem niniejszego postępowania była jedną z kilku zleconych spraw. Pokrzywdzona zwróciła się do obwinionego o pomoc w napisaniu i złożeniu odwołania od decyzji Wojewody P.. Wskazał, że pokrzywdzona nie przekazała mu pełnomocnictwa do prowadzenia tej sprawy ani akt sprawy, jednakże z powodu upływającego terminu złożył odwołanie od decyzji Wojewody P. nie dysponując pełnomocnictwem, zwracając się do niej jednocześnie o przesłanie prawidłowego pełnomocnictwa, gdyż posiadane nie spełniają wymogów procesowych i są pełnomocnictwami do innych spraw. Wyjaśnił, iż po otrzymaniu wezwania od Wojewody P. do przedłożenia pełnomocnictwa, przygotował pismo przewodnie, podpisał je i zostawił w kancelarii celem uzupełnienia o pełnomocnictwo które miała nadesłać pokrzywdzona a następnie przesłania do organu. Wskazał, że potrzebne pełnomocnictwo jak i akta sprawy nie zostały mu przesłane przez pokrzywdzoną.
Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, wnioskiem z [...] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego wniósł do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego OIRP w W. o wszczęcie przeciwko obwinionemu postępowania dyscyplinarnego o to, że pomimo otrzymania w dniu [...] r. od G. wezwania do dostarczenia w terminie 7-miu dni od daty otrzymania wezwania oryginału pełnomocnictwa bądź potwierdzonej za zgodność z oryginałem kopii pełnomocnictwa do występowania w imieniu pani C. nie dochował należytej staranności i nie wezwał w okresie od dnia [...] r. do dnia [...] r. swojej mocodawczyni do niezwłocznego dostarczenia mu oryginału pełnomocnictwa do występowania w jej imieniu przed ww. organem (k. [...]).
Obwiniony nie stawił się na rozprawę Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego w dniu [...] r.
Na rozprawie w dniu [...] r. przeprowadzono dowody z przesłuchania pokrzywdzonej C. oraz r.pr. C., a na rozprawie [...] r. dowody z przesłuchania obwinionego r.pr. S. oraz świadka P..
Na podstawie dowodów zgromadzonych w toku przewodu sądowego Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił i zważył, co następuje:
Obwiniony był pełnomocnikiem pokrzywdzonej w sprawach dotyczących jej nieruchomości położonej przy ul. K. w G. (działka nr [...]).
Pokrzywdzona mieszka pod G. a w kancelarii obwinionego radcy prawnego była parokrotnie w związku z prowadzonymi sprawami.
Obwiniony podjął się prowadzenia kolejnej sprawy dla pokrzywdzonej, która dotyczyła odwołania od decyzji Wojewody P. odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta G. z dnia [...] r.
Obwiniony złożył w imieniu pokrzywdzonej odwołanie od tej decyzji do G. w dniu [...] roku nie posiadając pełnomocnictwa od pokrzywdzonej. Już co najmniej od [...] roku powinien więc wiedzieć że działa bez pełnomocnictwa i brak ten należy pilnie uzupełnić.
[...] r. obwinionemu doręczono wezwanie od G.wzywające do uzupełnienia braków poprzez dostarczenie w terminie 7-miu dni od daty otrzymania wezwania oryginału pełnomocnictwa bądź potwierdzonej za zgodność z oryginałem kopii pełnomocnictwa do występowania w imieniu pani C..
Od dnia [...] r. do dnia [...] r. obwiniony nie wezwał swojej mocodawczyni na piśmie ani mailowo do niezwłocznego dostarczenia mu oryginału pełnomocnictwa do występowania w jej imieniu przed ww. organem.
Pokrzywdzona zeznała iż po [...] r. kontaktowała się z obwinionym, który zapewniał ją że niezwłocznie dośle pełnomocnictwo wraz z dowodem uiszczenia opłaty skarbowej (k. [...]).
Obwiniony przyznał podczas rozprawy [...] r., że otrzymał na wcześniejszym etapie współpracy od pokrzywdzonej pełnomocnictwo in blanco. Wskazał, że zostało ono użyte do innej sprawy przed [...] r. (k. [...]).
Zeznania obwinionego są w zakresie przekazania pełnomocnictwa in blanco spójne z wyjaśnieniami pokrzywdzonej podczas rozprawy [...] r. (k. [...]).
Z zeznań pokrzywdzonej wynika, że pozostawała ona w przeświadczeniu, iż obwiniony dysponował pełnomocnictwem in blanco, którym mógł posłużyć się w przedmiotowej sprawie, a obwiniony nie wyjaśnił pokrzywdzonej, że takowym pełnomocnictwem nie dysponuje czy też wymagane jest przesłanie przez nią dodatkowego pełnomocnictwa.
Świadek P. podczas rozprawy [...] r. zeznał, iż pokrzywdzona nie przesyłała pełnomocnictw ogólnych (k. [...]).
Zeznania świadka P. stoją w tym zakresie w sprzeczności zarówno z wyjaśnieniami obwinionego jak tym bardziej z zeznaniami pokrzywdzonej. Sąd uznał, iż w związku z tym, że świadek P. zeznał także że nie miał bezpośredniego kontaktu z pokrzywdzoną ani nie rozmawiał z nią bezpośrednio, zeznania świadka w tym zakresie nie są wiarygodne.
Obwiniony zeznał, iż kontaktował się z pokrzywdzoną wskazując na potrzebę dosłania przez nią pełnomocnictwa (co jest negowane przez pokrzywdzoną, która wskazuje że w rozmowie z obwinionym była przez niego zapewniona, że na 200% złoży – posiadane przez niego w rozumieniu pokrzywdzonej – pełnomocnictwo (k. [...])). Jednocześnie zeznał, że nie wysyłał jej pełnomocnictwa mailem, gdyż przy poprzedniej sprawie przesłał jej mailem projekt pełnomocnictwa. Nie przedstawił jednakże dowodu na okoliczność kontaktów w sprawie wezwania jej do przekazania pełnomocnictwa ani nie zapewnił sobie tego pełnomocnictwa w terminie (k. [...]).
Podkreślić trzeba, że już od [...] r. obwiniony powinien wiedzieć, że działa bez umocowania od pokrzywdzonej.
W dniu [...] r. z kancelarii obwinionego nadane zostało pismo do G. podpisane przez obwinionego w którym obwiniony stwierdza, że w załączeniu składa potwierdzone za zgodność pełnomocnictwo od Pani C. (k. [...]). Do pisma tego załączone było jednakże pełnomocnictwo z dnia [...] r. w sprawie „wywłaszczenia nieruchomości w G.”. Trzeba podkreślić, że nie było to pełnomocnictwo do przedmiotowej sprawy, a samo pismo pomimo opatrzenia pisma datą [...] r. zostało nadane pocztą dopiero [...] r., a więc prawie miesiąc po terminie na uzupełnienie braków. Wskazać też należy, że ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że sprawa zażalenia na decyzję Wojewody P. została zlecona obwinionemu dopiero w [...] r. tak więc już sama data wpisana na załączonym pełnomocnictwie mogła budzić wątpliwości.
Zarówno z wyjaśnień obwinionego jak i z zeznań świadka P. wynika, że odpowiedź na pismo od G. została przygotowana i miała być wysłana. Ze zgromadzonego materiału dowodowego nie wynika jednakże aby obwiniony podjął adekwatne środki celem zapewnienia sobie pełnomocnictwa od pokrzywdzonej.
Stan faktyczny sprawy został ustalony w oparciu o wyjaśnienia obwinionego (k. [...]), zeznania świadka C. (k. [...]) oraz świadka P. (k. [...]) oraz dowody zgromadzone na kartach [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...], w tym w szczególności wezwanie od G. (k. [...]), odwołanie złożone przez obwinionego w dniu [...] r. (k. [...]), pismo od G. o pozostawieniu zażalenia bez rozpoznania (k. [...]), pisma od obwinionego do G. datowanego na [...] r. (k. [...]) nadanego w dniu [...] r. (k. [...]), postanowienie Wojewody P. o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności Prezydenta Miasta G. z dnia [...] r. (k. [...]).
Zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje, że obwiniony dopuścił się zarzucanego mu we wniosku o wszczęcie postępowania czynu nienależytego wykonywania zawodu radcy prawnego poprzez to, że pomimo otrzymania w dniu [...] r. od G. wezwania do dostarczenia w terminie 7-miu dni od daty otrzymania wezwania oryginału pełnomocnictwa bądź potwierdzonej za zgodność z oryginałem kopii pełnomocnictwa do występowania w imieniu pani C. nie dochował należytej staranności i nie wezwał w okresie od dnia [...] r. do dnia [...] r. swojej mocodawczyni do niezwłocznego dostarczenia mu oryginału pełnomocnictwa do występowania w jej imieniu przed ww. organem.
Odebranie wezwania do uzupełnienia braków w dniu [...] r. wraz z wyznaczeniem terminu na ich uzupełnienie pod rygorem pozostawienia zażalenia bez rozpoznania powodowało konieczność uzyskania pełnomocnictwa w trybie pilnym.
Sąd stwierdził, że nielogiczne jest z jednej strony wskazywanie, że pokrzywdzona udzielała bardzo szczegółowych pełnomocnictw, a z drugiej strony nie przesłanie do niej treści pełnomocnictwa szczegółowo przygotowanego do przedmiotowej sprawy.
Z zeznań pokrzywdzonej wynika, że pozostawała ona w przeświadczeniu, że obwiniony dysponuje pełnomocnictwem in blanco którym może posłużyć się w sprawie.
Staranność zawodowa wymagana od radcy prawnego nakazuje w takiej sytuacji wezwanie klienta kurierem, pocztą e-mail a nawet pojechanie do klienta z projektem pełnomocnictwa celem uzyskania podpisu bezpośrednio w miejscu przebywania klienta. Zgromadzony materiał dowodowy nie wskazuje aby pokrzywdzona w okresie od dnia [...] r. do dnia [...] r. przebywała poza miejscem zamieszkania. Możliwe było wysłanie przez obwinionego pracownika czy współpracownika kancelarii czy zwrócenie się z prośbą o pomoc do radcy prawnego, adwokata czy aplikanta z [...] i uzyskanie podpisanego pełnomocnictwa z pomocą osoby zamieszkującej w pobliżu pokrzywdzonej. Takich jednak czynności obwiniony nie podjął, co doprowadziło do pozostawienia zażalenia bez rozpoznania i zamknęło drogę odwoławczą dla pokrzywdzonej.
Okoliczność wysłania pisma z kancelarii obwinionego prawie miesiąc po terminie świadczy o braku dopilnowania terminu przez obwinionego, a dołączenie niewłaściwego pełnomocnictwa o braku weryfikacji wychodzącego pisma przez obwinionego.
W okolicznościach niniejszej sprawy obwiniony powinien był podjąć czynności celem wezwania pokrzywdzonej kurierem lub pocztą e-mail przesyłając szczegółowe pełnomocnictwo do sprawy lub wysłać do miejsca zamieszkania pokrzywdzonej pracownika kancelarii z projektem pełnomocnictwa celem uzyskania podpisu bezpośrednio w miejscu przebywania pokrzywdzonej. Mógł także zwrócić się o pomoc do radcy prawnego, adwokata lub aplikanta radcowskiego lub adwokackiego z okolic miejsca zamieszkania pokrzywdzonej. Takich jednak aktów staranności obwiniony nie dokonał.
W ocenie Sądu czyn obwinionego stanowił naruszenie art. 6 ust. 1 Kodeksu etyki radcy prawnego którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 8/VIII/2010 Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r., który nakazuje radcy prawnemu wykonywać czynności zawodowe zgodnie z prawem, uczciwie, rzeczowo i z należytą starannością.
Uznając winę obwinionego w powyższym zakresie Sąd, mając na uwadze zawiniony charakter popełnionego przewinienia dyscyplinarnego uznał, że adekwatne i konieczne dla osiągnięcia celów będzie orzeczenie wobec obwinionego na podstawie art. 65 ust. 1 pkt. 3 ustawy o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r., Nr 123, poz. 1059 ze zm.) kary pieniężnej w wysokości [...] złotych.
Wysokość wymierzonej kary jest uzasadniona stopniem winy i wyważona biorąc pod uwagę charakter naruszenia i brak należytej staranności zawodowej po stronie obwinionego.
Kara jest także adekwatna w świetle postawy obwinionego w toku postępowania.
O kosztach postępowania OSD orzekł na podstawie art. 70⁶ ustawy o radcach prawnych, biorąc pod uwagę czynności podjęte w postępowaniu.
(AG)