Orzeczenie z dnia 1 marca 2016 r. Sygn. akt: D 61/2015
opublikowano: 2016-09-05 przez:
Orzeczenie z dnia 1 marca 2016 r. Sygn. akt: D 61/2015
Orzeczenie prawomocne
Orzeczenie prawomocne
Przewodniczący: radca prawny Robert Karpiński
Członkowie: radca prawny Gerard Dźwigała
radca prawny Krzysztof Jacek Woś
Protokolant: Anna Gabrysiak
Członkowie: radca prawny Gerard Dźwigała
radca prawny Krzysztof Jacek Woś
Protokolant: Anna Gabrysiak
WSD orzeczeniem z dnia […], sygn. […] zmienił orzeczenie w ten sposób, że dotychczasowy pkt 4 orzeczenia otrzymuje brzmienie: „4. Na podstawie art. 65 (1) ust. 1 i 2 ustawy o radcach prawnych kary orzeczone w pkt 1 i 2 łączy w ten sposób, że wymierza obwinionej karę łączną zawieszenia prawa do wykonywania zawodu na czas […] lat” oraz dodał do orzeczenia pkt 5 w brzmieniu dotychczasowego pkt 4.
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie [...] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu S., [...], obwinionej o to, że:
- brak dbania o godność zawodu radcy prawnego w życiu prywatnym poprzez to, iż w dniu [...] roku naruszyła nietykalność cielesną umundurowanego funkcjonariusza Policji K. w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych w trakcie przejazdu pojazdem służbowym z miejscowości W. do P. poprzez kopnięcie go w plecy, tj. o dopuszczenie się przewinienia dyscyplinarnego stypizowanego w art. 6 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 637 z późn. zm.);
- brak dbania o godność zawodu radcy prawnego w życiu prywatnym poprzez to, iż w dniu [...] roku znieważyła umundurowanych funkcjonariuszy Policji K. i C. w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych w trakcie przejazdu pojazdem służbowym z miejscowości W. do P. używając słów powszechnie uznawanych za obelżywe, tj. o dopuszczenie się przewinienia dyscyplinarnego stypizowanego w art. 6 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 637 z późn. zm.);
- nie wywiązania się z obowiązku złożenia pisemnych wyjaśnień pomimo skutecznie doręczonych wezwań Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego z dnia [...] roku oraz [...] roku w wyznaczonym 14 dniowym terminie od daty otrzymania wezwania, tj. naruszenia art. 47 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 637 z późn. zm.)
orzeka:
- Uznaje radcę prawnego S., [...], winną zarzucanego w pkt 1 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 6 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 4) ustawy o radcach prawnych wymierza karę zawieszenia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego na czas [...] ([...]) lat oraz dodatkowo na podstawie art. 65 ust 2 b ustawy o radcach prawnych zakaz wykonywania patronatu na czas [...] ([...]) lat;
- Uznaje radcę prawnego S., [...], winną zarzucanego w pkt 2 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 6 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 4) ustawy o radcach prawnych wymierza karę zawieszenia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego na czas [...] ([...]) lat oraz dodatkowo na podstawie art. 65 ust 2 b ustawy o radcach prawnych zakaz wykonywania patronatu na czas [...] ([...]) lat;
- Uznaje radcę prawnego S., [...], winną zarzucanego w pkt 3 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 47 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 1) ustawy o radcach prawnych wymierza karę upomnienia;
- Na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych zasądza od obwinionej radcy prawnej S., [...], na rzecz Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. tytułem zwrotu kosztów postępowania dyscyplinarnego kwotę [...] zł ([...] złotych).
Uzasadnienie
Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wniósł, w dniu [...] r., wniosek o ukaranie radcy prawnego S. („Obwiniona”), wpisanego na listę radców prawnych prowadzoną przez Radę Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. pod nr. [...], zarzucając:
- brak dbania o godność zawodu radcy prawnego w życiu prywatnym poprzez to, iż w dniu [...] roku naruszyła nietykalność cielesną umundurowanego funkcjonariusza Policji K. w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych w trakcie przejazdu pojazdem służbowym z miejscowości W. do P. poprzez kopnięcie go w plecy, tj. dopuszczenie się przewinienia dyscyplinarnego stypizowanego w art. 6 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 637 z późn. zm.);
- brak dbania o godność zawodu radcy prawnego w życiu prywatnym poprzez to, iż w dniu [...] roku znieważyła umundurowanych funkcjonariuszy Policji K. i C. w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych w trakcie przejazdu pojazdem służbowym z miejscowości W. do P. używając słów powszechnie uznawanych za obelżywe, tj. dopuszczenie się przewinienia dyscyplinarnego stypizowanego w art. 6 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 637 z późn. zm.);
- nie wywiązanie się z obowiązku złożenia pisemnych wyjaśnień pomimo skutecznie doręczonych wezwań Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego z dnia [...] roku oraz [...] roku w wyznaczonym 14 dniowym terminie od daty otrzymania wezwania, tj. naruszenie art. 47 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 637 z późn. zm.)
Obwiniona nie wniosła odpowiedzi na wniosek o ukaranie.
Na podstawie całokształtu materiału dowodowego, ujawnionego w toku rozprawy głównej, Sąd ustalił następujący stan faktyczny.
Obwiniona, w dniu [...] r., naruszyła nietykalność cielesną umundurowanego funkcjonariusza Policji, K., w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, w trakcie przejazdu pojazdem służbowym z miejscowości W. do P., przez kopnięcie w plecy.
We wskazanym wyżej dniu, Obwiniona znieważyła umundurowanych funkcjonariuszy Policji K. i C., w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, w trakcie przejazdu pojazdem służbowym z miejscowości W. do P., używając słów powszechnie uznawanych za obelżywe.
Ponadto, Obwiniona została wezwana przez Rzecznika Dyscyplinarnego tutejszej Izby do złożenia pisemnych wyjaśnień w sprawie prowadzonej za sygn. RD [...], pismami z dnia [...] r. oraz [...] r. Obwiniona nie przedstawiła wyjaśnień w zakreślonych terminach, nie przedstawiając usprawiedliwienia.
Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie: dokumentów znajdujących się w aktach sprawy na kartach: [...], [...],[...] , [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...] oraz wyjaśnień Obwinionej złożonych w trakcie rozprawy (k. [...]).
Sąd zważył, co następuje:
Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd doszedł do przekonania, że zarzuty stawiane Obwinionej we wniosku o ukaranie są zasadne i znajdują oparcie w materiale dowodowym.
Sąd wziął pod rozwagę treść dokumentów dopuszczonych jako dowód w sprawie. Sąd dał wiarę wszystkim tym dokumentom, ponieważ nie znalazł podstaw by kwestionować ich wiarygodność. Obwiniona nie kwestionowała wiarygodności dokumentów.
Ponadto, Sąd zważył również na wyjaśnienia złożone przez Obwinioną, w których Obwiniona przyznała się do popełnienia zarzuconych jej czynów.
Obwiniona, naruszając nietykalność cielesną funkcjonariusza Policji oraz znieważając funkcjonariuszy Policji, podczas wykonywania przez nich obowiązków służbowych, dopuściła się czynów pozostających w oczywistej sprzeczności z obowiązkiem radcy prawnego, polegającym na dbaniu o godność zawodu w życiu prywatnym (art. 6 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r.).
Wymierzając kary zawieszenia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego na okres [...] lat za wskazane wyżej przewinienia popełnione przez Obwinioną, Sąd wziął pod uwagę, że naruszenie zasad etyki miało charakter poważny. Zachowanie Obwinionej, noszące znamiona wybryku chuligańskiego, godzi godność reprezentowanego przez nią zawodu. Świadczy o tym także okoliczność, że Obwiniona, w związku z naruszeniem nietykalności cielesnej Policjanta oraz znieważeniem Policjantów podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, została uznana przez Sąd Rejonowy w P. za winną popełnienia czynów z art. 222 § 1 k.k. oraz art. 226 § 1 k.k. W związku z powyższym, orzeczono wobec Obwinionej kary [...] oraz [...] (k. [...]). Powyższe, stanowiło okoliczności obciążające wymiar kary.
Za złagodzeniem wymiaru kary przemawiała postawa Obwinionej, która przyznała się do popełnienia zarzuconych jej czynów, zmierzała do szybkiego zakończenia postępowania dyscyplinarnego.
Dlatego, bacząc również na dyrektywę wychowawczą i prewencyjną wymiaru kary, Sąd wymierzył Obwinionej karę zawieszenia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego za każde z powyższych przewinień. W ocenie Sądu, odebranie Obwinionej możliwości wykonywania jej zawodu na długi, [...] okres jest karą dotkliwą, pozwalającą zakładać, że ewentualny powrót Obwinionej do wykonywania zawodu nie będzie się wiązać z kolejnymi naruszeniami zasad deontologii. W związku z charakterem deliktów popełnionych przez Obwinioną, orzeczono dodatkowo zakaz wykonywania patronatu na czas [...] lat.
Ponadto, niewątpliwym w sprawie jest fakt, że Obwiniona została skutecznie wezwana do złożenia pisemnych wyjaśnień w związku z przedmiotową sprawą. Mimo to, Obwiniona nie zadośćuczyniła swojemu obowiązkowi.
Zgodnie z art. 47 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia
28 grudnia 2010 r., radca prawny wezwany przez dziekana, wicedziekana, sąd dyscyplinarny bądź przez rzecznika dyscyplinarnego lub jego zastępcę, do złożenia wyjaśnień w sprawach wynikających z ustawowego zakresu zadań samorządu radców prawnych albo Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, obowiązany był złożyć wyjaśnienia w wyznaczonym terminie.
Zaniechanie Obwinionej w zakresie określonego wyżej obowiązku, leżąc w sprzeczności z powołanymi postanowieniami Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, stanowi o dopuszczeniu się przewinienia dyscyplinarnego przez Obwinioną.
Orzekając karę upomnienia za powyższy czyn, Sąd uznał, że czyn ten stanowi czyn mniejszej wagi.
Sąd odstąpił od wymierzenia kary łącznej, ponieważ orzeczone kary nie podlegają łączeniu, zgodnie z art. 651 ustawy o radcach prawnych.
Sąd orzekł o kosztach postępowania na podstawie art. 706 ustawy o radcach prawnych oraz § 1 ust. 1 pkt 1) uchwały nr 86/IX/2015 Krajowej Rady Radców prawnych z dnia 20 marca 2015 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego, biorąc pod uwagę czynności podjęte w postępowaniu. (AG)
Na podstawie całokształtu materiału dowodowego, ujawnionego w toku rozprawy głównej, Sąd ustalił następujący stan faktyczny.
Obwiniona, w dniu [...] r., naruszyła nietykalność cielesną umundurowanego funkcjonariusza Policji, K., w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, w trakcie przejazdu pojazdem służbowym z miejscowości W. do P., przez kopnięcie w plecy.
We wskazanym wyżej dniu, Obwiniona znieważyła umundurowanych funkcjonariuszy Policji K. i C., w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, w trakcie przejazdu pojazdem służbowym z miejscowości W. do P., używając słów powszechnie uznawanych za obelżywe.
Ponadto, Obwiniona została wezwana przez Rzecznika Dyscyplinarnego tutejszej Izby do złożenia pisemnych wyjaśnień w sprawie prowadzonej za sygn. RD [...], pismami z dnia [...] r. oraz [...] r. Obwiniona nie przedstawiła wyjaśnień w zakreślonych terminach, nie przedstawiając usprawiedliwienia.
Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie: dokumentów znajdujących się w aktach sprawy na kartach: [...], [...],[...] , [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...] oraz wyjaśnień Obwinionej złożonych w trakcie rozprawy (k. [...]).
Sąd zważył, co następuje:
Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd doszedł do przekonania, że zarzuty stawiane Obwinionej we wniosku o ukaranie są zasadne i znajdują oparcie w materiale dowodowym.
Sąd wziął pod rozwagę treść dokumentów dopuszczonych jako dowód w sprawie. Sąd dał wiarę wszystkim tym dokumentom, ponieważ nie znalazł podstaw by kwestionować ich wiarygodność. Obwiniona nie kwestionowała wiarygodności dokumentów.
Ponadto, Sąd zważył również na wyjaśnienia złożone przez Obwinioną, w których Obwiniona przyznała się do popełnienia zarzuconych jej czynów.
Obwiniona, naruszając nietykalność cielesną funkcjonariusza Policji oraz znieważając funkcjonariuszy Policji, podczas wykonywania przez nich obowiązków służbowych, dopuściła się czynów pozostających w oczywistej sprzeczności z obowiązkiem radcy prawnego, polegającym na dbaniu o godność zawodu w życiu prywatnym (art. 6 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r.).
Wymierzając kary zawieszenia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego na okres [...] lat za wskazane wyżej przewinienia popełnione przez Obwinioną, Sąd wziął pod uwagę, że naruszenie zasad etyki miało charakter poważny. Zachowanie Obwinionej, noszące znamiona wybryku chuligańskiego, godzi godność reprezentowanego przez nią zawodu. Świadczy o tym także okoliczność, że Obwiniona, w związku z naruszeniem nietykalności cielesnej Policjanta oraz znieważeniem Policjantów podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, została uznana przez Sąd Rejonowy w P. za winną popełnienia czynów z art. 222 § 1 k.k. oraz art. 226 § 1 k.k. W związku z powyższym, orzeczono wobec Obwinionej kary [...] oraz [...] (k. [...]). Powyższe, stanowiło okoliczności obciążające wymiar kary.
Za złagodzeniem wymiaru kary przemawiała postawa Obwinionej, która przyznała się do popełnienia zarzuconych jej czynów, zmierzała do szybkiego zakończenia postępowania dyscyplinarnego.
Dlatego, bacząc również na dyrektywę wychowawczą i prewencyjną wymiaru kary, Sąd wymierzył Obwinionej karę zawieszenia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego za każde z powyższych przewinień. W ocenie Sądu, odebranie Obwinionej możliwości wykonywania jej zawodu na długi, [...] okres jest karą dotkliwą, pozwalającą zakładać, że ewentualny powrót Obwinionej do wykonywania zawodu nie będzie się wiązać z kolejnymi naruszeniami zasad deontologii. W związku z charakterem deliktów popełnionych przez Obwinioną, orzeczono dodatkowo zakaz wykonywania patronatu na czas [...] lat.
Ponadto, niewątpliwym w sprawie jest fakt, że Obwiniona została skutecznie wezwana do złożenia pisemnych wyjaśnień w związku z przedmiotową sprawą. Mimo to, Obwiniona nie zadośćuczyniła swojemu obowiązkowi.
Zgodnie z art. 47 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia
28 grudnia 2010 r., radca prawny wezwany przez dziekana, wicedziekana, sąd dyscyplinarny bądź przez rzecznika dyscyplinarnego lub jego zastępcę, do złożenia wyjaśnień w sprawach wynikających z ustawowego zakresu zadań samorządu radców prawnych albo Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, obowiązany był złożyć wyjaśnienia w wyznaczonym terminie.
Zaniechanie Obwinionej w zakresie określonego wyżej obowiązku, leżąc w sprzeczności z powołanymi postanowieniami Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, stanowi o dopuszczeniu się przewinienia dyscyplinarnego przez Obwinioną.
Orzekając karę upomnienia za powyższy czyn, Sąd uznał, że czyn ten stanowi czyn mniejszej wagi.
Sąd odstąpił od wymierzenia kary łącznej, ponieważ orzeczone kary nie podlegają łączeniu, zgodnie z art. 651 ustawy o radcach prawnych.
Sąd orzekł o kosztach postępowania na podstawie art. 706 ustawy o radcach prawnych oraz § 1 ust. 1 pkt 1) uchwały nr 86/IX/2015 Krajowej Rady Radców prawnych z dnia 20 marca 2015 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego, biorąc pod uwagę czynności podjęte w postępowaniu. (AG)
Prawo i praktyka
Przygody Radcy Antoniego
Odwiedź także
Nasze inicjatywy
